Tekst źródłowy strony DOMAŃSKA HANNA, historyk architektury, popularyzatorka

{{paper}}
[[File:Hanna_Domanska.jpg|thumb|Hanna Domańska]]

'''HANNA DOMAŃSKA''' (23 XI 1932 Poznań – 10 IX 2009 Sopot), historyk architektury i sztuki, popularyzatorka kaszubsko-pomorskich zabytków, masonerii i Żydów na Pomorzu oraz Sopotu. Córka Leona (24 VIII 1899 Zalada koło Mińska (obecnie Białoruś) – 20 V 1972 Warszawa) i poślubionej 30 IV 1927 w Poznaniu jego drugiej żony, Bożeny z domu Tucholskiej (25 IV 1903 Katowice – 29 XII 1985 Sopot). Siostra Andrzeja Marii (ur. 10 XII 1928). Okupację spędziła w Warszawie. W 1946 zamieszkała w Sopocie. Ukończyła Szkołę Podstawową Urszulanek w Gdyni i w 1951 Liceum Hotelarskie w Sopocie, podjęła studia w [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych]]. W 1953 przeniosła się na Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, do 1959 studiowała zabytkoznawstwo i konserwatorstwo na Wydziale Sztuk Pięknych. W 1977 na Politechnice Wrocławskiej uzyskała tytuł doktora nauk technicznych. Do emerytury w 1989 pracowała w gdańskich instytucjach konserwatorskich.<br/><br/>
W ramach serii wydawniczej Ossolineum „Pomorze w Zabytkach Sztuki” ukazały się jej monografie Żarnowca (1977) i Pucka (1977 i 1985), Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie wydało ''Żarnowiec. Zarys historii wsi i opactwa'' (1985). Była autorką przewodników: ''Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie'' (1982 i 1985) oraz ''Śladami gdańskich zabytków'' (1987). W latach 90. XX wieku zaczęły się ukazywać jej pionierskie opracowania dotyczące dziejów i kultury Żydów na Pomorzu: ''Kamienne drzewo płaczu'' (1991), ''Kadisz gdańskich kamieni'' (1995), ''Żydzi znad Zatoki Gdańskiej'' (wspólnie z mężem Leonem Lifschesem, 1997 i 2000), ''Zapomniani byli w mieście. Dzieje Żydów Sopockich w XIX i XX wieku'' (2001). Napisała także: ''Eugenia pod ukoronowanym lwem. Dzieje loży i wolnomularzy Gdańska i Sopotu XVIII–XXI wieku'' (2006). Ostatnie lata życia poświęciła dokumentacji dziejów Sopotu, publikując ''Opowieści sopockich kamienic'' (2005), ''Magiczny Sopot'' (2007), ''Tajemniczy Sopot'' (2008), ''Sopockie rozmaitości'' (2009).<br/><br/>
Od 1989 druga żona owdowiałego w 1986 Leona Lifschesa (29 XII 1915 Chrzanów – 5 III 2015 Sopot), uczestnika bitwy pod Lenino, pracownika administracji państwowej i działacza społecznego (między innymi w 1951 prezesa Koła ZBoWiD w Bielsku-Białej), związanego z Gminą Wyznaniową Żydowską w Gdańsku. Pochowana wraz z nim na cmentarzu komunalnym w Sopocie. Pośmiertnie poświęcono jej pracę ''Hanna Domańska i jej świat'' (2011). {{author: JMB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>



'''Bibliografia''':<br/>
Borzyszkowski Józef, ''Hanna Domańska (1932-2009) - historyk architektury i sztuki, badaczka i popularyzatorka dziejów kaszubsko-pomorskich zabytków, masonerii i Żydów na Pomorzu oraz Sopotu'', Acta Cassubiana, 12, 2010, s. 479-483.