Tekst źródłowy strony SIEGEL HUGO EUGEN, budowniczy fortepianów

{{web}}
[[File:1_Hugo_Eugen_Siegel.jpg|thumb|Pianino Hugona Eugena Siegela z 1870 w domu jego prawnuczki Ireny von der Heyden z domu Laemmer, 2018. Na pulpicie pianina kopia utworu kapelmistrza Johanna Friedricha Siegela (1794–1872), ojca Hugona Eugena, ''Erinnerung an Zoppot'' (Wspomnienie Sopotu), 1842; nad pianinem portrety antenatów aktualnej posiadaczki pianina]]
[[File:2_Hugo_Eugen_Siegel.jpg|thumb|Tabliczka firmowa gdańskiej wytwórni fortepianów Hugo Siegel]]

'''HUGO EUGEN SIEGEL''' (13 XI 1827 Gdańsk – 5 IV 1902 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Syn oboisty, kapelmistrza wojskowego i miejskiego Johanna Friedricha (13 III 1794 Merseburg – 15 IV 1872 Gdańsk) oraz Johanny Caroliny z domu Ziehmann (26 III 1794 – 20 IV 1854), córki gdańskiego mistrza sukiennika; brat fortepianmistrza Eduarda Rudolpha (2 VII 1819 Gdańsk – 10 III 1901 Stade koło Hamburga; zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]), muzyka Friedricha Juliusa Louisa (13 XI 1816 Gdańsk – 12 IV 1875 Gdańsk) i Augusty Wilhelminy Louisy (1814 – 19 V 1900 Gdańsk), żony Wilhelma Hesse.<br/><br/>
Od 1851 do około 1853 stroiciel firmy [[WOYCKE ERNST THEODOR, fortepianmistrz | Ernsta Theodora Woyckego]] w Gdańsku. Po kilkuletniej zagranicznej praktyce od 1856 prowadził w Gdańsku fabrykę pianin przy Langgasse 55 (ul. Długa), w domu Friedricha Brunona Kabusa (zob. [[DANZIGER BÜRGERBLATT, miesięcznik | „Danziger Bürgerblatt”]]), a od października 1866 przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha 37/39); od 1863 również skład fortepianów i fisharmonii. Na gdańskiej wystawie przemysłowej w 1858 pokazał pionowy fortepian szafkowy (kabinet) z metalową ramą modelu Papego; na wystawie w Królewcu w 1875 jego pianina nagrodzono medalem srebrnym wielkim. W 1890 oferował instrumenty z najnowszą konstrukcją ram odlewanych. We wrześniu 1893 planował zamknięcie firmy. Numery seryjne produkcji: 21 VIII 1869 – 600, 22 VII 1875 – 1000, 1902 – około 2000. <br/><br/>
Mieszkał przy Holzmarkt (Targ Drzewny), od kwietnia 1853 przy Altstädtischer Graben 1314 (ul. Podwale Staromiejskie). Od 1866 właściciel kamienicy przy Heilige-Geist-Gasse 118 (ul. św. Ducha 37/39), od 1880 także kamienicy przy tej samej ulicy nr 129 (obecnie nr 19) oraz kamienicy przy Faulengasse 6 (po 1945 część ul. Koziej). <br/><br/>
30 XII 1858 ożenił się z Marią Henriettą Agnes z domu Eggert (15 III 1829 – 3 XI 1897), córką Carla Simona, organisty [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]], siostrą fortepianmistrza [[EGGERT JOHANN CARL WILHELM, fortepianmistrz | Johanna Carla Wilhelma Eggerta]], męża Pauliny Louisy, siostry Hugona. Miał córki: Marię Sabinę Eugenię Lindenberg (16 VIII 1860 – 23 VIII 1909; ochrzczona 17 XI 1860) oraz bliźniaczki Eugenię Annę Weyrich (14 XII 1863 – 15 XII 1931; ochrzczona wraz z siostrą 14 III 1864), skrzypaczkę, i Elisabeth Agnes (14 XII 1863 – 24 IV 1945), pianistkę, żonę kupca zbożowego Alfreda Laemmera (ur. 9 V 1854), syna Leopolda, przez rok właściciela [[LEŚNY MŁYN | Leśnego (Krzaczastego) Młyna]]. <br/><br/> 
Powtórnie ożenił się 11 II 1899 z Margarethą Priską Elisabeth z domu Zöllner (ur. 16 IX 1852 Gdańsk), córką mistrza krawieckiego Johanna Heinricha i Emmy Marii Theresy z domu Glink.  {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]