Tekst źródłowy strony JUCHNIEWICZ ROMUALD, profesor Politechniki Gdańskiej

{{web}}
[[File: Romuald_Juchniewicz.jpg |thumb| Romuald Juchniewicz]]
'''ROMUALD JUCHNIEWICZ''' (1 X 1925 Wilno – 9 VII 2001 Gdańsk), specjalista z zakresu zabezpieczeń przeciwkorozyjnych, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Mariana i Marii. W 1944 ukończył Wyższą Szkołę Techniczną w Wilnie. W Gdańsku od 1945. W 1948 absolwent Wydziału Chemicznego PG, inżynier chemik, magister nauk technicznych. Od 1954 doktor, 1967 doktor habilitowany (na stanowisku docenta), 1978 profesor nadzwyczajny (tytularny), 1988 profesor zwyczajny. W latach 1947–2001 pracownik PG: w okresie 1988–1991 dyrektor Instytutu Chemii i Technologii Nieorganicznej oraz Korozji, 1969–1991 kierownik Zakładu Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych, 1991–1995 kierownik Katedry Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych (jedynej w Polsce).<br/><br/>
W 1970 na Wydziale Chemicznym PG utworzył dwusemestralne studia podyplomowe zabezpieczeń przeciwkorozyjnych oraz realizowane w latach 1992–1997 trzyipółletnie studia stacjonarne i zaoczne zabezpieczeń przeciwkorozyjnych. Jednocześnie w lutym–czerwcu 1947 nauczyciel chemii i fizyki w I Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku ([[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcące]]), w latach 1947–1953 w Gimnazjum Przemysłowym Przetwórstwa Rybnego, Liceum Przetwórstwa Rybnego w Sopocie i Szkole Asystentek Technicznych Akademii Medycznej ([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]). W okresie 1957–1958 pracownik Department of Metallurgy na uniwersytecie w Cambridge. Od 1996 na emeryturze. <br/><br/>
Projektant elektrochemicznych zabezpieczeń przeciwkorozyjnych około stu obiektów (statków, doków, rurociągów, szybów). Twórca lub współtwórca 55 opatentowanych wynalazków (m.in. nośnej instalacji anod do katodowej ochrony przeciwkorozyjnej), wdrożeń (wśród nich: ochrona elektrochemiczna sieci ciepłowniczych i rurociągów w Gdańsku, ochrona katodowa [[MOST SIENNICKI | Mostu Siennickiego]] w Gdańsku). Autor publikacji naukowych, m.in. ''Katodowa protektorowa i anodowa ochrona metali w technice'' (1960), ''Z zagadnień korozji metali'' (1965), ''Technika przeciwkorozyjna. Praca zbiorowa'' (cz. 1–2, 1973–1976). Przedstawiciel Polski w Światowej Radzie Korozyjnej, ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Walki z Korozją. Był generalnym konsultantem w Specjalistycznym Przedsiębiorstwie Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych „Corrpol” w Gdańsku (1995–1996) oraz w Zakładzie Usług Antykorozyjnych „Korserwis” w Łodzi. Członek Rady Programowej czasopisma „Ochrona przed Korozją”. <br/><br/>
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000). Laureat nagrody wojewody gdańskiego w dziedzinie nauki (1988). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]