Tekst źródłowy strony JAGODZIŃSKI ZENON, doktor Politechniki Gdańskiej

{{web}}
'''ZENON JAGODZIŃSKI''' (5 IV 1913 Samsieczynek koło Nakła – 22 I 1999 Gdańsk), naukowiec, specjalista z dziedziny radionawigacji i hydroakustyki. Syn Gwidona (28 VIII 1880 Trzeciewnica koło Nakła – 31 XII 1914 lazaret w Klettwitz (Łużyce) wskutek odniesionych ran) i Heliodory z domu Matuszewskiej (1884 – 14 I 1969 Gdańsk). W 1932 uzyskał maturę w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Chodzieży. Naukę kontynuował na Politechnice Lwowskiej, od 1938 na Politechnice Warszawskiej. Jako oficer artylerii (w stopniu podporucznika) brał udział w wojnie obronnej 1939, walczył nad Bzurą, następnie był jeńcem w oflagu II C Woldenberg. Po wojnie przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuował naukę i w 1947 ukończył studia na wydziale elektrycznym w Imperial Institute of Science and Technology w Londynie jako magister inżynier telekomunikacji. <br/><br/>
W 1947 powrócił do Polski. W latach 1948–1952 pracował w Morskiej Obsłudze Radiowej Statków w Gdyni, następnie (1952–1983) na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG). Od 1955 był zatrudniony jako zastępca profesora, od 1964 na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W 1960 na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej uzyskał doktorat. W latach 1953–1968 pełnił funkcję kierownika Katedry i Zakładu Radionawigacji PG, od 1969 Zakładu Hydroakustyki i Hydrofonii, w okresie 1972–1982 Zakładu Hydroakustyki i Elektrofonii. W latach 1955–1959 był prodziekanem Wydziału Łączności tej uczelni, a od 1967 do 1969 Wydziału Elektroniki. <br/><br/>
Autor publikacji na temat hydroakustyki i akustyki, między innymi pracy ''Systemy radionawigacyjne'' (1961), twórca i współtwórca trzech opatentowanych wynalazków. Zaprojektował echosondę (1950), urządzenia do podwodnej łączności płetwonurkowej z bazą rozmieszczoną na okręcie ratowniczym, stację hydrolokacyjną „Delfin”, radiotelefon podwodny ultradźwiękowy typu „Żaba” (z zespołem: mgr inż. Tadeusz Karolczak, mgr inż. Alicja Kolanowska, inż. Henryk Skinder i mgr inż. Stanisław Kubica). <br/><br/>
Doktor honoris causa University of Surrey w Wielkiej Brytanii (1994). Członek wielu rad naukowych oraz organizacji naukowych w kraju: Komitetu Badań Morza Polskiej Akademii Nauk (PAN), Komitetu Akustyki PAN, organizator i przewodniczący Polskiego Towarzystwa Akustycznego (1981–1987). Członek gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (1952–1970). <br/><br/>
Uhonorowany między innymi odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1971), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, srebrnym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1972). <br/><br/>
Był żonaty z Danutą z domu Jeżewską (zm. 25 III 2004). Pochowany obok matki na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]