Tekst źródłowy strony KOMOROWSKI FRANCISZEK, ksiądz, prefekt Gimnazjum Polskiego

{{web}}
[[File: Ksiądz_Franciszek_Komorowski.jpg |thumb| Ksiądz Franciszek Komorowski w okresie pobytu w Rzymie]]
[[File: 1._ks._Fr._Komorowski.jpg |thumb| Ksiądz Franciszek Komorowski: dopuszczenie do bycia akolitą i egzorcystą, lipiec 1907]]
[[File: 2._ks._Fr._Komorowski.jpg |thumb| Ksiądz Franciszek Komorowski: dopuszczenie do bycia psałterzystą i lektorem, lipiec 1907]]
'''FRANCISZEK KOMOROWSKI''' (17 I 1886 Szarlej, powiat Inowrocław – 9 V 1956 Ostrzeszów, Wielkopolska), duchowny katolicki, zmartwychwstaniec, prefekt [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]] w Gdańsku. Najstarszy syn Antoniego i Marianny z domu Groblewskiej. W 1896 ukończył szkołę powszechną (Volksschule) w Łojewie (powiat Inowrocław). Od 1897 do 2 IV 1903 uczęszczał do Gimnazjum Królewskiego w Inowrocławiu (Königlisches Gymnasium zu Inowrozlaw). 4 V 1904 w Krakowie wstąpił do Zgromadzenia Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, zmartwychwstańców (obłóczyny 2 II 1905). Pierwsze śluby zakonne złożył 2 II 1906, tonsura – 28 IV 1907; śluby wieczyste - 2 II 1909, niższe święcenia – 25 VII 1907, subdiakonat – 24 IV 1910; diakonat – 3 VII 1910. Wyższe święcenia kapłańskie otrzymał 6 IV 1912 w Rzymie. Wrócił do Krakowa i do 1914 pełnił funkcję rektora i wychowawcy młodzieży gimnazjalnej w internacie w Krakowie.<br/><br/> 
Po wybuchu I wojny światowej został wikariuszem w kościele św. Mateusza w Opalenicy, następnie w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lwówku. W 1919 brał udział w powstaniu wielkopolskim jako kapelan 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Należał do Związku Powstańców Wielkopolskich. 
W 1920 wrócił do Krakowa, w latach 1920–1923 pracował jako wychowawca młodzieży w dwóch internatach prowadzonych przez zmartwychwstańców: we Lwowie i w Krakowie. 23 VII 1923 mianowany został przełożonym domu zakonnego w Krakowie. We wrześniu 1923 zainaugurował działalność niższego seminarium duchownego zgromadzenia zmartwychwstańców w Krakowie. <br/><br/>
26–28 VII 1926 brał udział wraz z ks. Adamem Barwikiem w Kapitule Generalnej w Rzymie jako delegat Polskiej Prowincji. Od 29 I 1926 rektor Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie. Wybór ten okazał się nietrafiony, „głównie dlatego iż okazał się człowiekiem cynicznym, nietaktownym, nielojalnym. Jego rychłe przeniesienie spowodowane było brakiem delikatności, w szczególności w kontaktach z kardynałem protektorem kolegium, Bazylim Pompili”. Miało dojść do nieprawidłowościach w finansach oraz do niedopilnowania spraw związanych z sprzedażą zabudowań Kolegium Polskiego związanych z planowanym przez władze Rzymu przebudowy tej części miasta, a tym samym konieczności przeniesienia instytucji do innej lokalizacji. W sierpniu (wrześniu?) 1929 usunięty został ze stanowiska i odesłany początkowo do Wiednia, a następnie do Polski. Od 8 XI 1929 do IV 1940 był wikarym w kościele św. Bonifacego w Warszawie. 21 III 1930 złożył podanie o opuszczenie zgromadzenie i przejście do rodzinnej diecezji (eksklaustracja). Za zgodą kardynała Augustyna Hlonda 8 IV 1930 został przyjęty w poczet duchowieństwa archidiecezji poznańskiej. <br/><br/>
Od 1930 do 31 VIII 1933, po zmarłym ks. [[MISZEWSKI LEON| Leonie Miszewskim]], objął funkcję prefekta Gimnazjum Polskiego w Gdańsku. Był moderatorem męskiego oddziału Sodalicji Mariańskiej oraz Sodalicji Mariańskiej Akademików Polskich w Gdańsku oraz patron Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej w Sopocie. Prowadził pracę duszpasterską i społeczną na terenie parafii [[KOŚCIÓŁ ŚW. JADWIGI ŚLĄSKIEJ | kościoła św. Jadwigi Śląskiej]] w Gdańsku-[[NOWY PORT | Nowym Porcie]]. Podejmował starania o utworzeniu w tej dzielnicy polskiej parafii. Pełnił funkcję prezesa Polskiego Komitetu Budowy Kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej w Nowym Porcie (przebudowanej z dawnej stajni artyleryjskiej w byłych [[KOSZARY | koszarach]] (Neufahrwasser-Kaserne)). Po poświęceniu kaplicy 7 VIII 1932 przez [[O’ROURKE EDUARD | biskupa Eduarda O’Rourke]] prowadził pracę duszpasterską wśród ludności polskiej. Za zgoda proboszcza kościoła św. Jadwigi, ks. Franza Freude, w kaplicy udzielał chrztów, przyjmował dzieci do pierwszej komunii i udzielał ślubów. Jego praca wśród Polaków w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] zwróciła uwagę bojówkom niemieckim SA. Spotykały go prowokacje, miano również grozić mu śmiercią.<br/><br/>
Po wyjeździe z Gdańska w latach 1933–1939 był proboszczem kościoła św. Floriana Męczennika w Opatowie (powiat Kępno). W czasie II wojny światowej ukrywał się, między innymi w Częstochowie i w Zakopanem. Po zakończeniu wojny wrócił do Opatowa. 
W latach 1946–1956 był proboszczem kościoła Najświętszej Marii Panny Wniebowziętej w Ostrzeszowie. Podczas prac remontowych, jakie prowadzono w kościele 1953, odkryto fragmenty starych dekoracji malarskich. Dało to podstawę do przeprowadzenia prac badawczych, odsłonięcia oraz konserwacji zabytkowej polichromii. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Ostrzeszewie. {{author: LeMo}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
'''Bibliografia''':<br/>
Źródła:<br/>
Archivum Congregationis a Resurrectione D. N. J. C.; ACRR. Roma (Archiwum Generalne Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, Rzym); teczka personalna: Komorowski Franciszek.<br/> 
Liber Sodalium Congregatio a Resurrectione D. N. J. C. Prov. Polona, t. 1, Romae brw.<br/>
Literatura:<br/>
Baciński Antoni, ''Polskie duchowieństwo katolickie w Wolnym Mieście Gdańsku 1919–1939'', „Studia Gdańskie” 1973, nr 1.<br/>
Daniluk Jan, ''Polska obecność w Nowym Porcie w latach 1919–1939'', w: ''Nowy Port'', red. Janusz Dargacz, Katarzyna Kurkowska i Leszek Molendowski, Gdańsk 2021.<br/>
''Dzieje Ostrzeszowa'', red. Stanisław Nawrocki, Kalisz 1990.<br/>
Iwicki John, ''Charyzmat zmartwychwstańców. Historia Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego'', t. 2 (1887–1932), Kraków– Kielce 2007.<br/>
Janik Bernard, ''Życiorysy pracowników Gimnazjum Polskiego w Gdańsku'', w: ''Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa'', Gdańsk 1976, s. 166.<br/>
Plenkiewicz Maciej, ''Kościół katolicki w Wolnym Mieście Gdańsku 1933–1939'', Bydgoszcz 1980.<br/>
Sroczyńska- Wyczańska Krystyna,  Nauczyciele Gimnazjum, w: ''Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa'', Gdańsk 1989.<br/>
Stępniak Henryk, ''Ludność polska w Wolnym Mieście Gdańsku'', Gdańsk 1991.