Tekst źródłowy strony MAJEWSKA ZOFIA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku

{{paper}}
[[File: Zofia_Majewska.jpg |thumb| Zofia Majewska]]
'''ZOFIA MAJEWSKA''' (13 I 1907 Warszawa – 19 XI 1997 Gdańsk), lekarz, profesor gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY |  Akademii Medycznej]] (AMG). Urodziła się jako Aniela Gelbard w żydowskiej rodzinie o lekarskich tradycjach, ojciec Henryk był chirurgiem szczękowym, matka Helena z domu Lichtenfeld była dentystką. W 1915 wyjechała do Rosji razem ze szpitalem Czerwonego Krzyża, którego lekarzem naczelnym był jej ojciec. Po powrocie do Polski w 1918 – ukończyła Szkołę Średnią Związku Zawodowego Nauczycieli w Warszawie (1924). W 1930 absolwentka studiów medycznych na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Do 1932 pracowała jako wolontariuszka w warszawskim Szpitalu Ujazdowskim na Oddziale Wewnętrznym i Neurologii. Od 1932 współpracowała w Klinice Neurologicznej UW z profesorem Kazimierzem Orzechowskim, specjalizując się w neurologii, od 1935 na etacie młodszego asystenta. Podczas II wojny światowej w 1942 asystentka [[PENSON JAKUB, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku | doktora Jakuba Pensona]], w 1943 pracowała w Szpitalu Zakaźnym w Czystem. Od 1943 ukrywała się (rodzina wymordowana w 1944 przez hitlerowców) i zmieniła nazwisko. Po powstaniu warszawskim wywieziona do Berlina. <br/><br/>
Po powrocie do Polski w maju 1945 pracowała w Klinice Neurologicznej w Lublinie, od września 1946 jako starszy asystent w Akademii Lekarskiej w Gdańsku (od 1950 AMG). W 1948 uzyskała habilitację (jako pierwsza kobieta AMG) na podstawie pracy ''O rozwoju układu ruchowego dziecka między 1 a 10 dniem życia''. W 1949 odbyła staż w ZSRR, w Państwowym Instytucie Pediatrii w Leningradzie (obecnie St. Petersburg), uzyskując specjalizację z neurologii dziecięcej. Po powrocie w 1950 była adiunktem AMG. Od 1950 docent i kierownik Oddziału Dziecięcego w Klinice Neurologicznej, od 1951 kierownik tej Kliniki. Od 1954 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1960 profesor zwyczajny (jako pierwsza kobieta w dziejach gdańskiej uczelni). Odbyła staże naukowe we Francji (1959 w Garches i Paryżu) oraz Moskwie (1960). W latach 1970–1977 (do emerytury) była kierownikiem utworzonej przez siebie Katedry Neurologii Rozwojowej. Pierwszy w Polsce lekarz neurologii dziecięcej, uważana za twórcę polskiej szkoły tej specjalności.<br/><br/>
Wykształciła na studiach doktoranckich wielu lekarzy neurologów wieku dziecięcego, autorka licznych publikacji. Była przewodniczącą Sekcji Zdrowia Okręgowej Komisji Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia, organizatorką i przewodniczącą oddziału gdańskiego Towarzystwa do Walki z Kalectwem. Od 1957 była członkiem Komisji Rehabilitacji PAN, od 1971 – przewodniczącą Komisji Neurologii Rozwojowej PAN. Była członkiem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego (przyznano jej tytuł członka honorowego i honorowego prezesa Sekcji Neurologii Rozwojowej). Od 1975 członek honorowy Czechosłowackiego Towarzystwa Neurologicznego im. Purkiny’ego. Od 1948 członkini PZPR, w latach 1952–1953 zastępca posła na Sejm PRL. 4 II 1988 doktor honoris causa AMG (jako pierwsza kobiet w dziejach uczelni).<br/><br/>
Odznaczona między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1953), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954), Krzyżem Oficerskim OOP (1956), Medalem 10-lecia PRL, Medalem 40-lecia PRL, Medalem Zasłużony dla Akademii Medycznej (1975), Medalem Pamiątkowym z Okazji 30-lecia Akademii Medycznej w Gdańsku (1975), Medalem 50-lecia Akademii Medycznej (1996), odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za zasługi dla Gdańska”]] i [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. Ustanowiono Medal im. Zofii Majewskiej „Za pracę i wielki wkład w rozwój neurologii dziecięcej w Polsce”. Pochowana w Jedlnie-Letnisko pod Radomiem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]