Tekst źródłowy strony SIEBENEICHEN ALFRED WALTER, polski działacz gospodarczy

{{paper}}
[[File: Alfred_Siebeneichen.jpg |thumb| Rokowania gospodarcze polsko-rumuńskie, Alfred Siebeneichen drugi z prawej, 29 I 1937]]
'''ALFRED WALTER SIEBENEICHEN''' (od 1918 do 1933 Siebeneycher-Siebeneichen) (24 III 1895 Łódź – 5 VII 1964 Warszawa), polski działacz gospodarczy. Syn kupca Ludwika Hugona Siebeneichen vel Siebeneycher (9 VI 1852 Złoczew – 13 II 1921 Łódź) i poślubionej 1 VIII 1885 Matyldy Pauliny z domu Adam (19 VIII 1861 Biała (obecnie Bielsko-Biała) – 29 IX 1935 Warszawa). Brat Hugona Siebeneychera (ur. 14 I 1871), Wilhelma Arnolda Siebeneichena (21 IV 1886 Łódź – 11 IX 1936 Czeladź) i Elwiry Adelajdy Siebeneichen zamężnej Lewandowskiej (11 II 1902 Łódź – 4 III 1979 Warszawa). <br/><br/>
Absolwent w 1914 Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców w Łodzi, od 1910 należał do tajnej organizacji niepodległościowej "Zarzewie". Po ukończeniu szkoły odbywał w Kijowie praktykę w Domu Handlowym Terpiłowski i Glass oraz w oddziale Banku Wołzańsko-Kamskiego. Od jesieni 1915 do sierpnia 1917 w armii carskiej (zwolniony ze względu na stan zdrowia). Do stycznia 1919 zatrudniony był jako urzędnik w kijowskim Miejskim Biurze Opałowym, po powrocie do Łodzi znalazł pracę w Towarzystwie Pomocy dla Żołnierza Polskiego. Od września 1919 pracował w Departamencie Przemysłu i Handlu w Warszawie, od 1921 był kierownikiem Wydziału Handlu Wewnętrznego i jednocześnie studiował w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie, którą ukończył w 1924. Specjalista do spraw obrotu towarowego i spraw gospodarczych, urlopowany z Ministerstwa Przemysłu i Handlu i w 1928 skierowany do Gdańska, gdzie pracował w Wydziale Handlowym [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej]]. Był pełnomocnikiem polskiego przedstawicielstwa przy Gdańskim Urzędzie dla Handlu Zagranicznego. Prowadził samodzielnie szereg polsko-gdańskich rokowaniach gospodarczych, prezentował stanowisko Polski w sprawie spornych spraw gospodarczych w Gdańsku przed Ligą Narodów. Działał w organizacjach polskich: był m.in. od 1928 członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki (w 1935 wszedł do Zarządu, w 1936 otrzymał tytuł członka honorowego), komitetu redakcyjnego [[ROCZNIK GDAŃSKI | „Rocznika Gdańskiego”]] (tomy 4-8), kierownikiem sekcji strzeleckiej KS Gedania, nielegalnego "Strzelca" (udostępniał strzelnicę Gedanii), od 6 V 1935 członkiem Zarządu Głównego [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków w II WMG]], gdzie kierował Główną Radą Pracy, następnie Główną Radą Polityki Gospodarczej, był krótko redaktorem pisma "Straż Gdańska".<br/><br/>
Autor prac poświęconych gdańskiej problematyce gospodarczej: ''Rozwój czy upadek portu gdańskiego'' (1926), ''La Pologne et le développement du port de Dantzig'' (1926), ''Życie gospodarcze Wolnego Miasta Gdańska'' (1928), ''Zehnjährige Entwicklung des Danziger Hafens'' (1929), ''Rola Gdańska w życiu gospodarczym Polski'' (1935), współautor z [[STRASBURGER HENRYK, komisarz RP w Gdańsku | Henrykiem Strasburgerem]] książki ''Spór o Gdynię'' (1930). 
W listopadzie 1935 przeniesiony z Gdańsk do Warszawy, gdzie został Naczelnikiem Wydziału w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, między innymi w 1936 przewodniczył polskiej komisji podczas narady z niemiecką komisją rządową do spraw wzajemnego obrotu towarowego. Od 11 XII 1936 Naczelny Dyrektor Polskiego Instytutu Rozrachunkowego. Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 początkowo w Bukareszcie, następnie Belgradzie, gdzie zajmował się windykacją polskich należności. We Francji od 1 IX 1940 pracował jako kierownik biura administracyjno-finansowego w Polskim Czerwonym Krzyżu w Grenoble. Aresztowany przez Gestapo 9 III 1944 w St. Nizier du Moucherotte, od 8 IV 1944 do 5 V 1945 więzień obozu koncentracyjnego w Mauthausen. W kraju od 4 IX 1946, już od 16 września pracował jako doradca w Narodowym Banku Polskim i w Ministerstwie Żeglugi i Handlu Zagranicznego. W 1947 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, gdzie od listopada 1952 pracował na stanowisku zastępcy profesora, był prodziekanem Wydziału Planowania Handlu, następnie prodziekanem Studium Zaocznego.<br/><br/>
Od 1947 członek PPS, od 1948 PZPR. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1923), Medalem Niepodległości (1932), Medalem X-lecia Odzyskanej Niepodległości (1928), Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (1938). Po raz pierwszy żonaty był od 1 I 1918 w Kijowie z Janiną z domu Ulicką (1898 – 23 XII 1919 Warszawa) (bezdzietnie), od 27 IX 1921 w Łodzi z Marią z domu Przybyłowską (16 X 1899 Łódź – 1 XI 1977 Warszawa), ojciec Stanisława Kostki Ludwika Siebeneichena (29 VI 1922 Warszawa – 6 I 1936 Warszawa), Jadwigi Barbary Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Krajewskiej (26 VIII 1924 Warszawa – 1 IX 2010 Pruszków), Kazimierza Mariana Siebeneichena (25 II 1927 Warszawa – 20 XII 1998 Lekarcice), Joanny Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Żmirek (13 I 1930 Gdańsk-Wrzeszcz – 17 VI 2001 Warszawa), Jana Macieja Siebeneichen (8 I 1934 Wrzeszcz – 17 III 2016 Warszawa). Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
'''Bibliografia''':<br/>
Hajduk Bolesław, ''Albert Walter Siebeneichen'', w: Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku, Gdańsk 1974, s. 240-249.<br/>
Hajduk Bolesław, ''Siebeneichen Albert Walter'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. IV, Gdańsk 1997, s. 202-203.<br/>
Hajduk Bolesław, ''Siebeneichen Albert Walter'', w: Polski Słownik Biograficzny, t. 36, 1995/1996, s. 490-491.