Tekst źródłowy strony JÜNCKE ALBERT THEODOR HEINRICH, kupiec

{{paper}}
[[File:Jüncke Albert Theodor Heinrich.JPG|thumb|Albert Theodor Heinrich Jüncke]]
[[File: Winter_Leopold_obraz.jpg |thumb| Jeden z olejnych obrazów ufundowanych około 1890 do Wielkiej Sali Wety (Białej) w Ratuszu Głównego Miasta: cesarz Wilhelm I w towarzystwie nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von, nadburmistrz Gdańska | Leopolda Wintera]] ogląda panoramę Gdańska (malował Carl Röchling, obraz zaginiony)]]



'''ALBERT THEODOR HEINRICH JÜNCKE''' (27 X 1835 Gdańsk – 12 I 1898 Gdańsk), kupiec. Syn [[JÜNCKE FRIEDRICH ANTON JOHANN, kupiec, radny | Friedricha Antona Johanna Jünckego]]. Przejął ojcowską firmę handlu hurtowego i detalicznego winem z całej Europy, z magazynami składowymi, sklepami sprzedaży detalicznej i z dzierżawą ekskluzywnej winiarni „Rathskeller” („Piwnica Rajców”) pod [[DWÓR ARTUSA| Dworem Artusa]]. Firmę prowadził wraz z matką i braćmi [[JÜNCKE FRIEDRICH WILHELM, kupiec, radny | Friedrichem Wilhelmem]] oraz [[JÜNCKE LOUIS EDUARD, kupiec | Louisem Eduardem]] pod nazwą F.A.J. Jüncke, z głównym kantorem przy Milchkannengasse 2/3 (ul. Stągiewna). Po jego śmierci kierownictwo firmy przejął młodszy brat Louis Eduard, udziały miała też siostra Marie Elisabeth, żona
kupca Heinricha Emila Rovenhagena (1824–1882), właściciela kamienicy przy Langgasse 81 (ul. Długa). <br/><br/>
Z bratem Friedrichem ufundował do wnętrz Wielkiej Sali Wety (Białej) w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] sześć wielkich obrazów związanych tematycznie z dziejami Gdańska. Obaj czynili również zapisy na rzecz instytucji charytatywnych. Od 1860 należał do loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Kawaler, zapisał testamentem kolekcję liczącą 2000 monet (wśród nich unikatowe monety rzymskie) i medali [[MUZEUM RZEMIOSŁA ARTYSTYCZNEGO | Muzeum Rzemiosła Artystycznego]]. <br/><br/>
W latach 1873–1898 właściciel kamienicy przy Jopengasse 11 (ul. Piwna), którą wynajmował. Mieszkał w rodzinnym domu przy tej samej ulicy pod numerem 21 oraz w swej wilii w Sopocie przy Rickerstraße 3 (ul. Obrońców Westerplatte), która po jego śmierci została sprzedana (w okresie 1916–1945 był własnością sióstr elżbietanek nyskich, zajmujących się pielęgnacją osób chorych i niedołężnych (Konvent der Grauen Schwestern Sankt Elisabeth)). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
'''Bibliografia''': <br/>
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, 590, nr 112/98 (akt zgonu).<br/>
„Danziger Neueste Nachrichten”, 12 i 13 I 1898; 22 II 1898 (nekrolog).