Tekst źródłowy strony KOSYCARZ ZBIGNIEW, fotoreporter

{{paper}}
[[File:Zbigniew_Kosycarz.jpg|thumb|Zbigniew Kosycarz (z lewej), 1970]]
[[File: 1_Kosycarz_Zbigniew.jpg |thumb| Zbigniew Kosycarz]]
[[File: Ludmiła_Kosycarz.jpg |thumb| Ludmiła Kosycarz]]

'''ZBIGNIEW KOSYCARZ''' (26 VII 1925 Smugawa koło Lubnia, powiat Myślenice – 12 I 1995 Gdańsk), fotoreporter. Syn Alojzego, kolejarza i Anieli z domu Czarmota. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył szkołę powszechną i trzy klasy gimnazjum w Kętach koło Oświęcimia. W czasie okupacji od 1940 pracował jako robotnik przy budowie dróg, jako pomocnik w sklepie z przyborami szkolnymi, w latach 1942–1943 w sklepie kolonialnym, od 1944 jako sprzedawca w sklepie i fotolaborant w firmie „Olesch Foto” w Andrychowie. Po wyzwoleniu, w styczniu 1945, organizował w Kętach struktury Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) i Harcerską Agencję Fotograficzną, w maju odbył kurs kierowników propagandy i świetlic. Także w maju 1945 w prasie ukazało się jego pierwsze zdjęcie. Kontynuował naukę w Liceum Spółdzielczym w Krakowie.<br/><br/>
Od jesieni 1945 gospodarze Domu Harcerza w Sopocie, rozpoczął studia malarskie w [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych]] (studiów nie ukończył). Jako fotograf współpracował w tym czasie z Zarządem Miasta Gdańska, wykonując zlecone przez [[GRUSZKOWSKI WIESŁAW JULIAN, profesor Politechniki Gdańskiej | Wiesława Gruszkowskiego]] i [[SZERMER BOHDAN, architekt, urbanista | Bohdana Szermera]] fotografie wybranych objektów, zamieszczał swoje zdjęcia w „Gazecie Morskiej” (organ Marynarki Wojennej) i w „Marynarzu Polskim”. Od maja 1947 do lutego 1948 był fotografem na m/s „Batory”, od 1948 współpracował z [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennikiem Bałtyckim”]]. W latach 1949–1995 fotoreporter [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosu Wybrzeża”]]. Od 1969 członek PZPR, w latach 1973–1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, od 1982 Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL. Należał do [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO FOTOGRAFICZNE | Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego]]. <br/><br/>
Autor dziesiątków tysięcy fotografii Gdańska, Pomorza Gdańskiego i jego mieszkańców. Laureat nagród w konkursach fotograficznych, między innymi Bursztynowego Obiektywu (1962), wyróżniony brązowym medalem za zdjęcie „Spartakiada” na międzynarodowym „Inerpres-foto” w Warszawie (1964). W 1972 w plebiscycie czytelników [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]] wybrany na Gdańszczanina Roku. W 1994 bezskutecznie kandydował na radnego Gdańska z ramienia Forum Porozumienie. <br/><br/> 
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1966), dwukrotnie złotą odznaką „Zasłużony pracownik morza”, „Zasłużony działacz kultury”, „Za zasługi dla pożarnictwa”, „Za zasługi dla obronności kraju”, „Za zasługi dla rozwoju kultury w Gdańsku”, „Za zasługi dla PCK”, medalem „Za Zasługi dla Marynarki Wojennej”, Krzyżem Zasługi ZHP, Złotą Odznakę PŻM, Złotą Odznaką Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR) (1966), Medalem XXX-lecia PRL. Laureat nagrody Prezydenta miasta Gdańska.<br/><br/>
Przez wiele lat mieszkał przy Podwalu Staromiejskim 89. Od 1957 żonaty był z Ludmiłą (3 I 1932 Kańczuga koło Przeworska – 28 XI 1981 Gdańsk), dziennikarką, odznaczoną m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]], [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], medalem 25 lat pracy w dziennikarstwie PRL. Ojciec [[KOSYCARZ MACIEJ, fotoreporter | Macieja Kosycarza]].<br/><br/> 
Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu w Oliwie]]. Od 1997 organizowany jest Pomorski Konkurs Fotografii Prasowej "Gdańsk Press Foto" jego imienia. W 2009 przyznano mu (pośmiertnie) [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]]. Od 11 XII 2020 Zbigniew i Maciej Kosycarze są patronami tramwaju Pesa Jazz Duo 128NG nr 1067. {{author: MA}} <br/><br/>
10 XII 2020 na internetowej stronie „Gdańskiej Strefy Prestiżu” opublikowano artykuł (z reprodukcjami licznych archiwalnych źródeł) Anny Pisarskiej-Umańskiej, ''Fotoreporter Zbigniew Kosycarz – naganiacz Halski'', ukazujący jego aktywną współpracę w latach 1948–1949 z organami bezpieczeństwa państwa i z podkreśleniem zniszczenia materiałów za inne lata. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]