Tekst źródłowy strony LUDWICHOWSKI JAN, kolejarz, działacz gdańskiej Polonii

{{web}}
[[File: Jan_Ludwichowski.jpg |thumb| Grób Jana Ludwichowskiego, jego żony Marii i syna Piotra Pawła na cmentarzu św. Ignacego w Gdańsku]]

'''JAN LUDWICHOWSKI''' (26 IV 1897 Otomin – 31 V 1983 Gdańsk), kolejarz, działacz społeczny. Syn Jana i Heleny z domu Malek, brat Pawła Ludwichowskiego (11 V 1902 – 15 VII 1977). 1 VI 1928 wstąpił na służbę Polskich Kolei Państwowych (PKP) jako pracownik umysłowy. Od 8 VII 1938 magazynowy na [[STACJA KOLEJOWA GDAŃSK GROBLA | stacji kolejowej Gdańsk Sienna Grobla]] (Strohdeich).<br/><br/>

Należał do [[GMINA POLSKA | Gminy Polskiej]] (zastępca sekretarza w filii w Gdańsku-[[ORUNIA| Oruni]], 1932), [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]], [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związek Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]], Towarzystwa Ludowego w Oruni (rewizor kasowy, 1931), [[ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE | Zjednoczenia Zawodowego Polskiego]] (wiceprezes filii na Oruni, 1932), [[POLSKIE ZRZESZENIE PRACY | Polskiego Zrzeszenia Pracy]] (kierownik oddziału na Oruni, 1934–1939; ławnik na posiedzeniu Rady Naczelnej 30 V 1935), [[ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE ZRZESZENIE PRACY | Zjednoczenia Zawodowego Polskiego Zrzeszenia Pracy]], [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]] (mąż zaufania), Towarzystwa byłych Powstańców i Wojaków, [[LIGA MORSKA I RZECZNA | Ligii Morska i Kolonialnej]] i Kolejowego Klubu Sportowego. W 1931 wziął udział w zbiórce pieniędzy na nagrobek [[MISZEWSKI LEON, ksiądz, działacz gdańskiej Polonii, patron gdańskiej ulicy| ks. Leona Miszewskiego]].<br/><br/>
Aresztowany przez Niemców 1 IX 1939 i osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], zwolniony 28 III 1940. Od 29 III 1940 do 10 X 1940 pracował jako kierowca w firmie Schneidera w Gdańsku, po czym został wysiedlony do Torunia, gdzie przebywał do 20 III 1941. Od 21 III 1941 do 2 III 1945 ponownie kierowca w firmie Schneider, następnie, do 13 IV 1945, przebywał na robotach w Niemczech. Chory na serce znalazł się w obozie w Gross Borstel (Hamburg). 12 XII 1945 powrócił do służby na PKP w Ekspedycji Kolejowej Gdańsk [[NOWY PORT | Nowy Port]] na stanowisku magazyniera handlowego. 1 VII 1960 przeszedł na emeryturę.<br/><br/>
Przed II wojną światową mieszkał z rodziną przy Eichhornweg 3 (ul. Junacka), w czasie wojny na Fleischergasse 38b (ul. Rzeźnicka), a po jej zakończeniu przy ul. Zamiejskiej 2. 5 V 1922 poślubił Marię z domu Skibowską (30 IV 1903 Jodłowno – 26 IX 1958), ojciec Małgorzaty (ur. 30 XII 1926 Gdańsk), Jerzego (ur. 6 XI 1929 Gdańsk) oraz Piotra Pawła (18 V 1944 – 22 XII 2022). Pochowany 3 VI 1983 na [[CMENTARZE W STARYCH SZKOTACH | cmentarzu św. Ignacego w Starych Szkotach]]. {{author:MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>

'''Bibliografia''':<br/>
„Dziennik Bałtycki” 3-5 VI 1983, nr 108. (nekrolog).<br/>
„Gazeta Gdańska”, nr 17 z 23 I 1931, nr 119 z 28 V 1931, nr 60 z 13 III 1932; nr 279 z 23 XII 1932; nr 254 z 7 XI 1933; nr 69 z 22 III 1935; nr 142 z 27 VI 1935; nr 144 z 1 VII 1935, nr 183 z 16 VIII 1935; nr 295 z 24–27 XII 1936, nr 11 z 14 I 1937, nr 220 z 27 IX 1938.<br/>
Kledzik Witold, ''Biografie Polaków – pracowników kolejowych (nie wszystkich) zatrudnionych do 31.8.1939 w służbie na PKP na terenie byłego Wolnego Miasta Gdańska'', PAN Biblioteka Gdańska, Ms. 5152/2.