MAMOK ROMAN, stoczniowiec, hokeista, trener, sędzia
| < Poprzednie | Następne > |
ROMAN LEON MAMOK (5 XII 1933 Kobiór, województwo śląskie – 17 X 2000 Gdańsk), stoczniowiec, zawodnik, trener i sędzia hokeja na lodzie, działacz sportowy. Syn Julii z domu Kozyra (zm. 1938 Wyry, województwo śląskie) i Jana (15 XII 1898 Wyry – 3 II 1942 Auschwitz-Birkenau), uczestnika II Powstania Śląskiego i bitwy o Dąbrówkę Wielką (20 VIII 1920), za co został podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców i 29 VII 1941 wysłany do Auschwitz.
W latach 1949–1952 uczeń Szkoły Przemysłowej Centralnego Urzędu Szkolenia Zawodowego nr 16 w Łaziskach Górnych. Od 1953 do 1956 odbył służbę wojskową w Marynarce Wojennej, od 1954 na niszczycielu ORP „Błyskawica”. Pełnił funkcję nastawniczego działka przeciwlotniczego, od 1955 w stopniu mata. W latach 1956–1982 pracownik ► Stoczni Północnej w Gdańsku, od 1969 mistrz ślusarz maszynowy. Złożył kilka wniosków racjonalizatorskich, wdrożonych do produkcji, dotyczących m.in. działania silników głównych oraz zbiorników kompresorowych jednostek pływających.
Do 1953 zawodnik juniorskiej, następnie pierwszoligowej drużyny hokeja na lodzie klubu Fortuna Wyry. W okresie odbywania służby wojskowej hokeista wojskowego klubu Flota Gdynia. Po rozpoczęciu pracy w Stoczni Północnej zawodnik Robotniczego Klubu Sportowego (RKS) Stocznia Północna, był jednym z najbardziej bramkostrzelnych środkowych napastników. Występował do 1967, karierę zakończył z powodu odniesionej kontuzji. W 1968 uzyskał uprawnienia sędziego związkowego w hokeju na lodzie, w 1969 – jako pierwszy w Gdańsku – uprawnienia instruktorskie (trenerskie).
Związany był z sekcją hokeja na lodzie klubu ► RKS Stoczniowiec Gdańsk od momentu jego powstania w 1970. Pełnił m.in. funkcje: trenera pierwszej drużyny, kierownika sekcji hokeja na lodzie, kierownika drużyny ligowej i drużyn młodzieżowych. Wychował kilkusetosobową grupę młodych hokeistów. Podczas uroczystości otwarcia ► Hali Widowiskowo-Sportowej „Olivia” (16 XII 1972) dostąpił zaszczytu podniesienia flagi państwowej pod dach obiektu. Był także współtwórcą drużyny hokejowej w ► Szkole Podstawowej nr 35 w Gdańsku-►Oliwie oraz kierownikiem młodzieżowej drużyny Hockey TEAM 2006, powołanej w 1998 w celu wyselekcjonowania reprezentacji Polski na Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Turynie (2006). Członek Zarządu Sekcji i Sekretarz Gdańskiego Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie. Trzykrotny zwycięzca we współzawodnictwie sędziów hokejowych Okręgu Gdańskiego (w sezonach 1968/69, 1969/70, 1970/71). Instruktor sędziowski.
Odznaczony Srebrnym (1967) i Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), odznaką ► „Za zasługi dla Gdańska” (1977). Za opracowanie racjonalizatorskich rozwiązań produkcyjnych w Stoczni Północnej wyróżniony był odznaką „Zasłużony Pracownik Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte” (1985). Za działalność na rzecz rozwoju hokeja na lodzie i kultury fizycznej w Gdańsku odznaczony Srebrną (1973) i Złotą (1975) Odznaką Sportową Polskiego Związku Hokeja Na Lodzie, Srebrną (1978) i Złotą (1988) Odznaką Zasłużonego Sędziego Hokeja na Lodzie, Srebrną Odznaką Komitetu do Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1989), Medalem Sportowej Szkoły Podstawowej nr 35 im. Jana Parandowskiego w Gdańsku (1999), otrzymał wyróżnienie wojewody gdańskiego (1998).
Od 6 IV 1958 żonaty z Krystyną z domu Bladzikowską (6 IV 1940 – 1 XI 2023), ojciec Ryszarda (ur. 27 VI 1958) i Andrzeja (ur. 24 IV 1960). Pochowany z żoną na ► cmentarzu Srebrzysko, na nagrobku wykuto sentencję: „Życie poświęcił hokejowi”.
