Tekst źródłowy strony FRANTZIUS JOHANN GOTTHARD von, kupiec, senator

{{web}}
'''JOHANN GOTTHARD von FRANTZIUS''' (2 XI 1769 Gdańsk – 16 VIII 1849 Gdańsk), kupiec, [[RADA MIEJSKA | senator]] [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (I WMG). Syn [[FRANTZIUS THEODOSIUS CHRISTIAN, kupiec, armator | Theodosiusa Christiana]], brat [[FRANTZIUS THEODOR CHRISTIAN, kupiec, armator | Theodora Christiana]], Daniela Gotthilfa (1779–1837), [[FRANTZIUS FRIEDRICH WILHELM, kupiec, radny | Friedricha Wilhelma]] (1789–1861) i Karla Eilharda (1791–1863), z którymi został obdarzony przez króla Prus tytułem szlacheckim. <br/><br/>
W latach 1784–1786 kształcił się w domu, pod kierunkiem preceptora Johanna Wilhelma Linde. Prowadził następnie firmę handlu hurtowego, głównie zbożem i produktami rolnymi. Od 1801 członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]].  W 1807 mistrz [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]], od 1807 do rezygnacji w kwietniu 1812 senator I WMG, wybrany na życzenie francuskiego gubernatora wojskowego Gdańska, [[RAPP JEAN, gubernator Gdańska | Jeana Rappa]]. Wraz z bratem Theodorem Christianem należał do tych gdańszczan, którzy spotkali się z Napoleonem podczas jego pobytu w Gdańsku 1–2 VI 1807. W należących do niego domach stali kwaterą generał Nicolas Charles Oudinot (przy Melzergasse 8 (ul. Słodowników)) i generał artylerii La Martinière (przy Heilige Geist Gasse 83 (ul. św. Ducha)).  
Był przewodniczącym komisji odpowiedzialnej za aprowizację francuskiego garnizonu, w skład której wchodzili także jego szwagier [[MUHL ABRAHAM LUDWIG, kupiec, senator| Abraham Ludwig Muhl]] i francuski intendent w Gdańsku, Emiland Marie Chopin (1776–1828). W 1807 na potrzeby tymczasowych koszar dla wojsk francuskich zarekwirowano należące do niego spichlerze Goldschmid i Jungfer (każdy po 650 łasztów pojemności) oraz Kupfer, Luchs i Falk (po 400 łasztów). W marcu 1808 wchodził w skład komisji dyskutującej nad przyjęciem w Gdańsku [[KODEKS NAPOLEONA | „Kodeksu Napoleona”]]. W 1811 znalazł się w gronie 16 najzamożniejszych gdańszczan obciążonych nadzwyczajną francuską kontrybucją, ogółem w wysokości 250 000 franków, z których miał spłacić 25 000 franków. Pod koniec maja 1812 gościł w swoim domu przybyłego do Gdańska króla Neapolu, Joachima Murata.<br/><br/>
Od 1814 do 1818 pierwszy dyrektor gdańskiego oddziału Banku Królewskiego (Königliches Bank) z siedzibą przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20). Wobec ciążących na nim wierzytelności z okresu I WMG, w lutym 1818 ogłosił upadłość swojej firmy, w rok później zmuszony był z tego powodu sprzedać należący do niego [[DWÓR V „ANGIELSKI DWÓR” | Dwór V]] na Polankach.<br/><br/>
Mieszkał przy Vorstädtischer Graben 44 (ul. Podwale Przedmiejskie). Żonaty był od 1795 z Friederiką Augustą (ochrzczona 20 X 1774 Gdańsk – 21 XI 1854 Gdańsk), córką rajcy [[MUHL FRIEDRICH,  kupiec, rajca | Friedricha Muhla]]. Ojciec Gustava (1798 Gdańsk – 1875 poza Gdańskiem) kupca, właściciel majątku Ulkau (Ulkowy) i sąsiednich włości, oraz Theodora Ottona (2 I 1800 Gdańsk – 10 X 1870 poza Gdańskiem), radcy prawnego. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
'''Bibliografia''': <br/>
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 192, 18 VIII 1849, s. 2003 (nekrolog); nr 276, 24 XI 1854, s. 2851 (nekrolog żony). <br/>
Schumann Eduard, ''Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892'', „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 89.<br/>
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 48.