Tekst źródłowy strony SOBCZAK ŁUCJA, scenografka

{{web}}
 [[File:Łucja_Sobczak.png|thumb|Łucja i Brunon Sobczakowie podczas odbierania Nagrody Marszałka Województwa Pomorskiego 2010, (w tle [[ZAWISTOWSKI WŁADYSŁAW, poeta, dramaturg, powieściopisarz| Władysław Zawistowski]])]]

'''ŁUCJA SOBCZAK''' (ur. 25 II 1942 Zdzięcioł, obecnie Białoruś), scenografka. Córka Wacława Studnika i Walentyny z domu Lepieszyńskiej. W 1962 absolwentka [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku, w 1971 Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]) – studiowała malarstwo u [[ŻUŁAWSKI JACEK | prof. Jacka Żuławskiego]] i tkaninę artystyczną u [[WNUK JÓZEFA | prof. Józefy Wnukowej]]. Scenografią zajęła się pod wpływem męża, [[SOBCZAK BRUNO | Brunona Sobczaka]], debiutując w 1975 w [[TEATR MINIATURA | Teatrze Miniatura]] (''Gdańskie legendy'' [[FENIKOWSKI FRANCISZEK, prozaik, poeta | Franciszka Fenikowskiego]]). W latach 1982–1983 i 1994–1995 była scenografką Teatru Muzycznego w Gdyni. Od 1980 do 1989 pracowała jako pedagog w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym w Gdyni (prowadziła zajęcia z historii sztuki, scenografii i kostiumu), a między 1997 a 1998 w Akademii Multimedialnej w Gdańsku. <br/><br/>
Wspólnie z mężem realizowała scenografie w [[PAŃSTWOWA OPERA I FILHARMONIA BAŁTYCKA | Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej]] oraz Operze Bałtyckiej: ''Ekstaza'' (1975), ''Reanimacja'', ''Don Kichot'' (1976), ''Vivat Pan Moniuszko'' (1979), ''Mity, Rigoletto'' (1983), ''Spartakus'' (1984), ''Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków'' (1994, 1997, współpraca z córką), ''Romeo i Julia'' (1995, 1999, współpraca z córką), ''Wesele Figara'' (2001, współpraca z córką), ''La serva padrona'' (2005), ''Giselle'' (2006), ''Tytania i osioł'' (2015), a także w Teatrze Wybrzeże: ''Doskonali'' (1972), ''Turandot, Za kulisami – Tyrtej'' (1980), ''Światło dzienne'', ''Pies ogrodnika'' (1981), ''Grzesznicy bez winy'' (1983), ''Ławeczka'', ''Ludzie cesarza'' (1987), ''Czego nie widać'', ''Lenin'' (1989), ''Europa'' (1990), ''Jacek Rozróba'' (1991), ''Śmierć komiwojażera'' (1992), ''Bóg'' (1993, współpraca z córką), ''Damy i huzary'', ''Piotruś Pan'' (1994, współpraca z córką), ''Allegro ma non troppo'', ''Ewa Hitler pali Camele'' (1997), ''Run for your wife'' (2002). <br/><br/>
W Teatrze Miniatura realizowała scenografię do ''Gdańskich legend'' (1975) i wspólnie z mężem do ''Robin Hooda'' (1981), w Centrum Edukacji Teatralnej Dzieci i Młodzieży w Gdańsku przygotowali ''Obiekt uczuciowy'' (1987). <br/><br/>
Na Scenie Kameralnej [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] w Sopocie opracowała wspólnie z mężem scenografię następujących spektakli: ''Karnawał rzymski, Anegdoty prowincjonalne'' (1979), ''Święty Franciszek i Wilk z Gubbio albo Kotlety świętego Franciszka'' (1981), ''Sonata widm, Niemcy'' (1982), ''Niewinni winowajcy'' (1983), ''Porwanie Sabinek'' (1991), ''Peepshow u Holzerów'' (1992), ''Bóg'' (1993), ''Tutam'' (1994), ''Coś w rodzaju miłości'' (1995), ''Chłopcy, Łysa śpiewaczka'' (1996), ''Nie teraz kochanie'' (2001). <br/><br/>
W Teatrze Muzycznym w Gdyni realizowała z mężem spektakle: ''Wesołego powszedniego dnia'' (1981), ''Igraszki z diabłem'' (1982), ''Norwid, Testarium'' (1983), ''Kompot, Lato Muminków, The Fantasticks'' (1984), ''Małpiak'' (1986), ''Książę Punko'' (1987), ''Czysta blaga?!, Les Misérables'' (1989), ''Ja kocham Rózię!, Oliver!'' (współpraca z córką), ''Anda i inni, Kolędy polskie'' (1990), ''Kabaret, Brat Jacques'' (1991), ''Kernalia'' (1993), ''Fircyk w zalotach, W małym dworku'' (1994), ''Małpa, Kadryl na obie nogi'' (1995, współpraca z córką), ''Me and… mój teatr'' (1996) oraz samodzielnie ''Disco story'' (1983). W Teatrze Dramatycznym w Gdyni przygotowała ''Konkurs stulecia'' (1981) i ''Mon bebe'' (1990), także wspólnie z mężem. <br/><br/>
Wraz z mężem współpracowała z teatrami z Bydgoszczy, Torunia, Szczecina, Elbląga, Poznania, Katowic, Słupska, Koszalina, Olsztyna, Rzeszowa, Bielsko-Białej, Kielc, a w latach 1980–1996 z telewizją (między innymi spektakle Teatru Telewizji oraz seriale baletowe we współpracy z [[JARZYNÓWNA-SOBCZAK JANINA | Janiną Jarzynówką-Sobczak]] i [[ŻUROWSKI ANDRZEJ | Andrzejem Żurowskim]]: Balet, Balet polski, Teatr wizji i ruchu). W latach 70. i 80. realizowali wspólnie oprawy scenograficzne Międzynarodowych Festiwali Piosenki w Operze Leśnej w Sopocie. <br/><br/>
Laureatka Nagrody Teatralnej Wybrzeża za spektakl ''Iwan Groźny'' (1978), otrzymała także Grand Prix na Festiwalu Małych Form Teatralnych w Szczecinie (1995), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Artystyczną Prezydenta Miasta Gdańska]] (2007) oraz nagrodę marszałka województwa pomorskiego za całokształt twórczości (2010). <br/><br/>
Matka Moniki Sobczak-Koncy (ur. 1966), malarki, scenografki, żony malarza Piotra Koncy. {{author: OK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]