Tekst źródłowy strony WIELOCH ROMAN, docent Politechniki Gdańskiej

{{paper}}
'''ROMAN WIELOCH''' (3 VII 1910 Gdańsk – 2 VI 1995 Sopot), inżynier budownictwa, konserwator, docent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Władysława Wielocha  (28 VI 1874 Wierzenica koło Swarzędza – 21 IX 1955 Sopot), działacza gdańskiej Polonii, członka Towarzystwa Ludowego „Jedność” i Chóru Śpiewaczego „Lutnia” i Marianny z domu Górskiej (30 XII 1875 Wałycz pod Wąbrzeźnem – 8 II 1961 Sopot). Brat [[WIELOCH ANTONI, działacz społeczny | Antoniego Wielocha]] i Kornelii Eleonory (ur. 21 II 1905 Gdańsk). W 1931 ukończył gdańskie [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskie]], rozpoczął studia na Wydziale Architektury [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]], dwa lata później kontynuował je na Wydziale Budownictwa Lądowego, gdzie w 1937 uzyskał dyplom. Członek [[BRATNIA POMOC ZRZESZENIA STUDENTÓW POLAKÓW POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Bratniej Pomocy]], polskiego Klubu Sportowego [[GEDANIA, klub sportowy | Gedania]], chóru „Moniuszko”, udzielał się w [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]] i polskim harcerstwie. Nie znajdując po studiach pracy w Gdańsku, początkowo pracował w porcie gdyńskim, w 1939 przeniósł się do Stalowej Woli, gdzie miał kierować budową nowego szpitala.<br/><br/>
W czasie II wojny światowej członek Armii Krajowej, aresztowany w 1942, przebywał w więzieniu na Montelupich w Krakowie. Zwolniony, powrócił do Stalowej Woli. W Gdańsku ponownie od sierpnia 1945, organizował Społeczne Przedsiębiorstwo Budowlane, pracujące przy odbudowie Gdańska i portu w Gdyni. Specjalizował się w wykorzystaniu betonu sprężonego w budownictwie. Od 1950 pracował w Katedrze i Zakładzie Żelbetownictwa Wydziału Budownictwa PG. Od 1962 doktor nauk technicznych, od 1968 docent, dyrektor Instytutu Technologii i Materiałów Budowlanych PG.<br/><br/>
Jego działalność naukową cechowało ścisłe powiązanie z projektową i wykonawczą praktyką inżynierską. Obok konstrukcji prefabrykowanych i sprężonych w technologii betonów jamistych poważne miejsce zajmowały w tej działalności zagadnienia konstrukcyjno-budowlane związane z odbudową i ratowaniem zabytków Gdańska i w [[WOJEWÓDZTWO GDAŃSKIE | województwa gdańskiego]]. Autor i konsultant z ramienia Wydziału Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej. Opracował projekt techniczno-konstrukcyjny odbudowy [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] ze wzmocnieniem uszkodzonej w 1945 pożarem jego wieży i projekt rekonstrukcji sklepień [[DWÓR ARTUSA| Dworu Artusa]]. Wykonał ekspertyzy i orzeczenia techniczne przy odbudowie [[BASZTA NAROŻNA | Baszty Narożnej]],  [[BASZTA BROWARNA | Baszty Browarnej]], kamienic przy ul. Straganiarskiej (nr 24, 25, 26, 27 i 29), ul. Tkackiej (nr 1, 2, 3, 4, 5, 6), ul. Długiej (nr 46), także przy ul. Piwnej i ul. Kramarskiej. Po 1980 konsultant metod zabezpieczenia podwodnych części twierdzy w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]], filarów w Dworze Artusa, w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] i [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]]. Poza Gdańskiem wykonał ekspertyzy dla wybranych zagadnień zamku w Lidzbarku Warmińskim, w klasztorze w Żarnowcu, w Starogardzie Gdańskim.  <br/><br/>
Był doradcą do spraw odbudowy kościołów w [[DIECEZJA GDAŃSKA | diecezji gdańskiej]], członkiem Komisji Diecezjalnej do spraw Sztuki Sakralnej i Budownictwa Kościelnego, odpowiedzialnym za zagadnienia konstrukcji nośnych. Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1972), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Medalem Edukacji Narodowej, papieskim Benemerenti (złoty krzyż) za szczególne zasługi dla Kościoła poprzez osobisty wkład w ratowanie po 1945 gdańskich kościołów, Złotą Odznaką Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (1958), odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1960), [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1965), odznaką „Rodła”.<br/><br/>
Od 1939 żonaty był z Eugenią z domu Bogolejsza (2 IV 1907 – 14 VII 2006 Sopot), ojciec Wiktora (10 IV 1941 – 15 IX 1995 Sopot) i Romany. Pochowany grobie rodzinnym na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]