CHODAKOWSKA ANNA, aktorka
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Stanisław_Dąbrowski_I.jpeg |thumb| Anna Chodakowska i [[DĄBROWSKI STANISŁAW (I), aktor | Stanisław Dąbrowski]] w Teatrze Wybrzeże, 1958]] | [[File: Stanisław_Dąbrowski_I.jpeg |thumb| Anna Chodakowska i [[DĄBROWSKI STANISŁAW (I), aktor | Stanisław Dąbrowski]] w Teatrze Wybrzeże, 1958]] | ||
| − | '''ANNA CHODAKOWSKA''' (30 III 1920 Lwów – 16 VI 1991 Gdańsk), aktorka. Egzamin zawodowy zdała eksternistycznie w 1938 | + | '''ANNA CHODAKOWSKA''' (30 III 1920 Lwów – 16 VI 1991 Gdańsk), aktorka. Egzamin zawodowy zdała eksternistycznie w 1938. Zadebiutowała jeszcze przed II wojną światową na scenie Teatru Wielkiego we Lwowie rolą Klaryssy w ''Fircyku w zalotach'' Franciszka Zabłockiego w reżyserii Janusza Warneckiego (1938). Po wojnie krótko występowała w krakowskim Starym Teatrze. Sprawa aktywności aktorskiej w czasie okupacji – a także niepotwierdzonego udziału w antypolskim filmie ''Heimkehr'' – spowodowała długą przerwę w jej pracy zawodowej (zajmowała się wówczas teatrem amatorskim), zakończoną weryfikacją przez Sąd Koleżeński Związku Artystów Scen Polskich w 1951. Do zawodu powróciła w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu (1952-1955), grając m.in. Pannę Janinę w ''Kłopotach z mężczyznami'' Ireny Jurgielewiczowej w reżyserii Stanisławy Zbyszewskiej (28 I 1955).<br/><br/> |
| − | W 1955 została zaangażowana w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]] w Gdańsku. Na gdańskiej scenie zadebiutowała rolą Goplany w ''Balladynie'' Juliusza Słowackiego w reżyserii Tadeusza Żuchniewskiego (premiera 1 II 1956). Od 1974 brała też udział w spektaklach Teatru Telewizji (Matka w ''Justynie'' Elizy Orzeszkowej w reżyserii [[OKOPIŃSKI MAREK, aktor, reżyser, dyrektor teatrów | Marka Okopińskiego]]. Występowała w filmach kinowych ( | + | W 1955 została zaangażowana w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]] w Gdańsku. Na gdańskiej scenie zadebiutowała rolą Goplany w ''Balladynie'' Juliusza Słowackiego w reżyserii [[ŻUCHNIEWSKI TADEUSZ, kierownik artystyczny Teatru Wybrzeże| Tadeusza Żuchniewskiego]] (premiera 1 II 1956). Od 1974 brała też udział w spektaklach Teatru Telewizji (Matka w ''Justynie'' Elizy Orzeszkowej w reżyserii [[OKOPIŃSKI MAREK, aktor, reżyser, dyrektor teatrów | Marka Okopińskiego]]. Występowała w filmach kinowych (m.in. ''Medium'' w reżyserii Jacka Koprowicza, 1985). Grała także w spektaklach Teatru Polskiego Radia, m.in. Sąsiadkę w ''Śnieg zasypie ślady'' [[SZCZEPKOWSKA MALWINA, pisarka, reżyser | Malwiny Szczepkowskiej]] w reżyserii autorki (17 VIII 1962) czy La Lujanerę w ''Milondze'' Jorge Luisa Borgesa w reżyserii Marka Kuleszy (25 VI 1977). <br/><br/> |
Miała wszechstronny repertuar; z równym powodzeniem kreowała role tragiczne, dramatyczne i charakterystyczne, jak i komediowe. Zdobyła uznanie publiczności, a także wysoką renomę wśród aktorów i reżyserów. Jej ostatnią rolą na scenie gdańskiego teatru była pani Boyle w ''Pułapce na myszy'' według Agathy Christie w reżyserii [[CZOSNOWSKA BOGUSŁAWA, aktorka, reżyser | Bogusławy Czosnowskiej]] (1 IV 1989). Rok później, 17 VI 1990, po raz ostatni pojawiła się na ekranie w Teatrze Telewizji, w ''Godach weselnych'' Leona Schillera w reżyserii Jana Skotnickiego.<br/><br/> | Miała wszechstronny repertuar; z równym powodzeniem kreowała role tragiczne, dramatyczne i charakterystyczne, jak i komediowe. Zdobyła uznanie publiczności, a także wysoką renomę wśród aktorów i reżyserów. Jej ostatnią rolą na scenie gdańskiego teatru była pani Boyle w ''Pułapce na myszy'' według Agathy Christie w reżyserii [[CZOSNOWSKA BOGUSŁAWA, aktorka, reżyser | Bogusławy Czosnowskiej]] (1 IV 1989). Rok później, 17 VI 1990, po raz ostatni pojawiła się na ekranie w Teatrze Telewizji, w ''Godach weselnych'' Leona Schillera w reżyserii Jana Skotnickiego.<br/><br/> | ||
Uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi (1976) i odznaką „Za Zasługi dla Ziemi Gdańskiej” (1986). Pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi (1976) i odznaką „Za Zasługi dla Ziemi Gdańskiej” (1986). Pochowana na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:24, 30 mar 2024
ANNA CHODAKOWSKA (30 III 1920 Lwów – 16 VI 1991 Gdańsk), aktorka. Egzamin zawodowy zdała eksternistycznie w 1938. Zadebiutowała jeszcze przed II wojną światową na scenie Teatru Wielkiego we Lwowie rolą Klaryssy w Fircyku w zalotach Franciszka Zabłockiego w reżyserii Janusza Warneckiego (1938). Po wojnie krótko występowała w krakowskim Starym Teatrze. Sprawa aktywności aktorskiej w czasie okupacji – a także niepotwierdzonego udziału w antypolskim filmie Heimkehr – spowodowała długą przerwę w jej pracy zawodowej (zajmowała się wówczas teatrem amatorskim), zakończoną weryfikacją przez Sąd Koleżeński Związku Artystów Scen Polskich w 1951. Do zawodu powróciła w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu (1952-1955), grając m.in. Pannę Janinę w Kłopotach z mężczyznami Ireny Jurgielewiczowej w reżyserii Stanisławy Zbyszewskiej (28 I 1955).
W 1955 została zaangażowana w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Na gdańskiej scenie zadebiutowała rolą Goplany w Balladynie Juliusza Słowackiego w reżyserii Tadeusza Żuchniewskiego (premiera 1 II 1956). Od 1974 brała też udział w spektaklach Teatru Telewizji (Matka w Justynie Elizy Orzeszkowej w reżyserii Marka Okopińskiego. Występowała w filmach kinowych (m.in. Medium w reżyserii Jacka Koprowicza, 1985). Grała także w spektaklach Teatru Polskiego Radia, m.in. Sąsiadkę w Śnieg zasypie ślady Malwiny Szczepkowskiej w reżyserii autorki (17 VIII 1962) czy La Lujanerę w Milondze Jorge Luisa Borgesa w reżyserii Marka Kuleszy (25 VI 1977).
Miała wszechstronny repertuar; z równym powodzeniem kreowała role tragiczne, dramatyczne i charakterystyczne, jak i komediowe. Zdobyła uznanie publiczności, a także wysoką renomę wśród aktorów i reżyserów. Jej ostatnią rolą na scenie gdańskiego teatru była pani Boyle w Pułapce na myszy według Agathy Christie w reżyserii Bogusławy Czosnowskiej (1 IV 1989). Rok później, 17 VI 1990, po raz ostatni pojawiła się na ekranie w Teatrze Telewizji, w Godach weselnych Leona Schillera w reżyserii Jana Skotnickiego.
Uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi (1976) i odznaką „Za Zasługi dla Ziemi Gdańskiej” (1986). Pochowana na cmentarzu Srebrzysko.
