Tekst źródłowy strony ZESPÓŁ SZKÓŁ ROLNICZYCH, Gdańsk-Orunia

{{web}}

'''ZESPÓŁ SZKÓŁ ROLNICZYCH''', ul. Smoleńska 5/7, Gdańsk-[[ORUNIA |Orunia]]. Rozpoczął działalność 3 IX 1946 w budynku ul. Żuławskiej 19 (przed 1945 Niederfeld) (dawny „Johannishof”) i jego zabudowaniach gospodarczych jako Państwowe Liceum Wodno-Melioracyjne (PLWM). Naukę zapoczątkowało w nim 40 uczniów. Na potrzeby internatu oraz mieszkań dla nauczycieli zaadaptowano kilka pomieszczeń w budynkach przy ul. Grabowej 6 i 15. Szkoła kształciła meliorantów, osoby zajmujące się gospodarką wodną. Nauka trwała trzy lata, pierwszych 27 absolwentów ukończyło szkołę w czerwcu 1949. W roku szkolnym 1949/1950 w PLWM uczyło się 124 uczniów podzielonych na cztery klasy: dwie pierwsze, jedną drugą i jedną trzecią. Reprezentowało wysoki poziom kształcenia, nauczanie przedmiotów zawodowych prowadzili pracownicy [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG).<br/><br/>
6 IX 1950 położono kamień węgielny pod budowę nowych obiektów szkolnych, zaprojektowanych przez architektkę Wandę Wyszyńską. Siedzibę szkoły wznoszono od 6 IX 1950 do 1 IX 1951, budowa internatu trwała od marca 1951 do lutego 1952. Nowe obiekty, oba położone przy ul. Smoleńskiej 5/7, oficjalnie oddano do eksploatacji 3 II 1952. W 1952 wybudowano również salę gimnastyczną. W 1957 przy szkole założono Ludowy Zespół Sportowy (LZS) „Sokół”.<br/><br/>
W 1951 utworzono nowy kierunek kształcenia w postaci dwuletniego Państwowego Liceum Budownictwa Wiejskiego (w 1955 placówkę przeniesiono do Sopotu). W 1952 zainaugurowało działalność czteroletnie Państwowe Technikum Wodno-Melioracyjne (PTWM). W roku szkolnym 1954/1955, w wyniku reformy programowej szkolnictwa w specjalnościach nierolniczych, rozpoczęło działalność pięcioletnie PTWM. W 1957 powołano pięcioletnie Zaoczne Technikum Rolnicze, w 1959 dwuletnią Państwową Szkołę Techniczną Wodno-Melioracyjną, a w 1961 dwuletnią Szkołę Wodno-Melioracyjną na podbudowie szkoły podstawowej, zwaną „Szkołą Majstrów” (kształciła w systemie dwuzmianowym robotników wykfalifikowanych i mistrzów w zawodzie meliorant-konserwator urządzeń wodno-melioracyjnych, zakończyła działalność w 1968). W 1961 rozpoczęto również kształcenie w systemie zaocznym: uruchomiono trzyletni Kurs Wodno-Melioracyjny oraz Korespondencyjne Technikum Wodno-Melioracyjne.<br/><br/>
W latach 1965–1966 przeprowadzono remont generalny szkoły i internatu. W 1966, z okazji jubileuszu 20-lecia istnienia, PTWM otrzymało sztandar, ufundowany przez Zjednoczenie Przedsiębiorstw Wodno-Melioracyjnych. Uczyło się wówczas 700 uczniów i słuchaczy w szkołach stacjonarnych oraz 396 słuchaczy Wydziału Kształcenia Korespondencyjnego. W szkole działały: ZHP, spółdzielnia uczniowska „Świt”, Szkolna Kasa Oszczędności (SKO), Związek Młodzieży Wiejskiej (ZMW), Szkolne Koło Ligi Ochrony Przyrody (LOP), Koło Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej (ZSMP), koło teatralne, czytelnicze, chór, Szkolne Koło Absolwentów. LZS „Sokół” prowadził sekcje sportowe: piłki ręcznej, koszykówki, siatkówki, lekkiej atletyki, tenisa stołowego, gimnastyki i szachów.<br/><br/>
W 1972 oddano do eksploatacji zespół obiektów sportowych przy ul. Smoleńskiej. W 1975 przeprowadzono remont generalny szkoły. W roku szkolnym 1973/1974 założono Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Robót Melioracyjnych (kształciła mechaników i operatorów maszyn melioracyjnych). 1 IX 1976, na bazie PTWM, powstał Zespół Szkół Rolniczych w Gdańsku-Oruni. W jego struktury wchodziły stacjonarne: pięcioletnie Technikum Melioracji Wodnych (TMW), dwuletnie Policealne Studium Zawodowe Melioracji Wodnych i trzyletnia Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Robót Melioracyjnych, a także zaoczne: pięcioletnie Technikum Rolnicze po szkole podstawowej oraz trzyletnie Technikum Rolnicze po zasadniczej szkole rolniczej. Zespół posiadał swoje filie: Zasadniczą Szkołę Rolniczą w Sierakowicach (do 1992), Zasadniczą Szkołę Rolniczą w Chmielnie (do 1990), Zasadniczą Szkołę Rolniczą w Kartuzach (do 1978) oraz Technika Rolnicze w Przodkowie i Żukowie (do 1978).<br/><br/>
W 1979 zlikwidowano zaoczne TMW oraz Policealne Studium Zawodowe Melioracji Wodnych. W 1984 założono Złotą Księgę Absolwentów. Wznowiła również działalność „Szkoła Majstrów” i dwuletnie Policealne Studium Zawodowe Melioracji Wodnych. W 1985 założono Zasadniczą Szkołę Zawodową Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego. W 1986 szkole nadano odznaczenia: [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]], [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]], „Za zasługi dla województwa elbląskiego”, oraz „Za zasługi dla przeciwdziałania powodziom”. Odbywały się wymiany młodzieżowe z branżowymi szkołami w Friesack i Leningradzie.<br/><br/>
W roku szkolnym 1984/1985 w skład Zespołu Szkół Rolniczych wchodziły: pięcioletnie TMW, dwuletnie Policealne Studium Melioracji Wodnych (o specjalnościach meliorant i zaopatrzenie wsi w wodę), trzyletnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa Melioracji Wodnych (zawód meliorant) i trzyletnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa Mechanizacji Robót Melioracyjnych (zawód mechanik maszyn melioracyjnych). W zespole prowadzono także szkoły zaoczne: pięcioletnie TMW i dwuletnie Policealne Studium Melioracji Wodnych. Ponadto w jego strukturach funkcjonowały szkoły dla pracujących, wśród nich: trzyletnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa Melioracji Wodnych dla pracujących, trzyletnie TMW Zaoczne oraz tzw. „Szkoła Majstrów Melioracyjnych”. Przy zespole nadal działał internat.<br/><br/>
Zakładami opiekuńczymi zespołu były m.in.: Zjednoczenie Przedsiębiorstw Wodno-Melioracyjnych w Gdańsku, Rejonowe Przedsiębiorstwa Melioracyjne w Wejherowie, Starogardzie Gdańskim, Kwidzynie, Elblągu, Pasłęku i Pruszczu Gdańskim oraz Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Tczewie. Szkoła podlegała Ministrowi Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. W zespole działały: ZHP, PTTK, ZMW, ZSMP, Szkolne Koło Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK), Szkolne Koło LOP, Związek Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD), Szkolne Koło Ligi Obrony Kraju (LOK), Liga Kobiet Polskich, Szkolne Koło Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR), Szkolny Klub Sportowy „Sokół” i Koło Absolwentów Szkoły. Przy internacie szkolnym prowadzono zespół instrumentalny oraz od 1988 kółko gospodarstwa domowego. W 1990 w zespole założono szkolne koło strzeleckie w ramach LOK.<br/><br/>
1 IX 1988 w zespole powstało pięcioletnie Technikum Ochrony Środowiska (TOŚ) o specjalnościach ochrona wód powierzchniowych oraz technologia wody. 1 IX 1989 uruchomiono trzyletnie zaoczne Technikum Przetwórstwa Owoców i Warzyw oraz Policealne Studium Ochrony Środowiska o specjalnościach ochrona wód przed zanieczyszczeniami i technologia wody. W 1990 otwarto laboratorium – pracownię technologii wody. W roku szkolnym 1992/1993 w Zasadniczej Szkole Zawodowej Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego otwarto w zawodzie operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego specjalności: przetwórstwo owoców i warzyw, mleczarstwo.<br/><br/>
W roku szkolnym 1992/1993 Zespół Szkół Rolniczych składał się z: TMW (o specjalności melioracje i urządzenia wodne), TOŚ (o specjalności technologia wody), Policealnego Studium Zawodowego Melioracji Wodnych (o specjalności melioracje i urządzenia wodne), Policealnego Studium Zawodowego Ochrony Środowiska (o specjalności technologia wody), Zasadniczej Szkoły Zawodowej (o specjalnościach: operator przetwórstwa owocowo-warzywnego; operator maszyn przemysłu spożywczego [klasa pierwsza]). W zespole uczyło się 466 uczniów i 117 słuchaczy, zatrudniano 49 nauczycieli.<br/><br/>
W roku szkolnym 1992/1993 rozpoczęto współpracę z Gymnasium Heide-Ost w Niemczech, odbywały się wymiany uczniów i nauczycieli. W 1995 nawiązano współpracę z gminami z województwa Kalmar w Szwecji. Odbywały się wymiany międzynarodowe uczniów i obozy naukowe w miejscowości Kalmar. W roku szkolnym 1993/1994 w TOŚ powstały nowe specjalności: uzdatnianie wody; oczyszczanie ścieków; ochrona powietrza przed zanieczyszczeniami. Otwarto nowy kierunek kształcenia – technik inżynierii środowiska i melioracji (na poziomie technikum i szkoły policealnej).<br/><br/>
W roku szkolnym 1993/1994 zaadaptowano strych w gmachu internatu do celów usługowo-turystycznych, wygospodarowano w nim 45 miejsc. W maju 1994 otwarto pracownię komputerową z 10 stanowiskami. W 1996 uruchomiono pracownię pomiarów zanieczyszczeń powietrza. W 1996 zespół otrzymał od LOK medal „za zasługi dla Ligi Obrony Kraju”. Od 1997 zespół uczestniczył w Międzynarodowym Ekologicznym Programie Edukacyjnym „Global Learning and Observations to Benefit Environment” (GLOBE), w ramach którego współpracowano z NASA. 30 III 2000 szkołę wpisano na honorową światową listę programu GLOBE za ilość i jakość dokonywanych pomiarów i obserwacji w zakresie jakości wód i czystości powietrza.<br/><br/>
29 VIII 1996 decyzją Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej zmieniono nazwę Zespołu Szkół Rolniczych w Gdańsku-Oruni na [[ZESPÓŁ SZKÓŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA, Gdańsk-Orunia| Zespół Szkół Inżynierii Środowiska]]. {{author: APSS}} <br/><br/>

{| class="tableGda" 
|- 
|+ Tabela: Dyrektorzy Zespołu Szkół Rolniczych 
|-
! style="width: 100px" | Lata
! style="width: 150px" | Imię i nazwisko
|-
| style="vertical-align:top" | 1946–1950
| style="vertical-align:top" | Aleksander Karbowski
|-
| style="vertical-align:top" | 1951–1954
| style="vertical-align:top" | Andrzej Mądrzak
|-
| style="vertical-align:top" | 1954–1957
| style="vertical-align:top" | Zygmunt Kopczyński
|-
| style="vertical-align:top" | 1957 –1972
| style="vertical-align:top" | Andrzej Mądrzak
|-
| style="vertical-align:top" | 1972– 1974
| style="vertical-align:top" | Aleksandra Osmólska
|-
| style="vertical-align:top" | 1974–1979
| style="vertical-align:top" | Anatol Cieśliński
|-
| style="vertical-align:top" | 1979–1984
| style="vertical-align:top" | Jan Lewandowski
|-
| style="vertical-align:top" | grudzień 1983 – luty 1984
| style="vertical-align:top" | Kazimierz Grabiec (p.o.)
|-
| style="vertical-align:top" | 1984–1996
| style="vertical-align:top" | Aleksander Nagucki
|-
| class="authorEgTab" | {{author: APSS}}
|} 


[[Category: Hasła w przygotowaniu]]