Tekst źródłowy strony PTAK BOŻENA, poetka

{{paper}}
[[File: Bożena_Ptak.jpg |thumb| Bożena Ptak, 2023]]

'''BOŻENA PTAK''' (ur. 6 XII 1952 Gdańsk), poetka. Córka Czesława (1912–2000), żołnierza wileńskiej Armii Krajowej, nauczyciela w Wejherowie i Gdyni, kustosza w Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni, autora m.in. książki o bitwach morskich „Od Artemizjum do Okinawy" (Warszawa 1958), i Scholastyki z domu Gelaszewskiej (1920–2011) z Wejherowa. Do 1968 mieszkała w Wejherowie, następnie w Sopocie i Gdańsku. W latach 1972–1981 studiowała w Instytucie Filologii Polskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]], 1980–1981 w dziale organizacji widowni w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]]. Od 1982 nauczycielka języka polskiego, m.in. w latach 1994–2013 w I Zespole Szkół Społecznego Towarzystwa Oświatowego w Gdańsku, od 2015 w II Podstawowo-Gimnazjalnym Zespole Szkół STO w Gdańsku. <br/><br/>
W [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] uczestniczyła w strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Należała do [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]] od założenia związku, członkini Komisji Zakładowej „Solidarności” w Teatrze Wybrzeże, w 1981–1982 redaktorka w Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Uczestniczyła w strajkach w Stoczni Gdańskiej po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (1981) i maju 1988. Debiutowała jako poetka w 1975 w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]]. Wiersze publikowała m.in. w czasopismach: „Litteraria”, „Nowy Wyraz”, [[PUNKT, pismo | „Punkt”]], „Odra”, „Pomerania”, [[GWIAZDA MORZA, pismo | „Gwiazda Morza”]], „Literatura”, [[TYTUŁ,  pismo literacko-artystyczne | „Tytuł”]], [[MIGOTANIA, czasopismo | „Migotania, Przejaśnienia”]], „Topos”; w antologiach, między innymi: ''Nowy transport posągów'' (1977), ''Ja i ty'' (1982), ''Dojrzewanie'' (1987), ''Tylko modlitwa ocaleje'' (1988), ''Żyć z rybami'' (1989), ''Współcześni poeci polscy'' (1997), ''Poza słowa'' (2006), ''Podróż do Gdańska'' (2009).<br/><br/>
Autorka kilku popularnych wierszy z okresu strajku w sierpniu 1980 i stanu wojennego (uważanych wówczas za anonimowe), przedrukowywanych w prasie i antologiach drugiego obiegu. W latach 80. XX wieku publikowała w prasie wydawanej poza cenzurą (m.in. [[PODPUNKT | „Podpunkt”]]). W 1979 ukazał się jej pierwszy tom poetycki ''Zabawa woskiem''. Kolejne zbiory wierszy: ''Z krawędzi mojego księżyca'' (1980), ''Dyktatura lustra'' (1982), ''Scena zbiorowa i inne wiersze'' (1991), ''Sam, sama, samotny, samotna'' (1996), ''Niebezpieczny azyl'' (2006), ''Resocjalizacja znaczeń'' (2010). Napisała libretto, inspirowane operą Giovanniego Battisty Pergolesiego, ''La serva pardona, czyli vademecum młodej sekretarki'' ([[PAŃSTWOWA OPERA BAŁTYCKA | Państwowa Opera Bałtycka]], 2003) oraz ''Śpiewnik Kaszubski'' z muzyką Katarzyny Gaertner (1996). Piosenki z jej tekstami śpiewali np. Edyta Geppert, Krzysztof Wójcicki, Ewa Szwajlik. Jest autorką słów do piosenki ''Jestem z Gdańska'' (wykonanie: zespół Golden Life, 2002). Utwory satyryczne prezentowała na scenie Niekabaretu [[NOWAK MACIEJ, krytyk, historyk teatru | Macieja Nowaka]].<br/><br/>
Członkini założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989), w Zarządzie Oddziału Gdańskiego pełniła funkcje wiceprezesa i prezesa. W 1982–1989 członkini [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]]. W latach 1992–1993 redaktorka miesięcznika „Pomerania”. Laureatka Nagrody Artystycznej [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (1996, za tomik ''Sam, sama, samotny, samotna''); Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska (2002, za ''Jestem z Gdańska''). Otrzymała Medal Prezydenta Miasta Gdańska z okazji 25. rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych; Medal 25-lecia Solidarności (2005), Nagrodę „Costerina” (2006, za ''Niebezpieczny azyl''); [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]]  w 2010 za działalność literacko-kulturalną i w 2018 za za całokształt pracy twórczej. {{author: LRB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]