Tekst źródłowy strony TUCZYŃSKI JAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego

{{web}}
'''JAN TUCZYŃSKI''' (22 XII 1918 Ujście Solne koło Bośni – 19 III 2003 Gdynia), historyk literatury, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn Antoniego i Wandy. Szkołę powszechną ukończył w Niepołomicach, w 1939 zdał egzaminy maturalne w Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Podczas II wojny światowej pracował jako robotnik w  
Żywieckiej Fabryce Solali, wywieziony na roboty do Niemiec zbiegł, od 1942 pracował w nadleśnictwie Rymanów.<br/><br/>
Po studiach polonistycznych i orientalistycznych w latach 1945–1950 na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) pracował jako nauczyciel języka polskiego w szkołach średnich w Suchej, Węgierskiej Górce, Żywcu, Proszowicach i Olkuszu. Od 1961 doktor nauk humanistycznych (obrona na UJ; promotor Kazimierz Wyka).
Od roku 1962 pracował w Katedrze Literatury Polskiej gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]], od 1969 doktor habilitowany (przewód na UJ). Od 1970 pracownik Zakładu Historii Literatury Polskiej Instytutu Filologii Polskiej UG. Od 1972 na stanowisku docenta, od 1987 profesor nadzwyczajny (tytularny). Równolegle w latach 1974–1989 pracownik Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku. Mieszkał w Gdyni.<br/><br/>   
Zajmował się głównie literaturą Młodej Polski, autor między innymi: ''Schopenhauer a Młoda Polska'' (1969, 1987), ''Kasprowicz. Pogłos wieczności'' (1996); poświęconych literaturze marynistycznej ''Od Gopła do Bałtyku. Rozprawy i szkice z marynistyki Młodej Polski'' (1966) i ''Marynistyka polska. Studia i szkice'' (1975); w pracy ''Motywy indyjskie w literaturze polskiej'' (1981) przedstawił powiązania polskich autorów (od Krasickiego przez Mickiewicza i Słowackiego do Kasprowicza, Staffa i Witkacego) z kulturą i literaturą Indii; w ''Herder i herderyzm w Polsce'' (1999) ukazał oddziaływanie myśli niemieckiego filozofa na humanistykę polską XVIII–XIX wieku. <br/><br/>
W Gdańsku założył koło Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego, przekształcone następnie w oddział; jego przewodniczący, wiceprzewodniczący i członek zarządu. Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza". {{author: EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]