RAMSAUER CARL, profesor Technische Hochschule Danzig
| < Poprzednie | Następne > |
CARL RAMSAUER (6 II 1879 Osternburg (obecnie część Oldenburga) – 24 XII 1955 Berlin), fizyk, profesor Technische Hochschule Danzig (THD). W latach 1897–1902 studiował na uniwersytecie w Monachium (München), Tybindze (Tübingen), Berlinie i Kolonii (Köln). Od 1902 doktor, w latach 1902-1906 pracował w Cesarskim Laboratorium Torpedowym w Kilonii. Dzięki stypendium uniwersytetu kolońskiego pracował przez pół roku w laboratorium Fredericka Troutona w Londynie. Po rocznej służbie wojskowej we Wrocławiu, od 1907 pracował na uniwersytecie w Heidelbergu, gdzie prowadził pionierskie badania zderzeń protonów i elektronów z cząsteczek gazu (twórca tzw. efektu Ramsauera-Townsenda). Od 1909 doktor habilitowany, od 1915 profesor nadzwyczajny. Podczas I wojny światowej służył w artylerii.
Od lutego 1921 do wiosny 1928 profesor zwyczajnego fizyki THD, był dyrektorem Instytutu Fizyki. Kontynuował badania nad rozpraszaniem elektronów na atomach i cząsteczkach, eksperymenty nad rozpraszaniem jonów atomowych, nad efektami wybuchów podwodnych, ruchami pocisków w wodzie. We wrześniu 1925 zorganizował w Gdańsku III Zjazd Fizyków Niemieckich, z jego inicjatywy rozbudowano Instytut Fizyki THD (do gmachu głównego dobudowano skrzydło z Auditorium Maximum, laboratoriami naukowymi i studenckimi, otwarte w 1929).
W 1924 odrzucił propozycję pracy na uniwersytecie w Halle, w 1928 - otrzymawszy dwuletni urlop z THD - został dyrektorem założonego przez siebie laboratorium badawczego firmy Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft (AEG) w Berlinie. 1 X 1930 ostatecznie zrezygnował z profesury w Gdańsku, w AEG pracował do 1945. Był między innymi członkiem Towarzystwa Fizyki Technicznej, od 1935 jego skarbnikiem, od 1938 przewodniczącym oddziału berlińskiego. Od 1945 profesor zwyczajny THD w Berlinie.
