Tekst źródłowy strony HUBERUS DAVID, kaznodzieja kościołów Bożego Ciała i św. Jakuba

{{web}}
[[File: David_Huberus.jpg |thumb| Strona tytułowa zbioru epicediów pod redakcją Davida Huberusa, wydanych po śmierci Sary Seiffers ]]

'''DAVID HUBERUS''' (Huber, Hübner) (ur. Jauer (Jawor, Dolny Śląsk) – 1642 Gdańsk), kaznodzieja kościołów [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | Bożego Ciała]] i  [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | św. Jakuba]]. Ksiądz katolicki w Haynau (Chojnów pow. Legnica), następnie proboszcz w Guhrau (Góra, Dolny Śląsk). Określony w druku jako tamtejszy „starszy kaznodzieja”, redaktor zbioru epicediów wydanych po śmierci Sary Seiffers, żony miejscowego kupca i ławnika Corneliusa Langena 15 IV 1623 (''Triumphus Paschalis… Bey der ansehnlichen Christlichen und Volckreichen Leichbegangnuss… der Weyland Erbaren, Viel Tugendreichen Frawen Sarae…'', Breßlaw 1623). <br/><br/>
Jako banita religijny w 1630 mianowany pastorem w Kobbelgrube (Stegna) przez szwedzkiego kanclerza Axela Oxenstiernę i za jego wstawiennictwem u gdańskiej [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] od 1631 kaznodzieja w kościele Bożego Ciała. Jeden z pierwszych udziałowców powołanej w 1634 przez [[LUTERANIE | Ministerium Duchowne]] samopomocowej kasy wdowiej. Od 26 VIII 1639 do śmierci kaznodzieja w kościele św. Jakuba. Pod koniec życia zniedołężniał i nie mógł sprawować obowiązków kaznodziejskich, które przez dwa lata jego wypełniali członkowie Ministerium Duchownego. <br/><br/>
Ojciec Marthy, żony poślubionego 16 XI 1634 w kościele Bożego Ciała Michaela Weißa (jesień 1610 Pröbbernau (Przebrno, obecnie część Krynicy Morskiej) – 21 VIII 1653 Gdańsk), od 1614 wychowanka [[DOM DZIECKA (Dom Dziecka i Sierot) | Domu Dziecka i Sierot]], od 1627 ucznia [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], od 1631 studenta w Królewcu, od 1632 we Frankfurcie nad Odrą, od 1633 pastora w Wossitz (Osice), od 1636 diakona w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] w Gdańsku, ojca jej jedenaściorga dzieci. <br/><br/>
Po jego śmierci nieznana z imienia wdowa zamiast zwyczajowego rocznego zasiłku wdowiego (Gnadenjahr) otrzymała jedynie jednorazowe honorarium.  {{author:JANSZ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>


'''Bibliografia''': <br/>
Kizik Edmund, ''Kasy zapomogowe dla wdów po duchownych luterańskich w Gdańsku i na terytorium wiejskim miasta w XVII i XVIII wieku'', „Gdański Rocznik Ewangelicki” 2010, t. 4, s. 57. <br/>
Kościelak Sławomir, ''Kaznodzieje ewangeliccy w kościele św. Jakuba'', [w:] ''Szpital i kościół św. Jakuba. 600 lat fundacji gildii szyprów w Gdańsku'', Toruń 2009, s. 188–189. <br/>
Praetorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…'', Danzig und Leipzig, s. 18, 20, 57. <br/>
Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 66–67, 69, 90. <br/>
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 462; 5, 155.
[[Category: Hasła w przygotowaniu]]