SKOLIMOWSKI LECH, aktor
| < Poprzednie | Następne > |
LECH SKOLIMOWSKI (22 III 1927 Warszawa – 18 II 1980 Gdańsk) aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, prawnik. Syn Józefa Jana, prawnika, i Czesławy Jadwigi z Jungiczów. Uczył się na tajnych kompletach, maturę uzyskał w Liceum im. Stanisława Staszica w Lublinie. W latach 1946–1948 dziennikarz w „Gazecie Lubelskiej”. W 1948–1950 recytator w kierowanym przez Jerzego Pleśniarowicza zespole „żywego słowa” Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik" i w lubelskim oddziale Centralnych Zespołów Artystycznych Państwowej Organizacji Imprez Artystycznych ARTOS (objeżdżał też z jego zespołem Lubelskie i Białostockie). Studiował równocześnie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1951 absolwent prawa. W latach 1950–1952, 1954–1955 i 1957–1960 występował w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie debiutował rolą Posła ze stolicy Gniezna w Balladynie Juliusza Słowackiego w reżyserii Zofii Modrzewskiej. W 1953 ponownie występował w ARTOS-ie oraz zdał eksternistyczny egzamin estradowy. W sezonie 1955/1956 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W maju 1958 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. W sezonie 1959/1960 występował także w Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze.
Od sezonu 1960/1961 na stałe aktor Teatru Wybrzeże, z przerwą w latach 1967–1969, kiedy był instruktorem jeździectwa w klubie „Start” w Gdyni. Najważniejsze teatralne role to: Hetman w Weselu Stanisława Wyspiańskiego, w reżyserii Jerzego Golińskiego (1960), Drugi w Za dużo dobrego na raz Vratislava Blažka, w reżyserii Jana Fiszera (którego jednocześnie był asystentem, 1962), Felicjan Dulski w Moralności pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej, w reżyserii Stanisława Milskiego (1963), Milord Rydyng w Henryku VI na łowach Wojciecha Bogusławskiego, w reżyserii Andrzeja Szalawskiego (1966), Dyndalski w Zemście Aleksandra Fredry, w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (1970), Arżanow w Termopilach polskich Tadeusz Micińskiego, w reżyserii Marka Okopińskiego (1970), Doktor w Arlekinie z Zielonego Przylądka Evaristo Gherardiego, w reżyserii Abdellaha Drissiego (1974), Ksiądz w Hamlecie Williama Shakespeare’a, w reżyserii Marka Okopińskiego (1974).
W latach 1961–1976 występował w Teatrze Polskiego Radia, między innymi w 714 wzywa pomocy Johna Castle’a i Arthura Haileya, w reżyserii Jana Bołgatego (1961), Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej, w reżyserii Kazimierza Radowicza (1972), Starych marynarzach Jorge Amado, w reżyserii Malwiny Szczepkowskiej (1976) czy Małym zjeździe koleżeńskim Andrzeja Twerdochliba, w reżyserii Jan Bołgatego (1976).
Występował również w Teatrze Telewizji, między innymi w spektaklach: Za tych co na górze Jerzego Jesionowskiego (1966), Zamach Tadeusza Brezy i Stanisława Dygata (1967) oraz Pokusie Jana Pawła Gawlika (1968) – wszystkie w reżyserii Kazimierza Łastawieckiego, a także w Justynie Elizy Orzeszkowej, w reżyserii Marka Okopińskiego (1974) i w Procesie Alberta Forstera Jacka Kotlicy, w reżyserii Jerzego Afanasjewa (1980). Grał także w filmach, między innymi: Krzyżacy (1960) – w dwóch rolach: chana tatarskiego oraz herolda wręczającego miecze królowi Władysławowi Jagielle, Pamiętniku pani Hanki (1963), Promie (1970), Seksolatkach (1971), Hubalu (1973), Potopie (1974), 4. odcinku serialu TV Polskie drogi (1976).
Żonaty był z Teresą z domu Lassotą. Pochowany wraz z nią na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
