Tekst źródłowy strony EHLERS HEINRICH, nadburmistrz Gdańska

{{web}}
[[File:Heinrich_Ehlers.jpg|thumb|Galeria portretów nadburmistrzów Gdańska z lat 1814-1919 w Sali Zimowej [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA| Ratusza Głównego Miasta]], 1922; Heinrich Ehlers (pędzla [[PFUHLE FRITZ AUGUST| Fritza Pfuhle]]) trzeci od końca ]]

'''HEINRICH EHLERS''' (1 IV 1846 Meyenburg koło Hanoweru – 8 II 1910 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | nadburmistrz]] Gdańska. Syn Heinricha Ehlersa i Augusty Dorothy Seebeck. Ukończył gimnazjum w Oldenburgu, gdzie później pracował w firmie handlowej. W latach 1870–1871 jako ochotnik brał udział w wojnie Prus z Francją. Po jej zakończeniu pracował w Gdańsku w instytucjach związanych z [[PORT GDAŃSKI | portem]], następnie jako sekretarz [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców Gdańskich]]. W 1889 roku nadzorował budowę linii kolejowej do spichlerzy w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]] ([[DWORZEC WIŚLANY | Dworzec Wiślany]]). Od 1883 roku jako członek [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] czynił starania o przyznanie Gdańskowi korzystnych taryf portowych i kolejowych dla sprowadzanych do portu towarów. W 1891 został etatowym radcą w Zarządzie Miasta; nadal zajmował się problemami gospodarczymi, w tym związanymi z rozbudową i unowocześnianiem gdańskiego portu. 9 III 1903 roku został wybrany przez Radę Miejską Gdańska na pierwszego burmistrza. Po zatwierdzeniu wyboru przez władze państwowe objął urząd 20 IV 1903 roku, wprowadzony nań przez prezydenta gdańskiej rejencji [[JAROTZKI JAROSLAW | Jaroslawa Jarotzkiego]] i po złożeniu na jego ręce przysięgi. Tytuł nadburmistrza, nadany przez cesarza, otrzymał 21 IX 1903 roku. <br/><br/>
Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. W 1892 roku mieszkał przy Poggenpfuhl 22/23 (ul. Żabi Kruk), w 1897 przy Hauptstraße 93A (al. Grunwaldzka), w 1908 przy Promenade 4 (ul. 3 Maja). 6 XI 1879 roku poślubił w Gdańsku Margarettę Cecilię (1860 – 8 II 1903; pochowana 12 II 1903 na ewangelickim cmentarzu w Sopocie, obecnie cmentarz komunalny przy ul. Malczewskiego), córkę kupca Heinricha Emila Rovenhagena (1824–1882), właściciela kamienicy przy Langgasse 81 (ul. Długa) i Marie Elisabeth Jüncke. Świadkiem na ich ślubie był wuj Margaretty [[JÜNCKE FRIEDRICH WILHELM | Friedrich Wilhelm Jüncke]]. Z ich potomków w 1896 żyli: Hans Heinrich Emil (ur. 14 VIII 1883 Gdańsk); Ilse Agnes Käthe (ur. 14 X 1885 Gdańsk), w 1917 po mężu Winterfeld, zamieszkała w Berlinie; Susanna Bertha (ur. 6 X 1886 Gdańsk), w 1917 po mężu Schirmacher, również zamieszkała w Berlinie; Friedrich Otto Wilhelm (31 V 1889 Gdańsk – 27 VI 1917 Berlin); Hans August Ludwig (ur. 4 I 1894 Gdańsk), w 1917 żołnierz na froncie; Frank Gerhard Hermann (11 XII 1894 Gdańsk – 10 V 1917 Berlin). Syn Hans w 1903 roku ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], następnie studiował gospodarkę rolną. Jedna z córek, Maria, panna, w 1914 mieszkała przy Jäschkentaler Weg 36 (ul. Jaśkowa Dolina). <br/><br/>
Zmarł po ciężkiej operacji, przeprowadzonej 17 I 1910 roku. Jego pogrzeb miał podniosły charakter. 10 lutego w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej, na którym przemawiali jej przewodniczący [[KERUTH RUDOLF | Rudolf Keruth]] i burmistrz [[BAIL HUGO | Hugo Bail]]. Następnego dnia o godzinie 14.30 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP)]] zostało odprawione nabożeństwo żałobne z udziałem władz państwowych: nadprezydenta prowincji Prusy Zachodnie Ernsta Ludwiga Jagowa (1853–1930), dowódcy [[SIEDEMNASTY KORPUS ARMIJNY | XVII Korpusu Armijnego]] [[MACKENSEN AUGUST ANTON von | gen. Augusta Antona Mackensena]], generalnego superintendenta Kościoła luterańskiego prowincji Prusy Zachodnie [[DÖBLIN ADOLF | Adolfa Döblina]]. Następnie kondukt żałobny udał się ulicami Gdańska, [[WRZESZCZ | Wrzeszcza]], [[OLIWA | Oliwy]] na cmentarz w Sopocie. Za ukwieconym karawanem szli pieszo trzej synowie zmarłego, jego zięć oraz radca miejski Paul Mitzlaff. Pozostałe osoby jechały powozami. W Sopocie, przy dźwiękach dzwonów ewangelickiego kościoła św. Jerzego, odbyły się ceremonie związane ze złożeniem trumny do grobu na cmentarzu ewangelickim, gdzie spoczął obok żony. W kaplicy cmentarnej modlił się pastor gdańskiego kościoła NMP [[BRAUSEWETTER ARTHUR | Arthur Brausewetter]]. Wartę honorową wystawiła gdańska [[STRAŻ POŻARNA | straż pożarna]]. Grała orkiestra 128. gdańskiego pułku piechoty, śpiewały chóry. Obok gdańskich notabli obecny był także burmistrz Sopotu Max Woldmann (1868–1919). <br/><br/>
Gipsowe popiersie Ehlersa, ufundowane przez kupca [[MEYER ALBERT | Alberta Meyera]], a wykonane przez rzeźbiarza Adolfa Kürlego (1865–1912), w 1912 roku stanęło w sali posiedzeń Rady Miejskiej, obecnie Wielkiej Sali Wety Ratusza Głównego Miasta (zaginione po 1945). W 1911 roku jego imieniem nazwano [[STADION MIEJSKI | Stadion Miejski]] we Wrzeszczu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]