Tekst źródłowy strony JABŁOŃSKI TADEUSZ, dziennikarz

{{paper}}
[[File: 1_Tadeusz_Jabłoński.jpeg |thumb| Tadeusz Jabłoński]]
[[File: Jabłoński_Tadeusz.jpg |thumb| Tadeusz Jabłoński]]
[[File:Tadeusz_Jabłoński.jpg|thumb|Tadeusz Jabłoński]]

'''TADEUSZ JABŁOŃSKI''' (23 X 1919 Poznań – 16 X 2019 Gdańsk), pseudonim między innymi (od 1952) Paweł Dzianisz, dziennikarz. Syn pracownika poczty Ludwika (1876–1924) i Marii z domu Grzegorzewskiej (1884–1971). Młodszy brat Wiktora (ur. 1903), Mariana (ur. 1904), Janiny (ur. 1905), Alfreda (ur. 1907), Erwina (ur. 1909), starszy brat Zdzisława (ur. 1921). Od 1925 uczył się w Szkole Powszechnej nr 9 w Poznaniu, od 1928 – w Państwowym Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego. Od 1930 mieszkał z matką i siostrami w Śremie, uczył się w Państwowym Gimnazjum im. gen. Józefa Wybickiego. Z powodu trudnej sytuacji materialnej po ukończeniu czwartej klasy zmuszony był przerwać na trzy lata naukę, pracował jako goniec w magistracie. Podczas II wojny światowej pracował jako operator w śremskim kinie. W lipcu 1945 w swoim dawnym gimnazjum zdał maturę.<br/><br/>  
Po maturze zatrudniony został jako dziennikarz w „Polsce Zachodniej”, od jesieni 1945 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Poznańskim (obecnie Uniwersytet Adama Mickiewicza), z których po kilku miesiącach zrezygnował. W latach 1946–1969 związany z Bydgoszczą, 1946–1959 redaktor sportowy, publicysta w dziale kulturalnym i sekretarz redakcji „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”, 1959–1969 sekretarz redakcji „Dziennika Wieczornego”. W 1965 ukończył studium ekonomii i organizacji turystyki w Warszawie.<br/><br/>
W Gdańsku od września 1969, do 1981 był zastępcą sekretarza redakcji (później sekretarzem) i kierownikiem magazynu niedzielnego [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosu Wybrzeża”]]. W latach 1976–1980 był społecznym redaktorem naczelnym rocznika Polskiego Związku Żeglarskiego „Świat Żagli”. W 1982 przeszedł na wcześniejszą emeryturę i kontynuował pracę dziennikarską. W latach 1983–1989 współpracował z „Polish Maritime News”, 1987–1990 współredagował „Komunikaty Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego”, 1989–1991 w [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodniku Gdańskim”]], 1991–1994 sekretarz redakcji [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. <br/><br/>
Publikował cykle felietonów, między innymi ''Z mojego raptularza'' i ''Altana Gutenberga'' w „Dzienniku Bałtyckim”, ''Fakty i zamyślenia'' w „Pielgrzymie”, ''Raptularzyk'' w [[GWIAZDA MORZA, pismo | „Gwieździe Morza”]], oraz recenzji: ''Regał regionalny'' w „Pomeranii”. Za całokształt pracy dziennikarskiej uhonorowany w 2004 roku nagrodą Bursztynowego Notesu. Autor szkiców literackich, esejów, reportaży historycznych i biografii: ''Transatlantyckie regaty samotników 1972'' (1974), ''Pierwszy wiatr'' (1979), ''Poruszył wiatr od morza: Bernard Chrzanowski 1861–1944'' (1986), ''Krajobrazy nieodległe: szkice z nadmorza'' (1998), ''Ukraina Conrada'' (1999), ''Dykcyonarzyk pelpliński: ku pamięci i chwale Jana Gutenberga zaczyna się od B – jak Biblia'' (2000), ''Gdańsk trzech wieszczów'' (2000), ''Wokół Conrada'' (2008), ''Godzina przed jutrznią'' (2009), ''Śródziemnomorze Północy'' (2011). Autor, współautor, redaktor folderów i przewodników turystycznych. Opublikował powieści: ''Trzy zielone strzały'' (1984, wyd. 2: 2007, wyd. 3: 2008), ''Przeleciał anioł'' (2007), opowiadania: ''Pochyl się do kolan brzozy: opowieści wędrownicze'' (1974), ''Wojna szalonych cywilów: opowiadania o Powstaniu Wielkopolskim'' (1997). Współautor książek, z Anną Kościelecką: ''Nadbałtyckie spotkania'' (1989; wyd. 2 poprawione  i poszerzone: 2004), ''Najpierw do miasta Gdańska'' (1996), ''Wojciechowa Europa: szkice podróżne'' (2000), ''Z krzyżmem i włócznią: wokół ottońskiej drogi do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie w Roku Tysięcznym'' (2000), z Danielem Dudą: ''Sanctus Adalbertus – Łódź św. Wojciecha'' (1997).<br/><br/>
Był żeglarzem i alpinistą. W 1968 i 1970 otrzymał brązowy medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”: w 1968 za  pionierskie opłynięcie na jachcie „Euros” Islandii (czerwiec – sierpień 1968, pod dowództwem  kapitana [[ORSZULOK WOJCIECH, konstruktor, żeglarz | Wojciecha Orszuloka]]), w 1970 za pionierskie przepłynięcie Pentland Firth w załodze tego samego jachtu (lipiec 1970, był bosmanem w czteroosobowej załodze dowodzonej przez kapitana Aleksandra Kaszowskiego). Członek Klubu Polarnego, zdobywca najwyższego szczytu Kaukazu – Elbrusu, przodownik Górskiej Odznaki Turystycznej.<br/><br/>
Był inicjatorem sprowadzenia w 1971 na Westerplatte prochów mjr. [[SUCHARSKI HENRYK, komendant Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte, honorowy obywatel Gdańska | Henryka Sucharskiego]] i budowy pomnika Josepha Conrada w Gdyni. Założyciel Bractwa Kaphornowców, współpomysłodawca (z Zenonem Gralakiem i Kazimierzem Kołodziejem, z poparciem redaktora naczelnego „Głosu Wybrzeża”  [[CELICHOWSKI STANISŁAW, redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża” i TV Gdańsk | Stanisława Celichowskiego]]) ustanowienia prestiżowych nagród żeglarskich: [[REJS ROKU | Rejs Roku]] i Srebrny Sekstant. Od 1951 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Odznaczony między innymi Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972), Medalem 25 Lat Pracy w Dziennikarstwie SDP w PRL (1972), [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]], odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], odznaką „Za Zasługi dla Województwa Bydgoskiego”, złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza", złotą odznaką „Zasłużony Działacz Żeglarstwa", złotą odznaką „Zasłużony Działacz Turystyki", laureat Nagrody im. Conrada za publicystykę morską, laureat [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE| Nagrody Prezydenta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] (2009).<br/><br/>
Żonaty był z Ireną z domu Thomas (27 VIII 1919 – 18 II 2005 Gdańsk), ojciec Hanny (ur. 1948), Janiny (ur. 1955) i Elżbiety (ur. 1955). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MGS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]