NAWROCKI ANDRZEJ, współzałożyciel Stowarzyszenia Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ NAWROCKI (ur. 29 XI 1945 Żerków, Wielkopolska), okrętowiec, specjalista automatyki okrętowej, instruktor harcerski, przewodnik turystyczny, współzałożyciel Stowarzyszenie Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej. Od 1959 uczeń Technikum Przemysłu Okrętowego (Technikum Mechaniczno–Elektrycznego; Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1), w 1970 ukończył studia z zakresu automatyki okrętowej na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej (PG), magister inżynier elektryk. W latach 1978–1981 odbył trzyletnie studia doktoranckie na Wydziale Elektrycznym PG (przygotowywał pracę Metoda określenia optymalnego stopnia automatyzacji siłowni okrętowej). W latach 1990–1991 ukończył szkolenie „Metody zarządzania w gospodarce rynkowej” Gdańskiej Fundacji Kształcenia Menadżerów.
W konsekwencji pobierania od 1967 stypendium fundowanego – od 1 VI 1970 pracował w Centralnym Ośrodku Konstrukcyjno-Badawczym Przemysłu Okrętowego w Gdańsku. Z powodu reorganizacji zakładów Zjednoczenia Przemysłu Okrętowego – od stycznia 1971 pracownik Stoczni Gdańskiej. Od 1980 był głównym specjalistą do spraw automatyki statków, od 1 I 1990 – kierownikiem Biura Projektowo–Konstrukcyjnego, od 14 V 1990 pełnił dodatkowo obowiązki dyrektora technicznego, od 27 V 1991 – także członka Zarządu Stoczni. Od 16 VI do 27 VII 1991 był prezesem, od 27 VII 1991 do 5 III 1994 – wiceprezesem Zarządu Stoczni Gdańskiej SA oraz dyrektorem techniczno-handlowym. W sierpniu 1991 przygotował program restrukturyzacji Stoczni Gdańskiej oraz plan jej komputeryzacji. Mimo ich formalnego uruchomienia, nie zostały jednak wdrożone, co stało się powodem jego odejścia z pracy w Stoczni we wrześniu 1996. 2 I 1997 podjął pracę w Zakładzie Okrętowym ABB Zamech w Elblągu, gdzie pełnił w latach 1997–2012 funkcję dyrektora techniczno-handlowego. Od października 2012, w związku z likwidacją produkcji w zakładzie w Elblągu, na emeryturze. Od 1991 członek Europejskiego Komitetu Technicznego American Bureau of Shipping (amerykańskie towarzystwo klasyfikacyjne statków).
W latach 1963–1967 był drużynowym 5. Gdańskiej Wodnej Drużyny Harcerskiej Technikum Mechaniczno–Elektrycznego (kontynuującej tradycje pierwszej w II Wolnym Mieście Gdańsku, powstałej w 1920 roku, w tym samym budynku, męskiej drużyny harcerskiej). W latach 1973–1991 był komendantem Hufca ZHP Gdańsk-Śródmieście. W 1977 hufiec zapoczątkował coroczne rajdy do Granicznej Wsi, miejsca rozstrzelania Alfonsa (Alfa) Liczmańskiego, kończące się apelem na Cmentarzu Ofiar Hitleryzmu na Zaspie. 11 XI 1988 odbył się pierwszy Rajd Szlakami Polskości Gdańska, (od 1998: Rajd Szlakami Historii Gdańska). W latach 1981–1985 członek Rady Naczelnej ZHP. Społecznie prowadził ponad 30 harcerskich obozów żeglarskich, zimowisk i zagranicznych wyjazdów instruktorskich. Uczestnik pierwszego (z kontynuowanych) spotkań harcerzy gdańskich i bremeńskich, które zainicjowało porozumienie prowadzące do zawarcia 12 IV 1976 umowy o partnerskiej współpracy Gdańska i Bremy (pierwszego tego typu porozumienia między polskim a niemieckim miastem). W 1991, w związku z objęciem funkcji wiceprezesa Zarządu Stoczni Gdańskiej, zrezygnował z czynnej działalności w ZHP.
W 2014 ukończył kurs przewodników miejskich po Gdańsku, Gdyni, Sopocie oraz Półwyspie Helskim, po czym podjął działalność w Polskim Towarzystwie Turystyczno–Krajoznawczym w Gdańsku (PTTK). Od lipca 2014 współpracownik Europejskiego Centrum Solidarności, między innymi jako wolontariusz oraz przewodnik po wystawie stałej oraz terenach postoczniowych.
Od 2016 członek Zarządu i Wiceprezes ds. szkoleniowych w Kole Przewodników Miejskich i Terenowych im. Franciszka Mamuszki przy Oddziale Gdańskim PTTK. W październiku 2018 był współzałożycielem i członkiem Stowarzyszenia Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej. Na zorganizowany konkurs na pamiętniki byłych pracowników Stoczni zgłosił także własne wspomnienia. Od 2019 współpracuje z Narodowym Instytutem Dziedzictwa, przygotowującym wniosek o wpisanie przez UNESCO Stoczni Gdańskiej na listę światowego dziedzictwa. Przygotował uzgodniony tekst oraz zapewnił wsparcie merytoryczne i konsultacje, w szczególności przy opracowywaniu dokumentu „Projekt Planu Zarządzania Miejscem Kandydującym do wpisu na listę światowego dziedzictwa 2020–2025”. Współredaktor wydanej przez Stowarzyszenie Strażników Pamięci Stoczni Gdańskiej książki Stocznia Gdańska jaką pamiętamy – wspomnienia stoczniowców(2020). Żeglarz, posiadacz patentu sternika morskiego.
Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1976), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1983), Złotym Krzyżem Zasługi (1989), Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” (1973), Złotym Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” (1986), Srebrnym Medalem „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1991), odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1977). Z zespołami ze Stoczni Gdańskiej za osiągnięcia w dziedzinie nauki i wdrażania postępu naukowo-technicznego uzyskał w 1985 i 1991 nagrody I stopnia Ministra Przemysłu. Zwycięzca 5. konkursu „Gdańsk Miasto Przedsiębiorczych” w kategorii „Przedsiębiorczość Seniorów”, organizowanego przez Miasto Gdańsk; dyplom i nagrodę wręczono 26 II 2021.
Żonaty z Bożeną, ojciec trójki dzieci.
