Tekst źródłowy strony POBŁOCKI EDWARD, działacz społeczno-polityczny

{{web}}
[[File: Pobłocki_Edward_1969.jpg |thumb| Edward Pobłocki, 1969]]

'''EDWARD POBŁOCKI''' (13 I 1937 Kościerzyna – 19 I 2020 Gdańsk), działacz społeczno-polityczny, urzędnik administracji państwowej. Syn stolarza Jana (1893–1971) i Anny z domu Elas (1902–1993), brat Jana, Kazimierza (1926–1997), Zofii i Feliksa. W Kościerzynie ukończył szkołę podstawową i w 1955 Liceum Ogólnokształcące im. Jana Wybickiego. <br/><br/>
W latach 1955–1960 studiował na Wydziale Morskim Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie, magister ekonomii). Od 1962 do 1965 był słuchaczem studiów doktoranckich w Katedrze Ekonomiki Przemysłu Rybnego na Wydziale Morskim Wyższej Szkoły Ekonomicznej, których nie ukończył. Już jako sekretarz propagandy, w latach 1969–1970 odbył studia na kierunku ideologiczno-propagandowym w Centralnej Szkole Partyjnej przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) w Warszawie. W 1976 prawdopodobnie przeszedł bliżej nieznane szkolenie w Wyższej Szkole Partyjnej przy Komitecie Centralnym Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w Moskwie. Po studiach od kwietnia do grudnia 1960 pracował jako ekonomista w dziale naukowym Rolniczego Rejonowego Zakładu Doświadczalnego w Lubaniu, następnie do września 1961 był kierownikiem Referatu Przemysłu w Wydziale Handlu i Przemysłu Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Kościerzynie. <br/><br/>
Jako uczeń należał do Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP), następnie Związku Młodzieży Polskiej w Kościerzynie, w trakcie studiów w Sopocie Zrzeszenia Studentów Polskich. W 1960, równolegle do rozpoczętej pracy zawodowej, wstąpił do Związku Młodzieży Socjalistycznej (ZMS) i pełnił funkcję – początkowo społecznie, od listopada 1961 do 1962 etatowo – I sekretarza Komitetu Powiatowego Związku Młodzieży Socjalistycznej w Kościerzynie. W latach 1960–1961 należał też do Związku Zawodowego Pracowników Rolnych, od 1961 do Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych. <br/><br/>
Od 30 IX 1961 był członkiem PZPR (najpewniej do jej rozwiązania w styczniu 1990). W Kościerzynie, oprócz funkcji etatowych, w latach 1960–1962 był członkiem Plenum Komitetu Powiatowego PZPR, seminarzystą i prelegentem Powiatowego Ośrodka Pracy Partyjnej oraz przewodniczącym sekcji propagandowej Komitetu Powiatowego. Podczas studiów doktoranckich w Sopocie pełnił funkcję sekretarza oddziałowej organizacji partyjnej. W późniejszym czasie został członkiem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej i Towarzystwa Przyjaciół Pomorza, lektorem [[POLSKA ZJEDNOCZONA PARTIA ROBOTNICZA. KOMITET WOJEWÓDZKI | Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku]] i Zarządu Wojewódzkiego Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej (ZSMP) oraz członkiem Rady Wojewódzkiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON); prowadził też wykłady dla pilotów wycieczek zagranicznych. <br/><br/>
Oficer rezerwy w stopniu podporucznika, początkowo zakwalifikowany do korpusu oficerów piechoty, w 1962 do korpusu oficerów politycznych. W przypadku powołania do służby wojskowej proponowany na stanowisko zastępcy dowódcy do spraw politycznych. W 1973 awansowany do stopnia porucznika rezerwy. <br/><br/>
W lutym 1965 odwołano go ze studiów doktoranckich, mianując sekretarzem propagandy Komitetu Powiatowego PZPR w Kościerzynie, odpowiedzialnym m.in. za politykę oświatową i kulturalną. W latach 1972–1973 pracował jako starszy instruktor Wojewódzkiego Ośrodka Propagandy Partyjnej Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku, w czerwcu 1973 skierowany został do Komitetu Powiatowego PZPR w Pucku na stanowisko II sekretarza (do spraw propagandy), a w 1975 na stanowisko kierownika Wojewódzkiego Ośrodka Kształcenia Ideologicznego Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. <br/><br/>
1 II 1978, po śmierci poprzedniego dyrektora [[SZEWCZYK JAN, działacz społeczno-polityczny| Jana Szewczyka]], mianowany został dyrektorem Wydziału do Spraw Wyznań (WdSW) Urzędu Wojewódzkiego (UW) w Gdańsku. Pozostał na tym stanowisko do likwidacji wydziału 28 II 1990. Jako dyrektor WdSW utrzymywał kontakty m.in. z przedstawicielami Kościołów i związków wyznaniowych, realizując politykę wyznaniową państwa. Interweniował w sprawach podejmowania przez księży działalności politycznej, w tym utrzymywania kontaktów z działaczami „Solidarności”. W 1987 był członkiem sześcioosobowego zespołu głównego strony państwowej w związku z przygotowaniami wizyty [[PAPIEŻ JAN PAWEŁ II W GDAŃSKU | papieża Jana Pawła II w Trójmieście]]. Po likwidacji WdSW pozostał pracownikiem UW, w dalszym ciągu realizując sprawy z zakresu stosunków między państwem a Kościołem jako starszy inspektor wojewódzki na stanowisku pracy do spraw wyznań, od 1 III 1990 w Wydziale Organizacyjno-Prawnym, następnie Wydziale Organizacji i Nadzoru, a od 1 XI 1990 w Wydziale Spraw Obywatelskich (później: Spraw Obywatelskich i Migracji). 1 III 2002 przeszedł na emeryturę. Jako pracownik urzędu współpracował z Kurią Metropolitalną Gdańską przy odzyskiwaniu zagarniętego przez państwo po 1945 mienia kościelnego. <br/><br/>
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984), Złotym Krzyżem Zasługi (1971), odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1969), brązową odznaką „Za zasługi w ochronie porządku publicznego” (1977), Brązowym Odznaczeniem im. Janka Krasickiego (1962). <br/><br/>
Był dwukrotnie żonaty, z Marzenną Marią z domu Pałasz (ur. 1 IX 1937) i z Grażyną (ur. 5 VII 1952), z pierwszego małżeństwa miał syna Przemysława (ur. 18 III 1968). Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author:DG}} 
<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>


'''Bibliografia''': <br/>
Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Archiwum Szkół Partyjnych w Akademii Nauk Społecznych w Warszawie, sygn. 46/458, Akta osobowe Edwarda Pobłockiego.<br/>
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, Zbiór akt personalnych żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego, sygn. 661/130, t. 1–2, Akta osobowe Edwarda Pobłockiego.<br/>
Archiwum Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, sygn. 6/240, Akta osobowe Edwarda Pobłockiego.<br/>
Bogdanowicz Stanisław, ''Czas burzenia – czas budowania. Kościół Gdański w społeczeństwie odzyskującym wolność, 1984–1992'', Nowy Bukowiec 2004.
Formella Sławomir, ''„Smutni panowie” a literatura kaszubsko-pomorska. Literatura kaszubsko-pomorska w pierwszej połowie lat 70. XX wieku w świetle materiałów archiwalnych Służby Bezpieczeństwa'', w: ''Literatura a polityka. Casus Pomorza i Kaszub'', red. Daniel Kalinowski, Słupsk–Wejherowo 2018.<br/>
Gucewicz Daniel, ''Gdańscy wyznaniowcy. Kadry administracji wyznaniowej w województwie gdańskim w latach 1950–1990'', w: ''Gdańsk 1945–1990. Materiały–studia–analizy'', t. 2, red. Sylwia Bykowska, Mirosław Golon, Gdańsk–Warszawa 2021.<br/>
Gucewicz Daniel, ''Kalwaryjska rebelia. Z historii wybranych sanktuariów Pomorza Gdańskiego w okresie Polski Ludowej'', Gdańsk–Warszawa 2020.<br/>
Gucewicz Daniel, ''„Przestrzeń wolności” w Trójmieście. Dzieje gdańskiego Klubu Inteligencji Katolickiej (do 1990 r.)'', w: Kluby Inteligencji Katolickiej jako przestrzeń działań niezależnych w latach osiemdziesiątych XX wieku, red. Konrad Białecki, Warszawa–Poznań 2014.<br/>
Gucewicz Daniel, ''W cieniu Komitetu Wojewódzkiego. „Wroga” działalność księży pallotynów z kościoła św. Elżbiety w Gdańsku przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku'', w: ''Księża dla władzy groźni. Duchowni współpracujący z opozycją (1976–1989)'', red. Rafał Łatka, Warszawa 2019.<br/>
Gucewicz Daniel, ''Wydział ds. Wyznań w Gdańsku (1950–1990). Wybrane zagadnienia'', w: ''Urząd do spraw Wyznań. Struktury, działalność, ludzie'', t. 1: S''truktury wojewódzkie i wybrane aspekty działalności'', red. Rafał Łatka, Warszawa 2020.<br/>
Kazański Arkadiusz, ''Sierpień ’80 w Gdyni'', „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej” 2010, nr 9/10.
''Operacja „Zorza II”. Służba Bezpieczeństwa i Komitet Wojewódzki PZPR wobec wizyty Jana Pawła II w Trójmieście (czerwiec 1987)'', wstęp i red. Sławomir Cenckiewicz, Marzena Kruk, Warszawa–Gdańsk 2008 (gdzie w przyp. 6 na s. 4 opisano go jako zupełnie inną osobę).<br/>
Włodkowska Katarzyna, ''Walczył, a teraz pomaga'', „Gazeta Wyborcza. Trójmiasto” z 17 XI 2008.




[[Category: Hasła w przygotowaniu]]