Tekst źródłowy strony WEICHBRODT JACOB, pastor kościoła św. Katarzyny

{{web}}
'''JACOB WEICHBRODT''' (8 I 1741 Gdańsk – 2 VI 1809 Gdańsk), pastor kościoła [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]]. Syn kupca Paula (1703–1783) i Concordii Marii Magdaleny z domu Lüdke (ur. 1705), brat m.in. ławnika [[WEICHBRODT DAVID, armator, ławnik | Davida]] (przy nim więcej o rodzicach).<br/><br/>
28 IV 1756 zapisany do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. 2 IV 1762, wspólnie z kolegą Nathanaelem Hahnem (uczniem Gimnazjum od 1757) zapisał się na studia teologiczne w Jenie. Studiował tu z kolegą z tej samej klasy w Gimnazjum Akademickim, [[MISCHKE JOHANN BENIAMIN, pastor kościoła św. Barbary| Johannem Beniaminem Mischkem]], późniejszym drugim pastorem kościoła św. Barbary w Gdańsku, któremu dwukrotnie wpisał się do sztambucha (Gdańsk 1762, Jena 1764). Od 1 VI 1764 kontynuował studia na uniwersytecie w Lipsku, na który zapisał się także i Johann Beniamin Mischke. Po studiach obaj powrócili do Gdańska, w 1767 poddali się weryfikacji przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]].<br/><br/>
Zweryfikowany 25 VI 1767, od 1771 był kaznodzieją w Lauenburgu (Lębork). W 1783 był kandydatem Rady kościoła św. Katarzyny w Gdańsku (w której zasiadał jego ojciec) do objęcia urzędu drugiego diakona w gdańskim kościele św. Katarzyny, nie został jednak wybrany. Dopiero po objęciu przez pierwszego diakona [[BRÄMER CARL GABRIEL, pastor kościoła św. Katarzyny | Carla Gabriela Brämera]] urzędu pastora kościoła św. Katarzyny, Rady tego kościoła 21 I 1791 wybrała go na drugiego diakona spośród czterech przedstawionych jej kandydatów. Decyzja został zatwierdzona 16 lutego, 21 maja został wprowadzony na urząd przez sekretarza miejskiego (późniejszego burmistrza) [[DÖRING CARL GOTTLIEB, burmistrz Gdańska | Carla Gottlieba Döringa]]. Od 8 VII 1798 do śmierci pastor gdańskiego kościoła św. Katarzyny. <br/><br/>
Żonaty bezdzietnie z poślubioną 25 I 1780 w Gdańsku Dorotheą Renate (23 XI 1757–1807), siostrą [[RODENACKER JOHANN JACOB, kupiec | Johanna Jacoba Rodenackera]]. Jako wdowa otrzymała ona nie tylko zwyczajowy roczny zasiłek wdowi (Gnadenjahr), ale także przysługujący mężowi roczny zasiłek opałowy (Holzgeld) – w dodatku całość płatną z góry (pränumerando), co było sytuacją dość wyjątkową w praktyce Ministerium Duchownego.
Jego olejny portret znajdował się w zakrystii kościoła św. Katarzyny. {{author:BŚ}} {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]  <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> 

'''Bibliografia''': <br/>
''Die jüngere Matrikiel der Universitädt Leipzig'', Bd. 3, hrgb. v. Georg Erler, Leipzig 1909, s. 4547. <br/>
''Die Matrikel der Universität Jena'', Bd. 3 (1723 bis 1764), bearb. v. Otto Köhler, Weimar 1992, s. 797.<br/>
''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 345. <br/>
Blech Ernst Otto, ''Leidensjahre von St. Katharinen in Danzig'', „Zeitschrift des Westpreussischen Geschichtsvereins”, Heft 48, 1905, s. 167, 174, 182.<br/>
Prätorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…'', Danzig und Leipzig, 1760, s. 8, 98.<br/>
Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 51.<br/>
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 480.1; 2, 085, 520; 3, 250, 328.<br/>