Tekst źródłowy strony WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska

{{web}}
[[File:Weickhmann_Joachim_Heinrich.jpg|thumb|Joachim Heinrich Weickhmann]]
[[File: Joachim_Heinrich_von_Weickhmann.jpg |thumb| Medal poświęcony Joachimowi Heinrichowi Weickhmannowi, 1839]]
[[File:Johann Carl Roggatz, srebrny futerał na list gratulacyjny dla burmistrza Joachima Heinricha Weickhmanna, 1844.JPG|thumb|Srebrny futerał na list gratulacyjny dla burmistrza Joachima Heinricha Weickhmanna, Johann Carl Roggatz, 1844]]

'''JOACHIM HEINRICH WEICKHMANN''' (5 II 1769 Gdańsk – 28 X 1857 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | nadburmistrz]] Gdańska. Wnuk Johanna Leonharda Weickhmanna (1710–1764), właściciela [[DWÓR I „MONTBRILLANT” | Dworu I]] na Polankach, młodszego brata burmistrza [[WEICKHMANN GOTTLIEB GABRIEL von, burmistrz Gdańska | Gottlieba Gabriela von Weickhmanna]]. Syn burgrabiego gdańskiego [[WEICKHMANN JOACHIM WILHELM, burgrabia gdański | Joachima Wilhelma Weickhmanna]]; brat ławnika [[WEICKHMANN JOHANN WILHELM, ławnik | Johanna Wilhelma Weickhmanna]] i Johanny Heleny Charlotty, żony senatora [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] [[GRODDECK KARL MICHAEL von, senator | Karla Michaela Groddecka]].<br/><br/>
Początkowo uczył się w [[SZKOŁA MARIACKA | szkole mariackiej]], od 1785 w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Studia rozpoczął w 1789; ukończył prawo na uniwersytetach w Getyndze i Lipsku. Po dłuższej podróży po Niemczech, Holandii i Anglii powrócił do Gdańska w 1793 i podjął pracę w firmie ojca, zajmującej się hurtowym handlem zbożem i drewnem. W 1797, wraz z Christianem Gottliebem Gillerem (przybyłym z Torunia, od 13 X 1787 posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]) był właścciiel firmy handlu hurtowego Giller & Weickhmann z kantorem w domu Gillera przy 2. Damm 1279 (ul. Grobla II 7). W 1801 posiadał udziały w znanej gdańskiej firmie handlowej H. Soermanns und Sohn, której właścicielem był [[SOERMANNS WILHELM ERNST FRIEDRICH, kupiec, senator | Wilhelm Ernst Soermanns]]. Zajmował się także sprawami ludzi ubogich, m.in. w 1798 przewodniczył społecznej organizacji charytatywnej Armen Institut. Ponadto pełnił funkcję prezesa zarządu [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej)| Szpitala Miejskiego]] (Lazaretu przy Bramie Oliwskiej). <br/><br/>
Od 21 VII 1807 do 14 II 1814 z nominacji francuskiego gubernatora [[RAPP JEAN,  gubernator Gdańska | gen. Jeana Rappa]] był jednym z senatorów (rajców) [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG). Zajmował się głównie sprawami finansowo-gospodarczymi. Wraz z [[HUFELAND GOTTLIEB, burmistrz Gdańska | Gottliebem Hufelandem]] współprzewodniczył komisji do spraw spłaty kontrybucji nałożonej na Gdańsk przez cesarza Napoleona I. W czasie oblężenia Gdańska w 1813 przez wojska rosyjsko-pruskie pozostał w mieście. Był zwolennikiem większej samodzielności miasta i jego powiązań z ziemiami polskimi. <br/><br/>
Po likwidacji I WMG i powrocie Gdańska pod rządy pruskie został 19 II 1814 powołany przez króla Fryderyka Wilhelma III na urząd nadburmistrza Gdańska; jego zastępcą z tytułem burmistrza został [[WERNSDORFF JOHANN WILHELM, burmistrz Gdańska | Johann Wilhelm Wernsdorf]]. Po pierwszych od czasów napoleońskich wyborach do [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], przeprowadzonych w Gdańsku 14–17 X 1817, także nowa Rada wybrała go na urząd nadburmistrza. <br/><br/>
Realizując politykę państwową, 2 IX 1816 wydał zakaz pochówków w gdańskich kościołach (jednak z możliwością korzystania z grobowców rodzinnych), jak i grzebania zmarłych na cmentarzach przykościelnych w granicach miasta ([[CMENTARZE | cmentarze]]). W 1821 był jednym z inicjatorów powstania, następnie współzałożycielem (26 XI 1821) i udziałowcem społecznej Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse), mającej wspomagać finansowo rozwój gdańskiego handlu i rzemiosła. Dowodem jego kurateli nad tą instytucją był fakt, że w latach 1821–1864 jej siedziba mieściła się pomieszczeniach Zarządu Miasta w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]]. Był członkiem Towarzystwa Rzemieślniczego oraz jednym z pierwszych członków powstałego 11 X 1814 [[TOWARZYSTWO BIBLIJNE | Towarzystwa Biblijnego]] (w okresie 1817–1842 jego wiceprezesem, 1842–1855 prezesem). W latach 1823–1857 prezesował [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwu Pokoju]]. Od 1835 do śmierci był też członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], głównego animatora życia artystycznego w Gdańsku w dziedzinie sztuk pięknych do czasów I wojny światowej. Współinicjator powstania [[PARK JAŚKOWEJ DOLINY | Parku Jaśkowej Doliny]], w którym jeden z centralnych placów nazwano jego imieniem, od 1840 należał do [[TOWARZYSTWO UPIĘKSZANIA GDAŃSKA | Towarzystwa Upiększania Gdańska]]. <br/><br/>
W 1839 uroczyście obchodzono w Gdańsku 25-lecie pełnienia przez niego funkcji nadburmistrza, wybito też okolicznościowy medal. Po 1840, z racji jego wieku, bieżący nadzór nad działalnością magistratu i miejskich zakładów spoczywał na burmistrzu i członkach Zarządu Miasta. 28 III 1850, mając 81 lat, przeszedł na emeryturę, ale jeszcze w latach 1852–1856 był radnym. <br/><br/>
Funkcję burmistrzów w czasie jego długoletniej kadencji pełnili kolejno: [[WERNSDORFF JOHANN WILHELM, burmistrz Gdańska | Johann Wernsdorf]] (1814–1820), [[DÖRING CARL GOTTLIEB, burmistrz Gdańska | Carl Gottlieb Döring]] (1820–1827), [[LANKAU GEORG ALEXANDER, burmistrz Gdańska | Georg Alexander Lankau]] (1827–1836), [[SIEWERT FRIEDRICH GOTTHOLD, burmistrz Gdańska | Friedrich Gotthold Siewert]] (1836–1842), [[JACOBI CARL GEORG ADOLPH, burmistrz Gdańska | Georg Carl Jacobi]] (1842–1846), [[SCHUMANN SAMUEL FRIEDRICH, burmistrz Gdańska | Samuel Friedrich Schumann]] (1846–1862). <br/><br/>
Jego małżonką była kuzynka, Anna Johanna Carolina Weickhmann (21 V 1785 Gdańsk – 8 VI 1841 Gdańsk). Ślub został zawarty w lutym 1796 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP). Nie mieli potomstwa. Zmarł w swoim domu przy Jopengasse 69 (ul. Piwna), gdzie mieszkał przez całe życie. W latach 1808–1831 był także właścicielem kamienicy przy Jopengasse 730 (ul. Piwna 51) z domami tylnymi przy Pfaffengasse 819 i 820 (ul. Klesza 2 i 3) oraz oficyną przy Heilige-Geist-Gasse 779 (ul. Św. Ducha 40/42). <br/><br/>
Podniosły charakter miał jego pogrzeb, który odbył się 2 XI 1857. Obok rodziny wzięli w nim udział przedstawiciele władz państwowych z delegatem nadprezydenta prowincji, prezydentem sądu najwyższego Oelrichsem, oraz władz rejencji gdańskiej z prezydentem [[BLUMENTHAL ROBERT LUDWIG WERNER, prezydent rejencji gdańskiej, honorowy obywatel Gdańska | Robertem Ludwigiem Blumenthalem]], władze miasta z nadburmistrzem [[GRODDECK KARL AUGUST, nadburmistrz Gdańska, były patron ulicy | Karlem Augustem Groddeckiem]], Rada Miejska z przewodniczącym Rudolfem Walterem, delegacja [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców Gdańskich]] z przewodniczącym [[JEBENS FRIEDRICH WILHELM, kupiec, radny | Friedrichem Wilhelmem Jebensem]], delegacje miejskich instytucji, duchowni gdańskich kościołów. Obecne były delegacje jednostek wojskowych gdańskiego garnizonu. W kondukcie poprzedzającym ukwiecony karawan, który wyruszył z domu żałoby przy Jopengasse na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarz Zbawiciela]], szli profesorowie i uczniowie [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]]. Na cmentarzu grały organy świątyni menonitów, śpiewał stuosobowy chór pod dyrekcją [[GRANZIN LUDWIG TRAUGOTT, organista, kompozytor, dyrygent | Ludwiga Traugotta Granzina]], wykonując między innymi pieśń ''Jestem, Panie, w Twojej mocy'' (''Ich bin ja, Herr, in Deine Macht'') Johanna Sebastiana Bacha. Egzekwiom na cmentarzu przewodniczył pastor kościoła NMP [[HÖPFNER EDUARD FRIEDRICH ADOLPH, pastor | Eduard Friedrich Höpfner]], który wygłosił pożegnalne przemówienie. Nadburmistrz został pochowany w grobowcu rodzinnym.
Mocą jego testamentu bogaty księgozbiór przekazano do zbiorów [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Biblioteki Miejskiej]]. Rodzinną kamienicę przy Jopengasse 69 (ul. Piwna) nabył na swą gdańską siedzibę Bank Państwowy, jej wyposażenie sprzedano na licytacji. Z najbliższej rodziny Joachima Heinricha Weickhmanna w 1857 żyli: bratanek Konstantin Wilhelm von Weickhmann, urzędnik ziemski, syn Johanna Wilhelma, oraz liczni kuzyni i dalsi krewni z rodziny Weickhmannów, w tym pastor w Stegnie Carl Joachim Weickhmann i jego potomkowie.<br/><br/>
W latach 1891–1945 jego imię, Weickhmanngasse, nosiła późniejsza ul. Polna na [[DOLNE MIASTO | Dolnym Mieście]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]