MANNHARDT JACOB, kaznodzieja menonicki
| < Poprzednie | Następne > |
JACOB MANNHARDT (4 X 1801 Hanerau, Szlezwik-Holsztyn – 12 V 1885 Gdańsk), kaznodzieja menonicki ( menonici). Syn właściciela ziemskiego Johanna Wilhelma, stryj Hermanna Gottlieba Mannhardta. Studiował teologię na uniwersytetach w Tybindze (Tübingen) i Bonn. 20 IV 1828 został kaznodzieją gminy menonickiej we Friedrichstadt. W Gdańsku od 14 V 1836 jako kaznodzieja (w kaplicy z 1819, znajdującej się nad Kanałem Raduni na Zaroślaku) i członek zarządu gminy menonickiej. Pierwszy pastor tej gminy po studiach teologicznych (wcześniej funkcję tę pełnili wybrani członkowie gminy). W 1854 był członkiem zarządu tzw. Dworu św. Jana na Oruni (obecnie ul. Żuławska 19), zakładu wychowawczego dla młodocianych przestępców. W 1874 mieszkał przy Heumarkt 5 (Targ Sienny).
Żonaty był z Metą z domu Thomsen. Ojciec Johanna Wilhelma Emanuela i córek, które były nauczycielkami i dyrektorkami prywatnych szkół. Louise Wilhelmine Mannhardt (luty 1838 Gdańsk – 25 XII 1905 Gdańsk) w 1862 w ojcowskim domu w założyła Vorbereitungsschule für Knaben und Mädchen, w której nauczały kolejne z jego córek: Anna (czerwiec 1833 Friedrichstadt – 14 I 1923 Gdańsk) i Helena (29 VI 1836 Gdańsk – 21 II 1924 Gdańsk). Anna pracowała od jako nauczycielka także od 1839 w Ebertsche Höhere Töchterschule, w latach 1887–1900 była jej właścicielką.
