Tekst źródłowy strony CEGIELNIA SUCHANINO

{{web}}
[[File:1_Cegielnia_Suchanino.jpg|thumb|Była Cegielnia Suchanino na tle współczesnego planu miasta]]
[[File:2_Cegielnia_Suchanino.JPG|thumb|Zabudowa terenu byłej Cegielni Suchanino w 2018, obiekty [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY| Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]]]]

'''CEGIELNIA SUCHANINO''' (Ziegelei und Zementwarenfabrik Hartmann & Co., Ziegelei Zigankenberg), Eichenallee 2 (ul. Dębinki), u podnóża Suchańskiej Góry ([[CYGAŃSKA GÓRA| Cygańska Góra]]), obejmowała obszar na wysokości skrzyżowania Ziegelstraße (Ceglana, obecnie ul. Śniadeckich) i Eichenallee (ul. Dębinki). Założona wraz z zakładem wyrobów cementowych w 1900 przez Maxa Hartmanna (1862–1919), radnego (1903–1908), właściciela m.in. ciegielni także w [[BRĘTOWO | Brętowie]], w 1898 współzałożyciela i współwłaściciela spółki pozyskującej nieruchomości na Zaspie (od linii kolejowej do drogi z [[NOWE SZKOTY | Nowych Szkotów]] do Strzyży Dolnej (Labesweg, obecnie ciąg ulic Lelewela i Nad Stawem) „Weisshof. Grunderwerbs-Gesellschaft mit beschränkter Haftung” („Towarzystwo Obrotu Nieruchomościami Biały Dwór”) (do której wniósł nabyty przez siebie [[CZERWONY DWÓR| Czerwony Dwór]]), odsprzedanych w 1911 z zyskiem miastu pod zabudowę. W 1901 (za 20 000 marek) i 1905 część obszaru suchanińskiej cegielny Max Hartmann odsprzedał na potrzeby budowanego [[SZPITAL MIEJSKI WE WRZESZCZU | Szpitala Miejskiego we Wrzeszczu]]. W 1907 zatrudniała 147 osób. W latach 1919–1921 należała do wdowy Gabrieli Hartmann, która sprzedała ją kupcom ze Lwowa, w latach 1924–1928 do Richarda Burchardta. Od 1928 własność miasta Gdańska, funkcjonująca jako Cegielnia Miejska, do 1933 jako jedyna cegielnia znajdująca się w granicach administracyjnych miasta. Od 15 V 1940 do 30 IV 1941 przy cegielni działał [[OBOZY PRACY W GDAŃSKU W OKRESIE II WOJNY ŚWIATOWEJ| podobóz pracy przymusowej]] (Aussenstelle Zigankenberg) obozu w Stutthofie. <br/><br/>
Wypalana cegła była wyrabiana z gliny wydobywanej od średniowiecza do XX wieku również z podnóża Suchańskiej Góry, z miejsca obecnego [[STADION MIEJSKIEGO OŚRODKA SPORTU I REKREACJI (tzw. stadion Lechii)| Stadionu Miejskiego Ośrodka Sportu przy ulicy Traugutta]]. Częściowo zmechanizowana, do produkcji cegieł używano maszyny parowej.<br/><br/>
Po 1945 miejsce po wyrobisku gliny przy ul. Dębinki wypełniono gruzem ze zniszczonego Głównego Miasta (zob. [[ODBUDOWA ŚRÓDMIEŚCIA GDAŃSKA PO 1945 ROKU | odbudowa Śródmieścia Gdańska po 1945]]), teren cegielni przejęła [[AKADEMIA LEKARSKA W GDAŃSKU| Akademia Lekarska w Gdańsku]]. Po rozebraniu budynków cegielni w 1975 wybudowano w jej miejscu budynek Instytutu Badań Medycznych (następnie Collegium Biomedicum) oraz bibliotekę medyczną. Od 1992 teren zaliczono do dzielnicy [[ANIOŁKI| Aniołki]].<br/><br/>
W willi właścicieli cegielni, wybudowanej w 1900 dla Maxa Hartmanna przy Eichenallee 1 (ul. Dębinki), za czasów kolejnego właściciela, Richarda Burchardta, wynajmowanej głównie pracownikom Polskiego Banku Przemysłowego [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]], w 1930 mieszkał urolog Szpitala Miejskiego Kurt Werwaht, od kwietnia 1936 do lutego 1939 działało zaś prywatne gimnazjum żydowskie Ruth Rosenbaum (córki prawnika, zastępcy przewodniczącego Gminy Synagogalnej Bernharda Rosenbauma). W 1939 zabudowania rozebrano i w głębi działki do 1940 wybudowano [[WILLA ALBERTA FORSTERA | willę dla gauleitera Alberta Forstera]]. {{author: PT}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]