SCHULZ (SCHULTZ) KARL LUDWIG, prawnik, ławnik
| < Poprzednie | Następne > |
KARL LUDWIG SCHULZ (SCHULTZ) (13 IV 1750 Gdańsk – 7 XI 1807 Gdańsk), prawnik. Syn Ernsta Christianna Schulza i Anny Eleonory, córki ławnika gdańskiego Hartmanna Maula. W 1769 (jako Karl Ludwig Schultz) był uczniem najstarszej klasy (primy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Dzięki stypendium fundacji Johanna Gottfrieda Diesseldorfa odbył studia prawnicze na uniwersytetach w Wittenberdze (1769, 1770–1771 i 1773–1774) i Lipsku (1772). Po studiach pracował w Gdańsku w administracji miejskiej jako nadpisarz sądowy, w 1794 jako tajny radca. Od lipca 1807 był ławnikiem i conseniorem I Wolnego Miasta Gdańska. Mieszkał przy Hundegasse 325 (ul. Ogarna 101).
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 347.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 66.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. IV.
Zdrenka J., Rats und Gerichtspatriziat der Stadt Danzig in napoleonischer Zeit 1807–1813/14, Hamburg 1998.
