Tekst źródłowy strony KOZŁOWSKI EDMUND, profesor Politechniki Gdańskiej

{{web}}
'''EDMUND KOZŁOWSKI''' (29 III 1932 Kowalewo Pomorskie – 10 III 1995 Gdańsk), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Wojciecha, urzędnika Polskich Kolei Państwowych, zawiadowcy stacji Kowalewo Pomorskie, i Anieli z domu Szulc. W 1951 roku ukończył Państwową Szkołę Ogólnokształcącą stopnia licealnego w Wąbrzeźnie, 13 X 1956 uzyskał stopień magistra inżyniera na Wydziale Chemicznym PG.<br/><br/>
Pracę na PG rozpoczął w 1954 jako młodszy asystent w Katedrze Analizy Technicznej i Towaroznawstwa u prof. [[POMPOWSKI TADEUSZ| Tadeusza Pompowskiego]]. Od 1956 asystent, po doktoracie w 1961 adiunkt w Katedrze Chemii i Technologii Leków u prof. [[LEDÓCHOWSKI ZYGMUNT | Zygmunta Ledóchowskiego]]. Od 2 VI 1966 doktor habilitowany, od 1967 docent w Katedrze Chemii Organicznej i do 1969 kierownik Zakładu Mikroanalizy. Od 21 XI 1966 do 30 IX 1969 prodziekan do spraw dydaktycznych Wydziału Chemicznego PG, w 1969–1974 zastępcy dyrektora do spraw naukowo-badawczych w Instytucie Inżynierii Chemicznej i Technik Pomiarowych. Między 1970 a 1979 kierował Zakładem Technik Analitycznych. Od 1978 profesor nadzwyczajny (tytularny), w 1992 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1980–1991 kierował Zakładem Chemii Analitycznej w Instytucie Chemii i Technologii Nieorganicznej, od 1 XI 1991 do marca 1995 Katedrą Chemii Analitycznej. <br/><br/>
Specjalizował się w chemii analitycznej, technologii soli i kwasów, stworzył polską szkołę analizy elementarnej. Był autorem i współautorem publikacji na temat chemii organicznej, metrologii chemicznej, analityki chemicznej w ochronie środowiska, w tym trzech monografii, między innymi ''Analizy ilościowej związków organicznych'' (1979). Sam lub we współpracy przygotował dziesięć patentów, w tym sondy do ciągłego pomiaru zawartości tlenu w gorących gazach (1991). <br/><br/>
Był członkiem Komitetu Chemii Analitycznej Polskiej Akademii Nauk (PAN) (1972–1995; przewodniczący Komisji Śladowej Analizy Organicznej), Komitetu Badań Morza PAN (1981–1995), Rady Naukowej Instytutu Oceanologii PAN (od 1981), Związku Nauczycielstwa Polskiego (1956–1995), założycielem Sekcji Chemii Morza. <br/><br/>
Został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1976) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980). <br/><br/>
Ożenił się z Lubomirą z domu Jabłońską (ur. 14 I 1931), absolwentką Wydziału Chemicznego PG (1959), magister inżynier specjalizującą się w technologii tłuszczów i chemii analitycznej, wykładowczynią [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] w Gdańsku i [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytetu Gdańskiego]]. Ojciec Wojciecha (ur. 1961) i Jana (ur. 1966). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]