WOYNA JAN KAROL, lektor języka polskiego
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę WOYNA JAN KAROL, lektor jezyka polskiego na WOYNA JAN KAROL, lektor języka polskiego) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Jan_Karol_Woyna.jpg|thumb|Jan Karol Woyna, ''Kleiner Lustgarten der Polnischen Sprache'', Danzig 1693]] | [[File:Jan_Karol_Woyna.jpg|thumb|Jan Karol Woyna, ''Kleiner Lustgarten der Polnischen Sprache'', Danzig 1693]] | ||
| − | '''JAN KAROL WOYNA''' (6 I 1665 Jasienica koło Sanoka – 22 XII 1693 Gdańsk), pedagog, nauczyciel języka polskiego w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Pochodził z polskiej szlacheckiej rodziny herbu Trąby. Od młodych lat mieszkał w Gdańsku, w 1685 | + | '''JAN KAROL WOYNA''' (6 I 1665 Jasienica koło Sanoka – 22 XII 1693 Gdańsk), pedagog, nauczyciel języka polskiego w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Pochodził z polskiej szlacheckiej rodziny herbu Trąby. Od młodych lat mieszkał w Gdańsku, w listopadzie 1685 zapisany został do ostatniej klasy (primy) Gimnazjum Akademickiego, od października 1687 studiował w Królewcu, odbył podróż edukacyjną po Niemczech i Italii. Od 6 I 1691 do śmierci był nauczycielem języka polskiego w gdańskim gimnazjum, zapewne ze względu na młody wiek bardzo nisko opłacany (otrzymywał mniej niż jego poprzednicy). <br/><br/> |
| + | Autor podręczników do języka polskiego: ''Compendiosa linguae Polonicae institutio'' (''Kompleksowe studium języka polskiego''; 1690) i ''Kleiner Lustgarten worin gerade Gänge zur polnischen Sprache angewiesen werden'' (''Ogródek uciech, w którym proste ścieżki do języka polskiego są polecane''; 1693) – z wykładem gramatyki, słowniczkiem, zbiorem przysłów i rozmówkami polsko-niemieckimi, kilkakrotnie wznawianego (1697, 1712, 1762, 1780, 1791) i wykorzystywanego także przez innych lektorów, m.in. [[GODLEWSKI JAN JERZY, lektor języka polskiego | Jana Jerzego Godlewskiego]], [[DUCHNA JAN, lektor języka polskiego | Jana Duchnę]] i [[GUZOWIUS JOHANN GOTTFRIED, lektor języka polskiego | Johanna Gottfrieda Guzowiusa]]. <br/><br/> | ||
| + | 2 VII 1690 poślubił w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] Barbarę Thiel. Zmarł nagle, w wieku 28 lat. {{author: EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 249.<br/> | ||
| + | Pniewski Władysław, ''Język polski w dawnych szkołach gdańskich'', Gdańsk 1938, s. 117–118. <br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 16:56, 1 mar 2024
JAN KAROL WOYNA (6 I 1665 Jasienica koło Sanoka – 22 XII 1693 Gdańsk), pedagog, nauczyciel języka polskiego w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Pochodził z polskiej szlacheckiej rodziny herbu Trąby. Od młodych lat mieszkał w Gdańsku, w listopadzie 1685 zapisany został do ostatniej klasy (primy) Gimnazjum Akademickiego, od października 1687 studiował w Królewcu, odbył podróż edukacyjną po Niemczech i Italii. Od 6 I 1691 do śmierci był nauczycielem języka polskiego w gdańskim gimnazjum, zapewne ze względu na młody wiek bardzo nisko opłacany (otrzymywał mniej niż jego poprzednicy).
Autor podręczników do języka polskiego: Compendiosa linguae Polonicae institutio (Kompleksowe studium języka polskiego; 1690) i Kleiner Lustgarten worin gerade Gänge zur polnischen Sprache angewiesen werden (Ogródek uciech, w którym proste ścieżki do języka polskiego są polecane; 1693) – z wykładem gramatyki, słowniczkiem, zbiorem przysłów i rozmówkami polsko-niemieckimi, kilkakrotnie wznawianego (1697, 1712, 1762, 1780, 1791) i wykorzystywanego także przez innych lektorów, m.in. Jana Jerzego Godlewskiego, Jana Duchnę i Johanna Gottfrieda Guzowiusa.
2 VII 1690 poślubił w kościele św. Trójcy Barbarę Thiel. Zmarł nagle, w wieku 28 lat.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 249.
Pniewski Władysław, Język polski w dawnych szkołach gdańskich, Gdańsk 1938, s. 117–118.
