Tekst źródłowy strony ROBOTNIK WYBRZEŻA, pismo

{{web}}
[[File: Robotnik_Wybrzeża.jpg |thumb| „Robotnik Wybrzeża”, numer 2, styczeń 1979]]
'''„ROBOTNIK WYBRZEŻA”''', oficjalny organ prasowy Komitetu Założycielskiego [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnych Związków Zawodowych (WZZ) Wybrzeża]]. Pismo ukazywało się nieregularnie od sierpnia 1978 do maja 1980. Jego tytuł nawiązywał do wydawanego przez przedwojenną Polską Partię Socjalistyczną „Robotnika”, a także do noszącego tę samą nazwę pisma Komitetu Obrony Robotników (KOR). Redakcję „Robotnika Wybrzeża” tworzyli działacze WZZ Wybrzeża. Pierwsze dwa numery przygotowali: [[BORUSEWICZ BOGDAN, polityk, honorowy obywatel Gdańska | Bogdan Borusewicz]], [[BULC ANDRZEJ, działacz opozycji demokratycznej | Andrzej Bulc]], [[DUDA-GWIAZDA JOANNA, inżynier, działaczka opozycji demokratycznej | Joanna Duda-Gwiazda]], [[GWIAZDA ANDRZEJ, działacz polityczny, honorowy obywatel Gdańska | Andrzej Gwiazda]] i Edwin Myszk. Z czasem dołączyli do nich także: [[PIENKOWSKA ALINA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowa obywatelka Gdańska, patronka ulicy | Alina Pienkowska]], [[PŁOŃSKA MARYLA, działaczka opozycji demokratycznej | Maryla Płońska]], [[WALENTYNOWICZ ANNA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowy obywatel Gdańska, patronka skweru | Anna Walentynowicz]] i [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lech Wałęsa]]. W składzie redakcji doszło do specjalizacji: Bogdan Borusewicz pisał zwykle o represjach wobec opozycjonistów, Joanna Duda-Gwiazda przygotowywała felietony i tzw. wstępniaki do poszczególnych numerów, Alina Pienkowska opisywała funkcjonowanie służby zdrowia, Anna Walentynowicz – warunki pracy w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. Poszczególne numery pisma miały osiem stron objętości. W sumie ukazało się ich siedem (nr 1 – sierpień 1978, nr 2 – styczeń 1979, nr 3 – marzec 1979, nr 4 – czerwiec 1979, nr 5 – wrzesień 1979, nr 6 – marzec 1980, nr 7 – maj 1980), ponadto wyszło około dziesięciu ulotek. Numer ósmy został w całości przygotowany, lecz nie ukazał się z powodu strajków na Wybrzeżu z [[SIERPIEŃ 1980 | sierpnia 1980]]. <br/><br/>
W zamierzeniu twórców pisma jego podstawowym zdaniem było przekazywanie czytelnikom niecenzurowanych informacji regionalnych i ogólnokrajowych oraz działalność samokształceniowa. Tematyka poszczególnych numerów była bardzo szeroka, lecz najczęściej poruszano kwestie typowo socjalne i pracownicze, znacznie rzadziej podnoszono problemy polityczne. Regułą było krytykowanie przez redakcję absurdów socjalistycznej gospodarki. Na uwagę zasługiwały stałe rubryki: „Z działalności WZZ Wybrzeża” i „Kronika bieżąca”, w których obok świeżych informacji pojawiały się kwestie związane z represjami władz wobec działaczy opozycyjnych. Zupełnie wyjątkowy charakter miał numer drugi pisma, w całości poświęcony [[GRUDZIEŃ 1970 | wydarzeniom grudnia 1970]] i ich nieoficjalnym obchodom z lat 1971–1978. Numer ten ilustrowały kserokopie zdjęć wykonanych pod Stocznią Gdańską w 1977 i 1978. <br/><br/>
Pismo kolportowano głównie na terenie Trójmiasta. Choć „Robotnik Wybrzeża” ukazywał się nieoficjalnie, jego redaktorzy nie ukrywali przed czytelnikami swoich nazwisk i adresów, co nadawało mu charakter pisma jawnego. Służba Bezpieczeństwa przez cały czas utrudniała jego wydawanie, wielokrotnie konfiskując sprzęt drukarski, a także werbując do współpracy agenturalnej Edwina Myszka. {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]