Tekst źródłowy strony SZYBA HENRYK, urzędnik

{{web}}
[[File: Szyba_Henryk_1949_.jpg |thumb| Henryk Szyba, 1949]]
[[File: Szyba_Henryk_1967_.jpg |thumb| Henryk Szyba, 1967]]


'''HENRYK PIOTR SZYBA''' (19 X 1920 Morawy pow. mławski – 28 II 2005 Gdańsk?), urzędnik. Syn kołodzieja Jana (ur. 1892) i Heleny z domu Niewiadomskiej (ur. 1899), brat Kazimierza (ur. 20 V 1926), Stanisława Eugeniusza (ur. 3 X 1929) i Janiny. Ukończył siedem klas szkoły powszechnej, po czym pracował w warsztacie ojca w Szydłowie pow. mławski. W lipcu 1940 został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec (Prusy Wschodnie i Turyngia), do domu powrócił w sierpniu 1945. <br/><br/>
W Gdańsku od 1946. Od października tego roku do lutego 1947 pracował w Dziale Informacji i Poszukiwań Polskiego Czerwonego Krzyża w Gdańsku-Wrzeszczu jako pracownik fizyczny, od 1 III 1947 do 1 I 1952 (od 1 III 1951 urlopowany do prac społecznych) w [[FABRYKA OPAKOWAŃ BLASZANYCH | Gdańskiej Fabryce Opakowań Blaszanych]] (GFOB) początkowo jako pracownik fizyczny, następnie referent zaopatrzenia i przewodniczący Rady Zakładowej Związku Zawodowego Metalowców, którego był członkiem od 1 III 1947. Jednocześnie w latach 1947–1950 uczył się w Państwowej Szkole Pracy Społecznej w Gdańsku-Wrzeszczu, w której uzyskał świadectwo dojrzałości. W szkole należał do Związku Młodzieży Polskiej. <br/><br/>
Od sierpnia 1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR), od 15 XII 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W GFOB był członkiem egzekutywy i II sekretarzem podstawowej organizacji partyjnej (POP). 1 III 1951 został skierowany do Wojewódzkiej Szkoły Partyjnej w Gdańsku, gdzie ukończył pięciomiesięczne szkolenie polityczne. Od 1 VIII 1951 do 31 VIII 1954 był pracownikiem etatowym PZPR i pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG) (29 XI 1951), z której w 1953 został delegowany do rocznej Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej w Gdańsku. Ukończył ją w 1954 ze skierowaniem do pracy kulturalno-oświatowej. Od 1 IX 1954 do 14 X 1955 pracował w Wojewódzkiej Radzie Związków Zawodowych w Gdańsku, początkowo jako instruktor oświatowy, następnie kierownik Wydziału Kulturalno-Oświatowego. <br/><br/>
Od 15 X 1955 do 31 VII 1981 pracował w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (PWRN), od 1973 w Urzędzie Wojewódzkim (UW) w Gdańsku na kolejnych stanowiskach: starszy inspektor (nieformalny zastępca kierownika) Wydziału do Spraw Wyznań (od 15 X 1955), wojewódzki inspektor produktywizacji inwalidów w Wydziale Rent i Pomocy Społecznej (od 16 VIII 1956), kierownik oddziału w Wydziale Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (od 1 VII 1958), następnie kierownik Oddziału Rehabilitacji Inwalidów w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej, po reorganizacji tegoż wydziału – starszy inspektor w Oddziale Pomocy Społecznej i Zawodowej Rehabilitacji Inwalidów w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej (od 1 XII 1971), inspektor wojewódzki w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej (od 1 XI 1980). Przez wiele lat zajmował się sprawami rehabilitacji i aktywizacją zawodową inwalidów. 1 VIII 1981 przeszedł na wcześniejszą emeryturę, na której pracował dodatkowo w Polskim Związku Inwalidów w Gdańsku. <br/><br/>
Podczas pracy w PWRN/UW pełnił też funkcje partyjne, był członkiem m.in.: egzekutywy Komitetu Dzielnicowego PZPR Gdańsk-Wrzeszcz (1952–1953), Plenum Komitetu Miejskiego PZPR w Gdańsku, ponadto nieetatowym instruktorem Komitetu Dzielnicowego PZPR Gdańsk-Śródmieście, egzekutywy oddziałowej organizacji partyjnej nr 5 przy Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej UW. Oprócz PZPR był też członkiem Związku Zawodowego Metalowców (od 1947) i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR) (od 1949), w późniejszym okresie także Polskiego Związku Głuchych, Polskiego Związku Niewidomych, Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów (był przewodniczącym jego oddziału wojewódzkiego). <br/><br/>
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1969), medalami 30-lecia Polski Ludowej (1974) i „Za zasługi dla obronności kraju” (1973), złotą odznaką TPPR (1965), odznaką „Tysiąclecia Państwa Polskiego” (1966). Żonaty był z Anną z domu Gajewską (9 II 1925 – 24 XII 1977), ojciec Krystyny (ur. 10 XII 1947), Heleny (ur. 16 XI 1949), Stefana (ur. 7 VIII 1951), Jerzego (ur. 8 IV 1953). Pochowany wraz z żoną na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author:DG}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>


'''Bibliografia''': <br/>
Archiwum Państwowe w Gdańsku, Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Gdańsku, sygn. 2384/24749, Akta osobowe Henryka Szyby. <br/>
Archiwum Państwowe w Gdańsku (depozyt w Oddziale w Gdyni), Komitet Dzielnicowy Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Gdańsk-Śródmieście, sygn. 2685/1160, Akta osobowe Henryka Szyby. <br/>
Archiwum Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, sygn. 5/2140, Akta osobowe Henryka Szyby.
<br/>
Archiwum Państwowe w Gdańsku, Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Gdańsku, sygn. 2384/198, Protokół nr 42/53 posiedzenia Egzekutywy KW PZPR w Gdańsku odbytego w dniu 4 IX 1953, k. 2. <br/>


[[Category: Hasła w przygotowaniu]]