Tekst źródłowy strony KOLKA STANISŁAW, kleryk, werbista

{{web}}
[[File: Stanisław_Kolka.jpg |thumb| Grób kleryka Stanisława Kolki na cmentarzu w Sierakowicach, 2024]]

'''STANISŁAW ROBERT KOLKA''' (15 XI 1920 Gdańsk-Wrzeszcz – 24 XII 1940 KL Mauthausen-Gusen) kleryk, werbista. Syn Roberta (15 I 1885 Cieszenie pow. kartuski – 20 V 1976), stolarza, i Marty z domu Rychert (10 VI 1890 Zawory pow. kartuski – 26 IV 1974). Brat Stanisławy (6 XII 1921 – 20 IX 1993) po mężu Kroplewskiej, Stefanii (8 II 1923 – 14 I 1931), Stefana (22 VI 1924 – 30 IX 2006), Leona (16 VIII 1925 – 16 V 2021 Australia), Heleny (ur. 29 V 1927) po mężu Kreft, Wacława (6 XI 1929 – 9 VIII 2006), Zygmunta (18 VIII 1931 – 30 VI 1985). <br/><br/>
Uczęszczał do szkoły powszechnej w Sierakowicach. Po misjach parafialnych prowadzonych w Sierakowicach przez werbistów z Górnej Grupy, a także za zachętą obecnego tam br. Augustyna Nadolskiego SVD (1900–1984), kolportera czasopism, we wrześniu 1931 rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Misyjnym Księży Werbistów w Górnej Grupie. Wiosną 1939 zdał egzamin maturalny i 29 sierpnia tegoż roku przybył do Domu Misyjnego św. Stanisława Kostki w Chludowie koło Poznania, gdzie miał rozpocząć nowicjat. Po wybuchu II wojny światowej otrzymał polecenie ewakuacji w kierunku Warszawy, po kilku tygodniach wrócił jednak do Chludowa. 5 X został obłóczony  i oficjalnie rozpoczął nowicjat pod kierunkiem o. Ludwika Mzyka SVD. 25 I 1940 został wraz pozostałymi mieszkańcami Domu Misyjnego internowany. Nie zgodził się na podjęcie przez rodzinę starań o zwolnienie. <br/><br/>
19 V złożył przyspieszone pierwsze śluby zakonne, a 22 V został wywieziony do Fortu VII w Poznaniu, skąd jeszcze tego samego dnia wysłano go do obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie dotarł 24 maja. Zarejestrowany jako więzień nr 11093, został 2 VIII 1940 przeniesiony do obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen, gdzie otrzymał numer 6456. Pracował w kamieniołomach. Zmarł z wycieńczenia 24 XII 1940. Jako oficjalną przyczynę śmierci komendantura obozowa podała zapalenie płuc. W 1941 rodzina sprowadziła prochy do Sierakowic i w tajemnicy, bez udziału księdza, pochowała na miejscowym cmentarzu. Uroczysty pogrzeb odbył się w 1946 z udziałem o. Alojzego Graczyka SVD i Związku byłych Więźniów Politycznych. <br/><br/>
17 IX 2003 został, w gronie 122 męczenników II wojny światowej, objęty procesem beatyfikacyjnym, który na poziomie diecezjalnym zakończył się 23 IV 2008. Nazwisko upamiętniono w mauzoleum werbistów w Pieniężnie. {{author:MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]  <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>

'''Bibliografia''': <br/>
Archiwum Misyjnego Seminarium Duchownego Księży Werbistów w Pieniężnie, teczka personalna Stanisława Kolki.<br/>
Brzozowski Janusz SVD, ''Męczennicy'', Górna Grupa 2023.<br/>
Dyczewska Maria, ''Opowieści naszych starków'', Sierakowice 2009.<br/>
Ks. Ludwik Fąs [SVD], ''Misjonarze werbiści'', w: ''Zginęli za wiarę. Kandydaci na ołtarze II Procesu Beatyfikacyjnego 2 grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej'', red ks. Wiesław Mazurowski, ks. Wojciech Węckowski, Pelplin – Bernardinum 2011, s. 274–275.<br/>
Br. Zbigniew M. Joskowski OFMConv., ''Święci z Kaszub. Błogosławieni słudzy Boży oraz świętobliwie zmarli Kaszubi i inni związani z Kaszubami'', Banino 2009. <br/>
Kuczkowski Mirosław Marek, ''Sługa Boży, kleryk nowicjusz Stanisław R. Kolka'', Pelplin 2022.