WULFF GABRIEL, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
GABRIEL WULFF (Wolff) (pochowany 20 XII 1666 Gdańsk), złotnik. Przybył do Gdańska z innego miejsca. Zapłacił 100 grzywien odstępnego za pominięcie obowiązkowego dla nowoprzybyłych dwuletniego stażu czeladniczego. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Detloffa, mistrzem został 29 IX 1620, w tym samym roku otrzymał obywatelstwo Gdańska. Funkcję kompana pełnił w 1632 i 1645, starszego cechu w 1633 i 1646.
W jego warsztacie terminowali Michael Wickebusch i Heinrich Gepner (Göppner). Uczniami byli (wszyscy ukończyli nauki): Franz Silviuss (zapisany w 1626 na cztery lata), Melcher Preuss (zapisany w 1629 na sześć lat), Cornelius Hiebrech (zapisany 1632 na siedem lat), Hans Hutmacher (zapisany w 1639 na siedem lat, w 1656 wykonał pracę mistrzowską u Georga Frobeniusa), Elias Hirschleft (zapisany 1644 na cztery lata), Walther von Yelnietz (zapisany 1645), Hans Wischnicky (zapisany w 1647 na pięć lat). Sztuki mistrzowskie wykonali u niego: Georg Hebenstreit w 1632, Heinrich Gepner i Michael Detloff w 1633, Andreas I Schwencke w 1645, Adam Freymann, Hans Paul Junge i Jacob II Schmidt w 1646, Hans III Gronau w 1647.
Od 5 X 1620 żonaty (imię żony nieznane), pochowaną 29 III 1675 przy mężu w wieku 79 lat. Czterech jego synów: Martin (ur. 7 I 1621), Gabriel (ur. 12 IX 1623), Nathanael (ur. 11 IX 1625) i Constantin rozpoczęło naukę zawodu (wszyscy zapisani na cztery lata jej trwania), ale żaden nie uzyskał tytułu mistrzowskiego w Gdańsku. Constantin od 1646 był uczniem Gimnazjum Akademickiego. Od 1663 wraz z żoną pobierał zapomogi z kasy cechu, od października 1665 do grudnia 1666 stały miesięczny zasiłek w wysokości sześciu florenów. Otrzymał też zgodę na dożywotne, bezpłatne zamieszkanie w budynku cechowej huty srebra. Po jego śmierci wdowa była zobowiązana opuścić to miejsce, choć zasiłek wypłacano jej do 1672.
Używał znaku warsztatowego z monogramem „GW” w polu o formie trapezu. Znany jest m.in. wykonany przez niego kufel z około 1652 (Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu), kufel w zbiorach antykwarycznych, podstawa pacyfikału z kościoła w Leśnie, wiadomo o zaginionej łyżce ze zbiorów poznańskich, pas srebrny (Muzeum Narodowe w Krakowie).
Pochowany w kaplicy złotników Św. Krzyża w kościele Najświętszej Marii Panny.
Bibliografia:
Aurea Porta Rzeczypospolitej. Sztuka Gdańska od połowy XV do końca XVIII w., red. Teresa Grzybkowska, t. II, Gdańsk 1997, s. 461 (nota D.N.).
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, t. II: Westpreussen, Leipzig 1908, s. 14, 55, 58, 61, 98.
Fischinger Andrzej, Nowacki Dariusz, Złotnictwo dawnych Prus Królewskich i Książęcych w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu, Kraków 2000, s. 34.
Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, Złotnicy na ziemiach północnej Polski, cz. 1: Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie, Warszawa 2002, nr G 367.
Kriegsasien Jacek, W sprawie srebrnego kufla Gabriela Wulfa, „Studia Waweliana”, 2002–2003, s. 271–274.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 248.
