SOKOLLEK ALFONS, urzędnik Komisariatu Generalnego RP w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
ALFONS SOKOLLEK (Sokołek) (4 III 1910 Gdańsk – 11 XI 1939 Lasy Piaśnickie), urzędnik Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku. Syn Józefa, marynarza MS „Batory”. Maturę uzyskał w Gimnazjum Męskim w Starogardzie Gdańskim. W okresie II Wolnego Miasta Gdańska mieszkał z rodzicami w Nowym Porcie, był urzędnikiem administracyjnym Komisariatu Generalnego RP.
W 1926 wraz z bratem był wśród sygnatariuszy Polish Declarations of Admiration and Friendship for the United States (Polska Deklaracja o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych), dostarczonej prezydentowi USA Calvinowi Coolidge’owi dla uczczenia 150 rocznicy Deklaracji Niepodległości. 12 V 1933 zatrzymany przez policję w trakcie obserwowania demonstracji organizacji hitlerowskiej, co spowodowało wystosowanie do Senatu II Wolnego Miasta Gdańska noty protestacyjnej przez Komisarza Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II WMG Kazimierza Papée.
1 IX 1939 przedostał się do Gdyni, gdzie po zajęciu miasta przez Niemców w 2. połowie września został aresztowany na ulicy. W czasie sprawdzania personaliów okazało się, że jego nazwisko figuruje w policyjnej księdze osób poszukiwanych, tzw. Sonderfahndungsbuch Polen. Więziony w obozie zorganizowanym na terenie tzw. Etapu Emigracyjnego w Gdyni-Grabówku, następnie wywieziony z grupą więźniów do więzienia w Gdańsku ( Areszt Śledczy), 10 XI 1939 do więzienia w Wejherowie, 11 listopada rozstrzelany w masowej egzekucji.
Matka, Agnieszka Sokollek, z córkami Haliną i Urszulą od 1942 przebywały w Generalnym Gubernatorstwie w Krakowie, w latach 1943–1945 w Warszawie, powróciły do Gdańska w kwietniu 1945. Brat Jan Paweł Teofil (ur. 28 IV 1911 Gdańsk), inżynier, w okresie studiów biorąc udział w przewidzianych pragmatyką służbową ćwiczeniach dla rezerwistów, uzyskał 1 I 1935 patent oficerski podporucznika rezerwy piechoty Wojska Polskiego z przydziałem do 12 pułku piechoty, który w składzie 6 Dywizji Piechoty stacjonował w Wadowicach. Do 1939 w Urzędzie Telekomunikacyjnym w Gdyni, po wybuchu wojny przenosząc się do Krakowa. Aresztowany w nocy z 16 na 17 IV 1942 przez funkcjonariuszy Kommandeur der Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienstes (SiPo) für den Distrikt Krakau w akcji prewencyjnej przeciw polskim oficerom rezerwy i osadzony w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie. 24 kwietnia został przywieziony transportem z Krakowa do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie został rozstrzelany pod Ścianą Straceń 27 maja tego roku.
