Tekst źródłowy strony REYMAN EDMUND, lotnik

{{web}}
[[File: Edmund_Reyman.jpg |thumb| Edmund Reyman]]
'''EDMUND KAZIMIERZ REYMAN''' (7 X 1921 Kościerzyna – 5 VII 2007 Van Nuys, Los Angeles, Stany Zjednoczone), lotnik. Syn Romana Reymana (20 VI 1889 Budy Łańcuckie – 14 IX 1974 Limanowa), pracownika Wydziału Wojskowego [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku]], i Bronisławy z domu Skwarczyńskiej (30 VIII 1889 Łańcut – 7 II 1967 Limanowa). Brat Ireny (19 I 1916 Wiedeń – 4 III 2011 Limanowa), [[REYMAN CECYLIA, harcmistrzyni, żeglarka, działaczka społeczna | Cecylii]], [[REYMAN TADEUSZ, harcerz | Tadeusza]] i [[REYMAN BOLESŁAW, żeglarz, działacz społeczny | Bolesława]]. Mieszkał z rodziną w [[KOSZARY | koszarach]] w Gdańsku–[[NOWY PORT |Nowym Porcie]] przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa).<br/><br/>
Uczęszczał do [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]] w Gdańsku. Należał do [[HARCERSTWO | Związku Harcerstwa Polskiego]], uprawiał żeglarstwo w [[ŻEGLARSTWO | Polskim Klubie Morskim]]. Wiosną 1939 został zatrudniony w firmie Polskarob w Gdyni, od lipca tego roku w Wojsku Polskim. Brał udział w budowie umocnień w okolicach twierdzy Osowiec. Po wybuchu II wojny światowej ewakuowany do Lidy, przeszedł ze swoim oddziałem do Grodna i wziął udział w obronie miasta przed wojskami rosyjskimi. 25 IX 1939 internowany w obozie w Olicie na Litwie. W 1940, po aneksji Litwy przez ZSRR, wywieziony do Ponoj na Półwyspie Kolskim. Zwolniony po podpisaniu układu Sikorski–Majski, 28 VIII 1941 dotarł do Tatiszczewa, gdzie formowano Polskie Siły Zbrojne w ZSRR. Ze względu na chorobę (tyfus) nie znalazł się w pierwszej grupie żołnierzy ewakuowanych do Iranu. Po wyzdrowieniu dostał przydział do bazy ewakuacyjnej w Krasnowodzku. Stamtąd 21 XII 1942 dotarł do Karachi, a 1 II 1943 wypłynął statkiem SS „City of Paris” do Durbanu. 1 III 1943 wyruszył do Anglii na pokładzie RMS „Empress of Canada”, storpedowanym w nocy 13/14 III przez włoski okręt podwodny. Jako rozbitek został podjęty z wody przez niszczyciel HMS „Boreas” i dowieziony do Freetown w Sierra Leone. <br/><br/>
Do Anglii przybył 8 IV 1943. Skierowany został do centrum rekrutacyjnego w Kingshorn w Szkocji, stamtąd do Blackpool, następnie od 13 IX, do obozu szkoleniowego RAF w Firbeck. Od 22 II do 6 VI 1944 przebywał w The Air Crew Training College (Studium Szkolenia Załóg Lotniczych) w Hucknall ko-ło Nottingham, potem w Pilot Initial Training Wing (Wstępne Szkolenie Pilo-tażu Wojskowego) w Croughton koło Banbury i ponownie w Hucknall. Szkolenie podstawowe zakończył 28 IV 1945, a 12 czerwca odbył pierwszy samodzielny lot. Po wojnie pozostał na emigracji, początkowo w Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył Polską Szkołę Handlu Zagranicznego i pracował w londyńskim domu towarowym Derry&Toms. Od 1951 mieszkał w Stanach Zjednoczonych. W 1961 po raz pierwszy od wybuchu II wojny światowej odwiedził Polskę i spotkał się z rodziną.<br/><br/>
Odznaczony Medalem Lotniczym. Od 1955 żonaty z Dorothy Barbarę Spira (21 XII 1926 Nowy Jork – 9 VII 2019 Van Nuys, Los Angeles, USA), miał córkę Christine i syna Richarda. Mieszkał w Sherman Oaks (dzielnica Los Angeles). Pochowany w Mission Hills. 5 VIII 2007 część prochów złożono na cmentarzu parafialnym w Limanowej. {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]