WULSTEN GOTTLIEB EPHRAIM, jubiler
| < Poprzednie | Następne > |
GOTTLIEB EPHRAIM WULSTEN (28 V 1791 Gdańsk – 9 I 1875 Gdańsk), jubiler. W 1802 zapisany na naukę zawodu u Augusta Nathanaela Lehnharda. Po uzyskaniu dyplom mistrzowskiego, zakład złotniczy prowadził we własnym domu przy Goldschmiedegasse 1070 (ul. Złotników 5). W 1854 nabył od Heinricha Grunda kamienicę przy Groβe Wollwebergasse 16 (ul. Tkacka), której parterowe pomieszczenia wydzierżawił jubilerowi Jacobowi Alexanderowi Borowskiemu (1826–1869), sprzedał ją jednak w 1866 sąsiadowi z Goldschmiedegasse, Carlowi Friedrichowi Sohrowi. W latach 1834–1835 i 1837–1839 starszy cechu złotników w Gdańsku (zob. złotnictwo), w 1870 rentier. Sygnował swoje wyroby znakiem „Wulsten”. W 1908 jego prace kościelne, głównie w srebrze, znajdowały się w skarbcu gdańskiego kościoła św. Trójcy oraz w zbiorach prywatnych. Łyżki stołowe z jego warsztatu posiada Muzeum Gdańska.
Żonaty z Amalią Henriettą (ur. 4 IV 1803 Gdańsk), córką swojego mistrza Augusta Nathanaela Lehnharda. Syn Adalbert Wilhelm Wulsten (ur. 11 VII 1845 Gdańsk) po zakończeniu nauki w zakładzie ojca kształcił się w zawodzie jubilerskim w Anglii i Wiedniu. W 1867 pomagał ojcu w prowadzeniu firmy, w 1872 był właścicielem sklepu z wyrobami tytoniowymi przy Groβe Wollwebergasse (ul. Tkacka), a po 1872 nie był notowany w księgach adresowych Gdańska. Właścicielem kamienicy przy Goldschmiedegasse 1070 (ul. Złotników 5) od 1874 był jubiler Hirsch Gustav Mendel Rosenstein.
Bibliografia:
„Danziger Zeitung”, 9 I 1875 (nekrolog).
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 88.
