Tekst źródłowy strony SIEROCKI FRANCISZEK, bokser, urzędnik

{{web}}
[[File:1_Gedania.jpg|thumb|Drużyna bokserska Gedanii, 1933, Franciszek Sierocki czwarty od lewej]]

'''FRANCISZEK SIEROCKI''' (26 III 1917 Gdańsk – 2 I 1988 Sopot), bokser, urzędnik. Syn Władysława i Anny. W 1926 – jako uczeń drugiej klasy szkoły powszechnej w Gdańsku – znalazł się wśród sygnatariuszy ''Polish Declarations of Admiration and Friendship for the United States'' (''Polska Deklaracja o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych''). W tym samym roku wstąpił do harcerstwa. Absolwent  [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]] oraz w 1933 [[POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Polskiej Szkoły Handlowej w II Wolnym Mieście Gdańsku]]. Od 1933 pracował w Gdyni jako deklarant celny w firmie „Trump” sp. z o.o., następnie w porcie gdyńskim w Towarzystwie Spedycyjno-Maklerskim „Warta”. <br/><br/>
Jednocześnie bokser w [[GEDANIA, klub sportowy | Gedanii]] w wagach papierowej i muszej. 3 II 1933 wystąpił w walce młodzieżowej w meczu Gedanii z Schutzpolizei Danzig. W  marcu tego roku debiutował w indywidualnych Mistrzostwach Pomorza w Grudziądzu (przegrał w pierwszej walce z Czorkiem). W pierwszej drużynie debiutował 5 V 1933 w towarzyskim spotkaniu Gedanii z CWKS (Legią) Warszawa (przegrał z Wieczorkiem) oraz w równie towarzyskim spotkaniu 19 tego miesiąca z gdańskim Amateur Box Club (wygrał z Jacobsem). 12 XI 1933 był w składzie Gedanii podczas drużynowych Mistrzostw Polski, w pierwszym, remisowym spotkaniu z Wawelem Kraków przegrał walkę ze Sworzeniowskim i w kolejnych na tym turnieju już nie wystąpił. W sierpniu 1934 wygrał w finale wagi muszej z Fleischerem (Niemcy) podczas I Igrzysk Sportowych Polaków z Zagranicy i Wolnego Miasta Gdańska w Warszawie (obecnie Igrzyska Polonijne). Do 1939 występował w kolejnych rozgrywkach Gedanii, m.in. 27 I 1935 z reprezentacją Grudziądza (wygrał z Ziółkowskim); 3 IV 1935 z Sokołem Tczew (wygrał z Maczkowskim); 11 V 1935 z Legią Warszawa (przegrał z Pietrzykowskim, pseudonim „Teddy”); 5 X 1935 w Bukareszcie przegrał na punkty z Ilie Constantinescu z CFR Bukareszt, 7 X 1935 tamże przegrał na punkty z Manole Nitescu z ACT Bukareszt; 2 II 1936 z reprezentacją Bukaresztu (przegrał z Gasparem) i następnego dnia (w Gdyni) z tą samą (zremisował z Oscabilem); 22 I 1938 w Galați (Rumunia) wygrał na punkty z Nicolae Panaitescu w meczu z reprezentacją tego miasta, 24 I 1938 w Cernăuți (Czerniowce, obecnie Ukraina) przegrał na punkty z Antonem Oscą z reprezentacji tego miasta. Brał udział w spotkaniach Gedanii podczas drużynowych Mistrzostw Pomorza w październiku 1936 w Toruniu i sięgnął z zespołem po tytuł mistrzowski (w turnieju wygrał trzy walki, dwie przegrał, jedną zremisował). 8 XII 1937 walczył w gdańskiej [[SPORTHALLE (Opera Bałtycka) | Sporthalle]] w meczu Gedanii z reprezentacją włoskich klubów bokserskich.<br/><br/>
Po wybuchu II wojny światowej, na początku 1940 wysiedlony z Gdyni i wywieziony na roboty do Köckte (obecnie dzielnica Gardelegen (Saksonia-Anhalt)), skąd zbiegł i wrócił do Gdyni. Znalazł zatrudnienie w Zakładzie Oczyszczania Miasta, gdzie do kwietnia 1942 pracował jako magazynier i księgowy. Był także członkiem gdyńskiego Tajnego Hufca Harcerzy, współpracował z ruchem oporu, dzięki umiejętnej buchalterii przekazywał mu część z będących w jego gestii zapasów drewna i benzyny. Podobnie działał od maja do grudnia 1942, kiedy pracował w gdyńskim Wydziale Odzieżowym Kriegsmarine, skąd ponadto przekazywał informacje kontrwywiadowcze miejscowemu Związkowi Walki Zbrojnej. Aresztowany podczas próby defraudacji gotówki z kasy, zagrożony trzema miesiącami więzienia, zwrócił pieniądze, został jednak wysłany na front wschodni. Aresztowany na podstawie przechwyconego przez Gestapo listu do żony, skazany został 29 XI 1943 przez sąd polowy w Dubnej (Ukraina) na karę śmierci za szerzenie defetyzmu. Podczas długotrwałego oczekiwania na wykonanie wyroku studiował uzyskaną od więziennych władz Konwencję Genewską i międzynarodowe porozumienia dotyczące więźniów politycznych, na których podstawie napisał wiele odwołań. W efekcie uzyskał ułaskawienie z Kancelarii Rzeszy, nadesłane tuż przed egzekucją: karę śmierci zamieniono mu na 10 lat więzienia, licząc od chwili zakończenia wojny. Do końca wojny przebywał w więzieniach w Lingen (Dolna Saksonia), Berlinie–Moabit, Poznaniu, Wrocławiu i VII Obozie w Greiswald, gdzie doczekał się wyzwolenia przez 1. Dywizję Pancerną gen. Stanisława Maczka.<br/><br/>
Po powrocie do Gdyni w 1945 zamieszkał w przedwojennym mieszkaniu przy ul. Warszawskiej, dopiero w 1950 znalazł pracę w gdyńskiej polsko-czechosłowackiej firmie spedycyjnej „Spedrapid”. Z czasem przeniesiony został do jej gdańskiego oddziału, gdzie pracował do emerytury w 1982. Po wojnie nadal uprawiał boks w barwach Gedanii, powoływany był do reprezentacji Gdańska. M.in. wystąpił 26 I 1947 w drużynie Gdańska z meczu z Łodzią (7:9, w wadze piórkowej przegrał z Nowickim), a 9 III tego roku zdobył wicemistrzostwo Wybrzeża w tej samej wadze po porażce w finale z [[ANTKIEWICZ ALEKSY, bokser, olimpijczyk | Aleksym Antkiewiczem]]. <br/><br/>
Od 1972 członek Koła Starych Gdynian. O pierwszej żonie brak wiadomości po jej aresztowaniu w 1943. Po raz drugi żonaty był od 1951 z Luizą Gamm (6 V 1926 – 21 I 2007 Sopot), z którą po ślubie zamieszkał w Sopocie i z która miał córkę. Pochowany wraz z drugą żoną i jej dziadkiem [[GAMM RUDOLF WALTER, kupiec, poseł do Volkstagu | Rudolfem Walterem Gammem]] na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]   <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>

'''Bibliografia''':<br/>
Gątkiewicz Zbigniew, ''Franciszek Sierocki'', „Rocznik Gdyński”, t. 16, 2004, s. 345–346. <br/>
Trupinda Janusz, ''KS Gedania – klub gdańskich Polaków (1922–1953)'', Gdańsk 2015, s. 411–419.