Tekst źródłowy strony HERBERT ZBIGNIEW, poeta, eseista

{{web}}
[[File: 1_Zbigniew_Herbert.png |thumb| Zbigniew Herbert, 1962]]
[[File: Herbert_Zbigniew.jpg  |thumb| Moneta z wizerunkiem Zbigniewa Herberta, 2008]]
[[File: Rondo_Pana_Cogito.jpg |thumb| Rondo imienia Pana Cogito]]
[[File: Zbigniew_Herbert_2024.jpg |thumb| Zaproszenie na „Dzień Herberta” na Wydziale Filologicznym UG, 2024 ]]
'''ZBIGNIEW HERBERT''' (29 X 1924 Lwów – 28 VII 1998 Warszawa), poeta, eseista, dramatopisarz, patron ulicy w Gdańsku. Syn Bolesława, dyrektora banku, i Marii z domu Kaniak. Brat Janusza (1931–1943) i Haliny zamężnej Żebrowskiej (1923–2017). Do 1944 mieszkał we Lwowie (maturę zdał w 1943 na tajnych kompletach, m.in. przed [[STIPAL STEFANIA, pedagog, instruktorka harcerska | Stefanią Stipal]]), w 1947 ukończył studia ekonomiczne na Akademii Handlowej w Krakowie, w 1949 – studia prawnicze na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie rozpoczął także studia z filozofii, kontynuowane od 1951 na Uniwersytecie Warszawskim (nie ukończył).<br/><br/>

Pierwsze utwory poetyckie opublikował w 1950 w tygodniku „Dziś i Jutro”, w 1956 wydał pierwszy tom poezji ''Struna światła''. Był autorem między innymi tomików poezji: ''Hermes, pies i gwiazda'' (1957), ''Studium przedmiotu'' (1961), ''Napis'' (1969), ''Pan Cogito'' (1974), ''Raport z oblężonego Miasta i inne wiersze'' (1984), ''Elegia na odejście'' (1990), ''Rovigo'' (1992), ''Epilog burzy'' (1998) oraz tomów esejów ''Barbarzyńca w ogrodzie'' (1962) i ''Martwa natura z wędzidłem'' (1993). Autor słuchowisk radiowych oraz sztuk teatralnych. W swojej twórczości nawiązywał do tradycji antycznej i chrześcijańskiej, którą konfrontował z doświadczeniem współczesnego człowieka. Był twórcą postaci Pana Cogito – swojego poetyckiego alter ego. Nagrodzony m.in. Nagrodą Fundacji Kościelskich (1963), Nagrodą im. Gottfrieda von Herdera (1973), 30 VI 1998 pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego. <br/><br/>

W 2 połowie 1947 mieszkał u rodziców w Sopocie przy ul. Bieruta 8 (ul. Haffnera). W 1948 był redaktorem wychodzącego w latach 1946–1948 „Przeglądu Kupieckiego”, organu Związku Zrzeszeń Kupieckich Województwa Gdańskiego. W 1948 zapisał się do Oddziału Gdańskiego Związku Zawodowego Literatów Polskich, od 1949 do końca 1950 pracował tam w charakterze kierownika. Po wyjeździe z Sopotu i po krótkim pobycie w Toruniu – od 1950 zamieszkał w Warszawie.<br/><br/> 

W 1956 przygotował sceniczną adaptację ''Kubusia Puchatka'' Alana Aleksandra Milne’a na potrzeby [[TEATR MINIATURA | Państwowego Teatru Lalek]]. Sztuka miała premierę 20 XI 1956 i nosiła tytuł ''Wyprawa do bieguna północnego pod tytułem Kubuś Puchatek'', a reżyserem spektaklu był [[BUNSCH ALOJZY JÓZEF, artysta plastyk, scenograf, reżyser | Ali Bunsch]]. W 1961 w Gdańsku, podczas II Ogólnopolskiego Festiwalu Artystycznego Studentów, otrzymał za całokształt twórczości Nagrodę Pierścienia i tytuł Księcia Słowa, przyznawane przez Zrzeszenie Studentów Polskich. W roku akademickim 1973/1974 dla studentów Instytutu Filologii Polskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG) wygłosił cykl wykładów pod tytułem „Wybrane zagadnienia poezji dziewiętnastego i dwudziestego wieku”. Jego wizyty na uczelni koordynowała [[CZERMIŃSKA MAŁGORZATA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego| Małgorzata Czermińska]], ówcześnie – adiunkt.<br/><br/>
W latach 80. XX wieku związany był z ruchem [[SOLIDARNOŚĆ | „Solidarności”]]. Od 7 do 10 V 1981 brał udział w Tygodniu Kultury Chrześcijańskiej, zorganizowanym w gdańskim [[KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI | kościele św. Andrzeja Boboli]]. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]], w 1983, na zaproszenie Barbary Madajczyk-Krasowskiej w gdańskim klasztorze [[DOMINIKANIE | dominikanów]] przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA| kościele św. Mikołaja]] czytał własne wiersze pochodzące z tomiku ''Raport z oblężonego Miasta''. Dnia 28 II 1984 uczestniczył w pogrzebie [[BĄDKOWSKI LECH, pisarz, dziennikarz, honorowy obywatel Gdańska | Lecha Bądkowskiego]] i wstąpił do [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]]. W czwartą rocznicę podpisania [[POROZUMIENIE GDAŃSKIE | porozumień sierpniowych]] – 31 VIII 1984 wziął udział we mszy w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. W maju 1985 na zaproszenie zdelegalizowanego Niezależnego Zrzeszenia Studentów ponownie odwiedził UG, podczas wizyty czytał swoje wiersze. <br/><br/>
Od 29 III 1968 mąż poślubionej w Paryżu Katarzyny z domu Dzieduszyckiej (ur. 23 XI 1929 Zarzecze (woj. lwowskie)), tłumaczki i działaczki kulturalnej, która w 2010 założyła Fundację jego imienia, zaś w 2013 była inicjatorką powstania Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.<br/><br/>
Po śmierci został upamiętniony w wielu miejscach, m.in. pomnikami i popiersiami w Tarnowie, Kielcach i Lwówku Śląskim, także w wielu wydarzeniach i organizacjach, wspieranych przez jego rodzinę, m.in. w dorocznej, kołobrzeskiej Herbertiadzie czy działalności Rady Patronackiej Klubu Herbertowskich Szkół. Upamiętniony także w Gdańsku. W 2000 na placu [[KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej | Dariusza Kobzdeja]] odsłonięto kamień pamiątkowy autorstwa Sławoja Ostrowskiego, zawierający cytat z wiersza Przesłanie Pana Cogito: „idź wyprostowany wśród tych co na kolanach/ wśród odwróconych plecami i obalonych w proch”. Dnia 17 IX 2000 jego imię otrzymało [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, XX | XX Liceum Ogólnokształcące]], uroczystość odbyła się między innymi z udziałem żony poety – Katarzyny Herbert i siostry – Haliny Herbert-Żebrowskiej. Od 29 XI 2001 poeta jest patronem ulicy w [[KOMARY | Komarach]] na ([[WYSPA SOBIESZEWSKA | Wyspie Sobieszewskiej]]). Z okazji obchodów Roku Zbigniewa Herberta 27 X 2008 w budynku Biblioteki Głównej UG rektor [[LAMMEK BERNARD, rektor Uniwersytetu Gdańskiego | Bernard Lammek]] odsłonił tablicę upamiętniająca poetę wraz z jego wierszem ''Czarnofigurowe dzieło Eksekiasa''. Na wniosek XX LO 25 X 2012 imieniem Pana Cogito nazwano rondo w dzielnicy [[PIECKI| Piecki]] (przy skrzyżowaniu ulic Jaśkowa Dolina i Wileńska). W 2018 LO XX było gospodarzem jubileuszowego XX Zjazdu Klubu Herbertowskich Szkół. 29 X 2024 na  Wydziale Filologicznym UG obchodzono „Dzień Herberta”, w trakcie którego m.in. odsłonięto poświęconą poecie tablicę pamiątkową na ścianie przy auli 1.43, w której w roku akademickim 1973/1974 prowadził zajęcia. {{author: ŁM }} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>


'''Bibliografia:'''<br/>
Chwirot Agata, ''Winnie-the-Pooh jako obcy polskiej literatury'', „Rocznik Komparatystyczny” 2019, nr 10, s. 123–143.<br/>
Franaszek Andrzej, ''Herbert. Biografia'', t. 1–2., Wydawnictwo Znak, Kraków 2018.<br/>
''Fundacja Zbigniewa Herberta'', www: https://fundacjaherberta.com/zbigniew-herbert/zycie/zbigniew-herbert-1924-1998/.<br/>
''Kubuś Puchatek. Przedstawienie'', „Encyklopedia Teatru Polskiego”, www: https://www.encyklopediateatru.pl/przedstawienie/50290/kubus-puchatek.<br/>
Malcer-Zakrzacka Anna, ''Rok Zbigniewa Herberta. Książę Poetów wykładał na Uniwersytecie Gdańskim'', „Gazeta Uniwersytecka” 2008.<br/>
''Pan Cogito w Gdańsku. 20. rocznica śmierci Zbigniewa Herberta – 27-28 lipca 2018'', Instytut Pamięci Narodowej, www: https://gdansk.ipn.gov.pl/pl2/aktualnosci/55969,Pan-Cogito-w-Gdansku-20-rocznica-smierci-Zbigniewa-Herberta-27-28-lipca-2018.html.<br/>
Siedlecka Joanna, ''Pan od poezji'', Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 2002.<br/>
Szwedowicz Agata, ''Zbigniew Herbert (1924–1998)'', https://dzieje.pl/postacie/zbigniew-herbert-1924-1998<br/>
XX Ogólnopolski Zjazd Klubu Herbertowskich Szkół, www: http://www.herbertklub.14lo.lublin.pl/xx-ogolnopolski-zjazd-klubu-herbertowskich-szkol/.<br/>