Tekst źródłowy strony WIECZERSKA-ZABŁOCKA JANINA, powieściopisarka, dziennikarka

{{web}}
[[File: Janina_Wieczerska.jpg |thumb| Janina Wieczerska-Zabłocka]]
'''JANINA WIECZERSKA-ZABŁOCKA''' (ur. 15 IX 1931 Zakopane), powieściopisarka, krytyk literacki, wykładowca literatury powszechnej i dziennikarstwa na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG). Z rodziny związanej z Koźminem Wielkopolskim, w którym spędziła okres okupacji. W 1955 ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutowała w tym roku jako krytyk literacki we wrocławskiej „Gazecie Robotniczej”.  W latach 1955–1968 redaktor, następnie kierownik redakcji literatury współczesnej w wydawnictwie Ossolineum we Wrocławiu, 1969–1976 sekretarz i zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Odra”. Od 1973 do 1976 wiceprezes wrocławskiego oddziału Związku Literatów Polskich.<br/><br/>
W Gdańsku od 1976 (po podjęciu przez męża pracy na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytecie Gdańskim]] (UG)), do 1981 kierownik działu kulturalnego, publicystka i felietonistka w tygodniku [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]]. W latach 1982–1990 wykładowca literatury powszechnej na UG. Należała do kręgu literatów skupionych wokół [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościoła św. Mikołaja]]. Od 1989 do 2016 roku pisała felietony w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]], w tym zwłaszcza do 2007 ''Pomysły humanisty'' i do 2002 codzienny felieton ''Pisane po Wiadomościach'' (komentarz do programu TVP). W okresie 1991–1992 współpracowała także z [[GAZETA GDAŃSKA (II) | „Gazetą Gdańską”]]. Publikowała ponadto przegląd wydarzeń krajowych ''O czym szumiały media'' w „Magazynie Solidarność” i felietony ''Refleksje, rewizje'' w „Pielgrzymie”.<br/><br/>
Debiutowała powieścią dla młodzieży ''Zawsze jest jakieś jutro'' (1965, siedem wydań), autorka między innymi sagi rodzinnej ''Pusty wieczór'' (1972), ''Nie ma sprawy'' (1977), ''Lekcja dzielenia'' (1977), ''Firma zamiast'' (1978), ''Dzieci z blokowiska'' (1993), powieści fantasy ''Korzeniacy czyli Jesień wsamrazków'' (1986), wspomnień ''Moja babcia, Niemcy i wojna'' (2006), słuchowisk radiowych o tematyce fantastyczno-moralitetowej.  Nagrodzona za powieści ''Nie ma sprawy'' (zaadaptowanej w 1980 na film Ewy i Czesława Petelskich ''Na własną prośbę''), ''Firma zamiast'' i ''Lekcja dzielenia''.<br/><br/>
W 1989 członek założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2002 uhonorowana [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]], w 2001 (z okazji jubileuszu 25-lecia debiutu felietonowego oraz 70. urodzin), w 2017 (z okazji jubileuszu 60-lecia debiutu pisarskiego) i 2019 (z okazji jubileuszu 30-lecia Stowarzyszenia Pisarzy Polskich) [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE| Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska]] w Dziedzinie Kultury. Od 2001 honorowa obywatelka Koźmina Wielkopolskiego. Żona filologa klasycznego, prof. [[ZABŁOCKI STEFAN KAZIMIERZ | Stefana Zabłockiego]], matka Agnieszki, pracownicy Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, i Piotra, artysty fotografika. {{author: DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]