PUDLIK WIESŁAW, prorektor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
WIESŁAW PUDLIK (ur. 26 VIII 1930 Gdynia), prorektor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Bronisława (6 X 1905 Brzeziny – 1942 Piotrowice), m.in. powstańca śląskiego, prokurenta oddziału gdyńskiego Warszawskiego Towarzystwa Ubezpieczeń, i Magdaleny z domu Kleinert (25 XII 1909 Bytom – 3 IV 1980 Gdynia). Brat Janusza (3 V 1933 – 30 V 1997 Katowice), inżyniera górnika, bliźniąt (ur. 15 X 1935 Gdynia) Stanisława, starszego chorążego i fotoreportera Marynarki Wojennej, oraz Barbary po mężu Buksińskiej, nauczycielki biologii, a także Urszuli po mężu Wołyniec (2 XII 1939 – 1 XI 2017 Gdynia), absolwentki Studium Nauczycielskiego w Gdansku, pracownicy Administracji Domów Mieszkalnych w Gdańsku i w Gdyni. Od 1938 mieszkał z rodziną na Śląsku, w Piotrowicach, w latach 1945–1947 w Katowicach. Od czerwca 1945 do 1947 uczeń Gimnazjum i Liceum Męskiego im. Mikołaja Kopernika w Katowicach.
W Gdańsku od 1947, zdał maturę w 1950 w Państwowym Liceum Budowy Okrętów, technik budowy maszyn okrętowych. W 1954 ukończył wieczorowe studia pierwszego stopnia na Wydziale Mechanicznym PG, inżynier mechanik, w 1956 studia drugiego stopnia na Wydziale Budowy Okrętów PG, magister inżynier budowy okrętów.
W latach 1950–1954 pracował w Przedsiębiorstwie Robót Czerpalnych i Podwodnych w Gdańsku, w 1955–1965 w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk (IMP PAN), gdzie w latach 1962–1965 był kierownikiem Zakładu Termodynamiki. Od 1965 do emerytury w 2000 pracownik PG, na Wydziale Budowy Maszyn od 1974 pełnił funkcję kierownika Zakładu Teorii Maszyn Cieplnych i Kotłów Parowych przekształconego w 1979 w Katedrę Termodynamiki i Kotłów Parowych, a w 1983–1994 Katedrę Techniki Cieplnej. Od 1966 doktor, od 1973 doktor habilitowany, od 1974 docent. W latach 1984–1987 był prorektorem ds. kształcenia PG. Od 1989 profesor nadzwyczajny, od 1990 profesor zwyczajny.
Jednocześnie w latach 1967–1991 współpracował z Instytutem Badań Jądrowych w Świerku-Otwocku w badaniach nad konwersją paliw w obiegu siłowni magneto gazodynamiczno-parowej. W 1979–1980 docent w Studsvik Energiteknik w Nyköping w Szwecji, od grudnia 1991 do sierpnia 1995 profesor wizytujący na międzynarodowych studiach podyplomowych w Fachhochschule Stralsund i Hochschule w Bremen w Niemczech. W latach 1996–1999 był redaktorem serii „Mechanika” „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”.
Autor m.in. prac „Termodynamika” (Gdańsk 1995), skryptu „Termodynamika. Zadania, przykłady obliczeniowe” (Gdańsk 2008), artykułów publikowanych w „Pracach Instytutu Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk” na temat paliw i siłowni. Współautor patentu.
Członek Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN (1983–1992), Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (członek Zarządu Oddziału Gdańskiego i Zarządu Głównego 1960–1992) oraz Polskiego Towarzystwa Kształcenia Inżynierów. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, wyróżniony godnością Profesor Emeritus PG (2014). Żonaty był z Lidią (17 VI 1938 – 4 IX 1993 Gdynia).
Bibliografia:
Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej w latach 1945–2005, red. Adam Barylski, Gdańsk 2005, s. 251–252.
Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904–2014, red. Bolesław Mazurkiewicz, Gdańsk 2014, s. 83.
