Tekst źródłowy strony BOLDUAN TADEUSZ, dziennikarz

{{paper}}
[[File: 1_Tadeusz_Bolduan.jpg |thumb| Tadeusz Bolduan]]
[[File: Tadeusz_Bolduan_i_Jerzy_Gebert.jpg |thumb| Tadeusz Bolduan i redaktor [[GEBERT JERZY ANTONI, radiowy dziennikarz sportowy| Jerzy Gebert]]]]
[[File: Bolduan_Tadeusz.jpg |thumb| Tadeusz Bolduan]]
[[File:Tadeusz_Bolduan.jpg|thumb|Nagrobek Tadeusza Bolduana i jego małżonki na cmentarzu Srebrzysko]]

'''TADEUSZ BOLDUAN''' (5 IV 1930 Kościerzyna – 10 VI 2005 Gdynia), dziennikarz, publicysta. Syn Teodora Bolduana, od 1932 wicestarosty powiatu morskiego, burmistrza Wejherowa, rozstrzelanego w 1939 przez Niemców, i Marii z domu Gniot, brat [[BOLDUAN RAJMUND,  dziennikarz | Rajmunda Bolduana]]. Lata wojny spędził z matką i bratem u rodziny w Kornem koło Kościerzyny. Po śmierci matki w 1945 wychowanek Państwowego Domu Dziecka nr 5 w Sopocie. Od 1948 w Kościerzynie, gdzie w 1950 zdał maturę. W latach 1964–1967 studiował historię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (nie ukończył).<br/><br/>
W latach 1947–1951 członek Związku Młodzieży Polskiej (ZMP) i Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, od 1949 PZPR. Razem z bratem dorabiał jako terenowy korespondent [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] i jako wyróżniający się współpracownicy otrzymali w 1950 etatowe zatrudnienie w tej redakcji. W tym samym roku powołany do wojska. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej skierowany do pracy w prasie wojskowej, w latach 1952–1957 był w Warszawie korespondentem i następnie kierownikiem działu kultury w „Głosie Żołnierza”, sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego gazety Wojsk Lotniczych „Skrzydła Wolności”, zastępcą redaktora naczelnego wydawanego w Bydgoszczy „Żołnierza Polski Ludowej”, dosłużył się stopnia kapitana.<br/><br/>
Członek założyciel [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]], od 1956 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Redaktor naczelny [[KASZËBE, pismo | Kaszëbë”]] (1957–1961), zastępca redaktora naczelnego [[LITERY, pismo | „Liter”]] (1962–1974) i jednocześnie sekretarz redakcji (1968–1973), dziennikarz i kierownik działu społecznego [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czasu”]] (1975–1981). Nie chcąc służyć propagandzie [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]], od 1 I 1982 na emeryturze. W 1989 redaktor w [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodniku Gdańskim”]], od 2 VII 1990 do 15 II 1991 redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. Od 1994 prowadził konwersatorium z publicystyki regionalnej Pomorza na Podyplomowym Studium Dziennikarstwa [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]].<br/><br/>
Autor książek o szeroko rozumianej tematyce pomorskiej, między innymi ''W krainie Słowińców'' (1953), ''Książę Świętopełk'' (1966), albumu ''Gdańsk 1945–1965'' (1967), ''Apostoł narodowej sprawy. O Antonim Abrahamie'' (1970), ''Syn ziemi gdańskiej. Opowieść o Erazmie Czarneckim'' (1989), ''Nie dali się złamać. Spojrzenie na ruch kaszubski 1939–1995'' (1996), ''Nowy bedeker kaszubski'' (2003). <br/><br/>
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Medalem 100-lecia Gdańska (1998), Medalem Wojewody Pomorskiego (2000), także [[MEDAL STOLEMA | Medalem Stolema]] (1969), odznakami [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1970), [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1976), „Zasłużonym Ziemi Wejherowskiej” (1975), „Zasłużony Działacz Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich". Od 1996 kanclerz [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalu św. Wojciecha]] i [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalu Księcia Mściwoja II]].
W 2002, za całokształt twórczości, pierwszy (wraz z [[TRUSKOLASKA MARIA, dziennikarka | Marią Truskolaską]]) laureat Bursztynowego Notesu, nagrody Morskiego Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. W 2006 pośmiertnie odznaczony Medalem św. Wojciecha.<br/><br/>
Od 1959 żonaty był z Urszulą z domu Szornak (28 I 1930 Domatowo – 16 VIII 2017 Puck), córką rolników Ignacego i Anieli Blaszke, pracującą w Centrali Nasiennej w Gdańsku. Zmarł w wyniku potrącenia przez samochód na ul. Malczewskiego w Sopocie, pochowany (także żona) na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Od 29 IX 2016 jego imię nosi rondo w Gdańsku-[[CHEŁM | Chełmie]] (skrzyżowanie ul. Cienistej, Worcella i Zamiejskiej). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]