Tekst źródłowy strony SIKORA ELŻBIETA, kompozytorka

{{web}}
[[File: Elżbieta_Sikora.jpg |thumb| Elżbieta Sikora, 2013]]


[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] 
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']]

'''ELŻBIETA SIKORA''' (ur. 20 X 1943 Lwów), kompozytorka. Córka Alfonsa Sikory, przyrodnika, wiceprezesa Ligi Ochrony Przyrody, założyciela Słowińskiego Parku Narodowego, współautora koncepcji gdańskiego [[MIEJSKI OGRÓD ZOOLOGICZNY WYBRZEŻA | ogrodu zoologicznego]]. W 1963 roku ukończyła [[ZESPÓŁ SZKÓŁ MUZYCZNYCH | liceum muzyczne]] w Gdańsku w klasie fortepianu i rozpoczęła naukę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Warszawie na Wydziale Reżyserii Muzycznej, studiując pod kierunkiem Antoniego Karużasa. Po uzyskaniu dyplomu reżysera dźwięku w 1968 wyjechała do Paryża, gdzie w latach 1968–1970 uczestniczyła w stażu w Groupe de recherches musicales, kierowanej przez Pierre’a Schaeffera i François Bayle’a, studiując muzykę elektroakustyczną. Ponieważ nie miała stypendium, pracowała dorywczo (między innymi na poczcie i stacji benzynowej), potem w Radio France. W 1968 zaczęła tworzyć muzykę elektroniczną. <br/><br/>
Po powrocie do Polski podjęła kolejne studia – na Wydziale Kompozycji warszawskiej PWSM u Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego (ukończyła je w 1977). Jednocześnie Józef Patkowski zatrudnił ją w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia. W 1973 z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim założyła Grupę Kompozytorską KEW, koncertując z nią do 1976. Ich wspólnym utworem jest między innymi zaprezentowany na Warszawskiej Jesieni w 1974 roku ''Drugi poemat tajemny'' na aparaturę elektroakustyczną i diapozytywy. <br/><br/>
Od 1981 mieszka w Paryżu. Tam kształciła się na kursie muzyki komputerowej Institut de recherche et coordination acoustique/musique (1981–1982) oraz studiowała kompozycję u Betsy Jolas, a w latach 1983–1984, dzięki stypendium rządu francuskiego, miasta Mannheim i Fundacji Kościuszkowskiej, była stypendystką w Center for Computer Research in Music and Acoustics przy Stanford University w Kalifornii, gdzie pracowała u Johna Chowninga. W latach 1985–2008 prowadziła zajęcia z kompozycji muzyki elektroakustycznej w konserwatorium w Angoulême. W 1999 uzyskała tytuł doktora nauk muzycznych w zakresie kompozycji w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. <br/><br/>
Skomponowała między innymi: ''Interventions'' na tubę, dwie perkusje i zespół (1969), ''Prénom'' na taśmę (1970), ''Widok z okna'' na taśmę (1971), ''Pieśni rozweselające serce'' na sopran i pięć instrumentów (wersja I, 1973), ''Kwartet smyczkowy nr 1'' (1975), ''Cercles'' na orkiestrę (1975), ''Guernica – Hommage à Pablo Picasso'' na chór mieszany (1975–1979; I nagroda w Konkursie dla Kompozytorek w Mannheim w 1982), oratorium ''Stworzenie świata'' (1976), operę ''Ariadna'' (1977, II nagroda w Konkursie im. Carla Marii von Webera w Dreźnie w 1978), ''Ziemię jałową'' na taśmę (1979; wyróżnienie w Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges w 1980), ''Lettres à M.'' na zespół (1980; wyróżnienie w Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges w 1980), ''Kwartet smyczkowy nr 2'' (1980), ''Salve Regina'' na chór dziecięcy i organy (1981), ''Janek Wiśniewski – grudzień – Polska'' na taśmę (1982–1983), ''Eine kleine Tagmusik'' na siedem instrumentów (1983), operę kameralną ''Wyrywacz serc'' według powieści Borisa Viana (1984–1986, wersja sceniczna: 1996; nagroda Francuskiego Stowarzyszenia Autorów i Kompozytorów Dramatycznych w 1996), symfonię ''Cienie'' (1984–1990), balet ''La clef de verre'' (1986), ''Géométries variables'' na zespół (1991), ''Le chant de Salomon'' na sopran i zespół (1992; nagroda Jury de l’Académie du disque lyrique w Paryżu w 1992), sekstet smyczkowy ''Hommage à Witold Lutosławski'' (1993), ''Flashback – Hommage à Pierre Schaeffer'' na taśmę (1996), oratorium ''Omnia tempus habent'' (1997), ''Aquamarina'' na taśmę (1998), ''Lisboa, tramway 28, hommage à Fernando Pesoa'' na saksofon i taśmę (1999), ''Kwartet smyczkowy nr 3 (Ursula in memoriam)'' (1999), ''Ecce Homo'' na orkiestrę (1999), ''Eine Rose als Stütze'' na sopran i fortepian (2000), koncert fortepianowy nr 1 ''Hommage à Frederic Chopin'' (2000), ''Trois Innocenties'' na chór mieszany (2001), ''Grain de sable'' na taśmę (2002), ''Rouge d’été'' na taśmę (2002), ''Eine Rose als Stütze – Hörspiel'' na taśmę (2002), koncert na saksofon i orkiestrę ''Michelangelo'' (2005), ''Tytane'' na kontrabas (2005), ''Reflets irisés'' na fortepian i dźwięki elektroniczne (2006), ''Koncert oliwski'' na organy i orkiestrę (2007; nagroda „Sztorm Roku” w plebiscycie „Gazety Wyborczej” w 2007), ''Chicago al freco'' na taśmę (2009), ''Axe rouge IV'' na saksofon, zespół instrumentalny i warstwę elektroakustyczną (2012), ''Axe Rouge V'' na taśmę (2012). W 2011 skomponowała operę w trzech aktach ''Madame Curie'', której francuska prapremiera odbyła się 15 XI 2011, polska –  25 XI 2011 w [[OPERA BAŁTYCKA | Operze Bałtyckiej]]. <br/><br/>
30 VIII 2020, z okazji obchodów Święta Wolności i Demokracji, [[KAŹMIERCZAK MONIKA, carillonistka, pianistka, dyrygentka | Monika Kaźmierczak]] wykonała między innymi skomponowany specjalnie na [[CARILLONY | carillon]] [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] jej utwór ''Running North''. <br/><br/>
Jako dyrektor artystyczny w latach 2011–2017 kierowałaq festiwalem Musica Electronica Nova we Wrocławiu. Laureatka wielu nagród, między innymi francuskiego Société des auteurs, compositeurs et éditeurs de musique w 1994: Prix pédagogique (za Chant’ Europe) oraz Prix du printemps (za całokształt twórczości), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”]] (2011), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”]] (2013), 
nagrody Złotego Orfeusza (Orphée d’Or) Académie du Disque Lyrique w Paryżu za nagraną na DVD DUX operę ''Madame Curie''. W 1997 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasług Rzeczypospolitej, w 2004 odznaczeniem Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres. Osobowość Roku Radia Gdańsk (1998). {{author: MO}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]