Tekst źródłowy strony WEICHBRODT DAVID, armator, ławnik

{{web}}
[[File:David_Weichbrodt.JPG|thumb|Kamienica wybudowana w 1680 przy Langer Markt 20 (Długi Targ), należąca do Davida Weichbrodta, rysunek anonimowy, przypisywany [[GREGOROVIUS WILHELM EDUARD,  artysta plastyk| Wilhelmowi Ferdinandowi Gregoroviusowi]] lub [[GREGOROVIUS GEORG FERDINAND,  artysta plastyk| Georgowi Ferdinandowi Gregoroviusowi]], 1840]]

'''DAVID WEICHBRODT''' (23 IX 1739 Gdańsk – 19 VII 1808 Gdańsk), kupiec, armator, syn kupca Paula (3 III 1703 – pochowany 14 VIII 1783 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]], Gdańsk), przybyłego z Donimierza koło Białego Boru (powiat Szczecinek), od 3 III 1733 posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], i poślubionej mu 24 V 1735 Concordii Marii Magdaleny z domu Lüdke, wdowy po Christiania Bistramie. Brat m.in. Jacoba (1740 – 8 VI 1809 Gdańsk), 28 IV 1756 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w latach 1798–1809 pastora gdańskiego kościoła św. Katarzyny, żonatego bezdzietnie z Dorothe Renate (1757–1807), siostrą [[RODENACKER JOHANN JACOB, kupiec | Johanna Jacoba Rodenackera]] oraz Johanna Gottfrieda, od 7 I 1772 posiadacza kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). <br/><br/>
22 XII 1765 sam również wystarał się o potwierdzenia gdańskiego obywatelstwa (jako tzw. Bürger-Kind). W 1772 reprezentant [[KWARTAŁY | Kwartału Kogi]] w [[TRZECI ORDYNEK | Trzecim Ordynku]], od 1792 do kwietnia 1793 ławnik [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]], w 1797 nieetatowy radca w Zarządzie Miasta.<br/><br/>
Prowadził dużą firmę handlującą zbożem i jego przetworami. 1 X 1806 powołał z synami Paulem Heinrichem i Johannem Davidem spółkę "David Weichbrodt und Söhne" ("David Weichbrodt i Synowie"), z kantorem w kamienicy, w której mieszkał od 1775 przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20). Od 1800 był także właścicielem kamienicy przy Langer Markt 433 (Długi Targ 11), nabytej od prywatnego lekarza Beniamina Schwartza, w 1808 posiadał również kamienicę przy Röpergasse 456 (ul. Powroźnicza 3). Od 1774 do 1790 właściciel części wsi [[MIGOWO | Migowo]] (12 gospodarstw). W 1807 pożyczył Gdańskowi (a w zasadzie zarządzającym nim wojskom napoleńskim) 715 604 floreny (z czego 502 344 w towarach), których  miasto mu nigdy nie zwróciło. <br/><br/>
W 1808 do firmy należały żaglowce: „Hazard” (pojemność 200 łasztów), „Aglaja” (250 łasztów) i „Aphrodite” (130 łasztów). W 1807–1811 pięć należących do jego firmy spichlerzy (Deutsche Zwillinge/ Niemieckie Bliźnięta, pojemność 500 łasztów; Rother Lau/ Czerwona Mysz, 400 łasztów; Weißer Pferd/ Biały Koń, 400 łasztów; Kleine Müller/ Mały Młynarz, 400 łasztów i Flissch, 350 łasztów) Francuzi zarekwirowali na prowizoryczne koszary. Jesienią 1813, podczas wielkiego pożaru [[SPICHLERZE | Spichlerzy]], spowodowanego ostrzałem artylerii rosyjsko-pruskiej, zniszczeniu uległo jego 17 spichlerzy: wspomniane Deutsche Zwillinge, Kleine Müller, Rother Lau , Weißer Pferd, Flissch oraz Sonnenzeiger (Zegar Słoneczny), Rothe (Czerwień), Nahringsche Bauer (Żywiący Gospodarz), Windmühle (Wiatrak), Jesusspeicher (Spichlerz Jezusa), Schifflein (Stateczek), Rosenkranz (Różaniec), Schwarzer Kreuz (Czarny Krzyż), Schwarzer Kaul (Czarna Kijanka), Stein Engel (Kamienny Anioł), Stein Peter (Kamienny Piotr), Gelber Adler (Żółty Orzeł).<br/><br/>
Żonaty był od 1768 z Adelgundą, córką Heinricha Schmidta. Ojciec Paula Heinricha (1773–1808), Joachima Davida (1779–1813), Karoliny Dorothei (ur. 1768) żony [[STEFFENS CARL GOTTLIEB, kupiec| Carla Gottlieba Steffensa]], Henrietty Adelgundy (ur. 1770), żony lekarza 
[[GRÜTZMACHER CHRISTIAN BENEDIKT, lekarz | Christiana Benedikta Grützmachera]], Wilhelminy Konstancji (14 I 1775 Gdańsk – 7 XII 1865 Baumgarten (Ogródki, gmina Barciany, powiat Kętrzyn)), żony Samuela Friedricha Groddecka (23 IX 1770 Gdańsk – 17 VII 1807 Gdańsk) (syna burmistrza [[GRODDECK MICHAEL, burmistrz Gdańska | Michaela Groddecka]]). <br/><br/>
Pochowany 25 VII 1808 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Najświętszej Marii Panny]]. 
Rodzinną kamienicę przy Langer Markt 450 (Długi Targ 20) spadkobiercy sprzedali w 1809 kupcowi (handel winem) Johannowi Carlowi Rintzowi (1772 – po 1817), kamienicę nr 11 przed 1820 Andreasowi Kitskasowi (Kitzkatz; 1767–1831), właścicielowi firmy obsługującej statki, po 1813 pozbyli się także kamienicy przy Röpergasse 456 (ul. Powroźnicza 3). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]