Tekst źródłowy strony KRAKOWIAK PIOTR, pallotyn, dyrektor hospicjum

{{web}}
[[File:Piotr_Krakowiak.jpg|thumb|Piotr Krakowiak, 2008]]

'''PIOTR KRAKOWIAK''' (ur. 12 IX 1965 Koszalin), [[PALLOTYNI| pallotyn]], teolog, psycholog, dyrektor [[HOSPICJUM IM. KS. EUGENIUSZA DUTKIEWICZA SAC | hospicjum im. ks. Eugeniusza Dutkiewicza]] w Gdańsku. Ukończył wyższe studia teologiczne w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na kierunku teologia ogólna, pracę magisterską napisał o eutanazji. Święcenia kapłańskie przyjął 8 V 1993 w Ołtarzewie z rąk biskupa Alojzego Orszulika. <br/><br/>

W latach 1994–2000 przebywał na studiach we Włoszech i w USA. Jego badania naukowe i praktyki w hospicjach, szpitalach i Poliklinice Gemelli w Rzymie oraz studia doktoranckie na Uniwersytecie w Notre Dame (USA) dotyczyły psychoonkologii oraz duchowych aspektów opieki paliatywnej. W 2001 ukończył studia interdyscyplinarnym doktoratem z teologii i psychologii pastoralnej na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 2013 doktor habilitowany nauk społecznych na podstawie dorobku i dysertacji ''Wolontariat w opiece u kresu życia. Geneza, rozwój, funkcjonowanie, możliwości optymalizacji i integracji. Ku syntezie socjopedagogicznej'' (Wydział Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK)). Od 2014 profesor (uczelniany) na Wydziale Filozofii i Nauk Społecznych UMK. <br/><br/>

Mianowany 25 VIII 1993 wikariuszem pallotyńskiej parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Gdańsku-Wrzeszczu i – po przerwie na studia od września 2000 do marca 2001 – kapelan (po studiach także psycholog) w gdańskim Hospicjum Pallotinum kierowanym przez [[DUTKIEWICZ EUGENIUSZ| ks. Eugeniusza Dutkiewicza]], od 2000 także psycholog w Klinice Onkologii i Radioterapii [[AKADEMIA MEDYCZNA W GDAŃSKU| Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). Od 25 VIII 2000 duszpasterz akademicki przy parafii Matki Boskiej Częstochowskiej. Od września 2001 do września 2003 psycholog w Samodzielnym Publicznym Szpitalu Klinicznym nr 1 AMG. Od 2001 wykładowca psychologii pastoralnej i medycyny pastoralnej w pallotyńskim Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie. <br/><br/>

Po śmierci ks. Eugeniusza Dutkiewicza od 5 XI 2002 dyrektor Hospicjum Pallotinum (od 2003 jako Hospicjum im. ks. E. Dutkiewicza SAC). W tym samym roku powołany na Krajowego Duszpasterza Hospicjów przy Konferencji Episkopatu Polski, rozpoczął także współpracę z [[ZAKŁAD KARNY GDAŃSK-PRZERÓBKA| Zakładem Karnym Gdańsk-Przeróbka]], angażując skazanych do pracy w hospicyjnym  wolontariacie. Od 24 I 2003 do 2 XI 2005 archidiecezjalny duszpasterz służby zdrowia.<br/><br/>

W 2004 utworzył [[FUNDACJA HOSPICYJNA | Fundację Hospicyjną]] w celu wspierania hospicjów w całej Polsce. Zainicjował też w tym roku portal Hospicja.pl oraz ogólnopolskie kampanie społeczno-edukacyjne „Hospicjum to też Życie”. <br/><br/>

Od 2007 koordynator ogólnopolskiego projektu rozwoju wolontariatu hospicyjnego „Lubię Pomagać” (od listopada 2010 Fundacja „Lubię Pomagać”), mającego na celu przenoszenie dobrych praktyk zespołowej opieki paliatywno-hospicyjnej do innych dziedzin ochrony zdrowia i pomocy społecznej. W listopadzie 2007 podczas Międzynarodowego Sympozjum w Watykanie wygłosił wykład na temat roli wolontariatu w opiece nad starszymi i nieuleczalnie chorymi.<br/><br/>

W 2008 zainicjował cykl szkoleniowy „WHAT – Wolontariat Hospicyjny jako narzędzie Akceptacji i Tolerancji dla osób opuszczających placówki penitencjarne”. W tym samym roku rozpoczął współpracę z Polską Prowincją Bonifratrów, tworząc teoretyczne i praktyczne podstawy Podyplomowej Szkoły Opieki Duszpasterskiej w Służbie Zdrowia i Pomocy Społecznej św. Jana Bożego, której został kierownikiem. W 2011 przekształcił szkołę w Podyplomowe Studia z zakresu służby zdrowia i pomocy społecznej („Szkoła św. Jana Bożego”) na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II (UPJP2) w Krakowie, której również został kierownikiem.<br/><br/>

Od 2011 aktywny organizator przedsięwzięcia, a od 2013 koordynator polskiego zespołu podyplomowych studiów dla liderów opieki paliatywnej w Europie, finansowanych przez Fundację Roberta Boscha, a wspieranych przez Europejskie Stowarzyszenie Opieki Paliatywnej, członek Komitetu Sterującego i wykładowca w ramach tej inicjatywy edukacyjnej czterech wiodących środowisk akademickich w Europie (Anglia, Niemcy, Polska, Rumunia). Od 2013 członek Komitetu Sterującego międzynarodowej organizacji promującej integrację duchowości do opieki zdrowotnej i pomocy społecznej – The Global Network for Spirituality & Health (GNSAH). Od 2016 koordynator międzynarodowego projektu badawczego polskich emigrantów zarobkowych w Szkocji, koordynujący międzynarodowe i międzyuczelniane badania sytuacji Polaków w Szkocji.<br/><br/>

Autor publikacji naukowych, między innymi ''Zdążyć z prawdą. O sztuce komunikacji w hospicjum'' (Gdańsk 2006); ''Strata, osierocenie i żałoba. Poradnik dla pomagających i dla osób w żałobie'' (Gdańsk 2007); ''Społeczne i edukacyjne funkcje opieki paliatywno-hospicyjnej. Badanie w działaniu 2002–2010'' (Gdańsk 2012); ''The Loneliness of Home Care Family Caregivers in Poland. Inspirations from Carers UK regarding Social Education for their Inclusion and Support'' (Paedagogia Christiana, 1/45, 2020). Współautor prac, między innymi Frank Donio, Piotr Krakowiak, Martin Manus, Rahul Philips, ''The Social – charitable Apostolate of the Pallottines in a changing world'' (Rome: Society of the Catholic Apostolate, 2016); Piotr Krakowiak, Leszek Pawłowski, ''Volunteering in hospice and palliative care in Poland and Eastern Europe'' (w: The Changing Face of Volunteering in Hospice and Palliative Care, Oxford University Press 2018); Tomasz Biernat, Piotr Krakowiak, Tomasz Leszniewski, Dagmara Turowska, ''Wychowanie religijne dzieci emigrantów zarobkowych jako wyzwanie dla rodziców, duszpasterzy i katechetów'' (na przykładzie Szkocji) (Paedagogia Christiana, 1/41, 2018). <br/><br/>

Redaktor prac, między innymi ''Ksiądz Eugeniusz Dutkiewicz SAC. Ojciec ruchu hospicyjnego w Polsce'' (z Alicją Stolarczyk), Gdańsk 2007; ''Podręcznik koordynatora wolontariatu hospicyjnego'' (z Aleksandrą Modlińską i Józefem Binnebeselem), Gdańsk 2008. <br/><br/>

Od 2013 członek Rady Naukowej czasopisma „Medycyna Paliatywna w Praktyce”. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (marzec 2013). Z prof. Krystyną de Walden-Gałuszko i prof. Jackiem Łuczakiem wyróżniony nagrodą specjalną Św. Kamila, przyznaną osobom zasłużonym dla ruchu hospicyjnego i medycyny paliatywnej (luty 2008). Laureat nagrody „Toruński Anioł” w uznaniu ogólnopolskich działań Fundacji Hospicyjnej związanych z przeprowadzeniem akcji rozwoju wolontariatu hospicyjnego „Lubię pomagać” (październik 2010). Uhonorowany złotą odznaką „Za zasługi w pracy penitencjarnej” Ministra Sprawiedliwości i Dyrekcji Służby Więziennej (luty 2012). „Człowiek Roku 2006” w plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI| „Dziennika Bałtyckiego”]], „Gdańszczanin Roku 2008”. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]