Tekst źródłowy strony BOGDAN FRANCISZEK, pallotyn, duszpasterz akademicki

{{web}}

'''FRANCISZEK BORGIASZ BOGDAN''' (11 VIII 1909 Libusza koło Tarnowa – 9 IX 2008 Otwock), [[PALLOTYNI | pallotyn]], rektor Instytutu Wyższej Kultury Religijnej w Gdańsku przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie, duszpasterz akademicki w Gdańsku (zob. [[DUSZPASTERSTWO AKADEMICKIE (1945–1950) | duszpasterstwo akademickie (1945–1950)]]. Syn Walentego i Anny z domu Kosiba. Brat Józefa (18 VII 1904 Libusza – 17 II 1967 Chełmno), także pallotyna. <br/><br/>
W latach 1923–1928 uczeń szkoły średniej w pallotyńskim Collegium Marianum w Kopcu koło Wadowic. Sutannę przyjął 15 VIII 1928 z rąk ks. superiora Wojciecha Turowskiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie, gdzie w 1929 rozpoczął studia filozoficzne. Od 1931 student teologii w Rzymie, studia zakończył bakalaureatem. W latach 1932–1935 kontynuował studia teologiczne w domu zakonnym pallotynów w Sucharach koło Nakła nad Notecią. Pierwszą konsekrację (pallotyni nie składają ślubów, jedynie przyrzeczenia) złożył 15 VIII 1930 w Ołtarzewie, a wieczną 15 VIII 1933 w Sucharach. Święcenia kapłańskie przyjął 17 VI 1934 w Poznaniu, z rąk kardynała Augusta Hlonda. W latach 1935–1938 studiował prawo kanoniczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL), gdzie w 1939 doktoryzował się na podstawie pracy ''Geneza i rozwój klauzury zakonnej'', (promotor: ks. prof. Jan Roth). W czasie studiów był prezesem Akademickiego Koła Misjologicznego. W latach 1939–1943 wykładowca teologii moralnej i prawa kanonicznego w Ołtarzewie i Kopcu, w 1943–1945 u bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej.<br/><br/>
Od 1945 przełożony domu zakonnego w Gdańsku. 21 X 1945 mianowany duszpasterzem akademickim dla studentów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] i [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]]. Tego samego dnia wygłosił kazanie na rozpoczynający rok szkolny Szkoły Pielęgniarskiej podczas uroczystego nabożeństwa w kaplicy przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie. Dzięki jego staraniom przy duszpasterstwie powstały zespoły Koła Liturgicznego, współpracujące z „Bratniakiem” Caritas Academica, pomagające biedniejszym studentom i Sodalicji Mariańskiej, pierwszej koedukacyjnej sodalicji w powojennym polskim środowisku akademickim. Prowadził również duszpasterstwo pielęgniarek i środowisk naukowych uczelni, był rektorem i wykładowcą zorganizowanego przez siebie w 1947 Instytutu Wyższej Kultury Religijnej. Organizator pierwszego po wojnie obozu wakacyjnego sodalicji akademickich z całej Polski w Gdańsku-[[BRZEŹNO |Brzeźnie]] (1947).<br/><br/>
Od IX 1950 ponownie wykładowca prawa kanonicznego i teologii moralnej w Ołtarzewie, radca prowincjalny, a w latach 1953–1959 wiceprowincjał pallotynów. W latach 1959–1973 w Rzymie, pełniąc początkowo urząd ojca generalnego, następnie radcy w Zarządzie Generalnym Stowarzyszenia oraz przedstawiciela polskiej grupy językowej. Był też spowiednikiem zwyczajnym i nadzwyczajnym w kilku żeńskich zgromadzeniach zakonnych. Prowadził rekolekcje dla polskich księży w Instytucie i Kolegium Polskim. Wygłaszał pogadanki w Radiu Watykańskim, relacjonował przebieg uroczystości kanonizacyjnych Wincentego Pallottiego (20 I 1963). Podczas pobytu w Rzymie był redaktorem „Acta Societatis Apostolatus Catholici”.<br/><br/>
W 1973 powrócił do Ołtarzewa, w tym samym roku uzyskał habilitację na podstawie dorobku oraz rozprawy ''Prawo instytutów życia konsekrowanego'' (przewód na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie). Ponownie wykładał w seminarium teologię moralną. Od 1980 kapelan sióstr elżbietanek i orionistek w Derdach, Anielinie koło Otwocka i Zalesiu Górnym. Wkładał wiele trudu w dostosowywanie konstytucji różnych polskich zgromadzeń żeńskich do norm prawa kanonicznego. Był postulatorem ds. beatyfikacji ks. Stanisława Szulmińskiego (nominacja 26 III 1983), członkiem zastępczym Komisji Pośrednictwa i Arbitrażu, sędzią sądu biskupiego diecezji ełckiej oraz członkiem Rady Instytutu św. Wincentego Pallottiego. 11 XI 2004 obchodzono jego jubileusz 70-lecia kapłaństwa w Ołtarzewie, w którym nie mógł osobiście uczestniczyć ze względu na stan zdrowia.<br/><br/>
Autor m.in. biografii założyciela zakonu, św. Wincentego Pallottiego, tłumacz jego biografii innych autorów (np. Francesco Amoroso, ''Dal nulla al tutto. Il cammino spirituale di Vincenzo Pallotti'', Roma 1981), a także kontynuator tłumaczenia i wydania kolejnych tomów jego ''Wyboru pism'' (t. II–IV, Poznań–Warszawa 1984–2001). Pochowany 13 IX 2008 w pallotyńskiej kwaterze na cmentarzu w Ołtarzewie. {{author:JANSZ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>


'''Bibliografia''': <br/>
Wójtowicz Maria, Piotrowska-Dubik Barbara, ''Pasterz według Bożego wzoru. Ks. prof. dr hab. Franciszek Bogdan SAC (1909–2008)'', Niedziela.pl, 2009-01-11, s.21-22.<br/>
https://libermortuorum.pl/zmarli_index.php?biograf=329. <br/> 
https://waw.pallotyni.pl/21-pazdziernika-2020/. <br/> 


[[Category: Hasła w przygotowaniu]]