KONARSKI MICHAŁ, opat oliwski
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAŁ KONARSKI (zm. 28 V 1641), opat oliwski. Syn ławnika świeckiego (Świecie nad Wisłą) Feliksa Konarskiego (zm. 27 VIII 1609 w Oliwie) herbu Ossoria i Eufrozyny z Sokołowskich (zm. 6 XII 1605) herbu Pomian, pochowanych w oliwskim kościele klasztornym ( kościół (archikatedra) Trójcy Świętej), zachował się ich nagrobek. Ojciec przeszedł na protestantyzm, pod wpływem barta, opata oliwskiego Dawida Konarskiego, w marcu 1600 w Oliwie powrócił do wiary katolickiej. Matka przekazała 300 florenów na jedwabne gobeliny dla klasztornego ołtarza.
Absolwent kolegium jezuickiego w Braniewie. W 1621, za zgodą króla Zygmunta III Wazy inny ze stryjów, Stanisław (zm. 1625), wojewoda malborski, nie posiadający potomstwa, odstąpił mu starostwo nitawskie (Nitau koło Rygi). W 1626–1629 służył pod hetmanem wielkim koronnym Stanisławem Koniecpolskim w wojsku kwarcianym w czasie wojny ze Szwecją. Zadłużony, licząc na uzyskanie wysokiego stanowiska, 17 V 1630 wstąpił do klasztoru w Oliwie, przekazując starostwo nitawskie Jerzemu Konopackiemu, mężowi swojej siostry Anny. 23 V 1630 rozpoczął nowicjat, 17 V 1631 złożył profesję, 10 VI 1634 w klasztorze w Oliwie otrzymał święcenia subdiakonatu, 28 października tego roku odebrał we Włocławku od biskupa Macieja Łubieńskiego święcenia diakonatu. Święcenia kapłańskie otrzymał także we Włocławku 9 IX 1636. Mszę prymicyjną odprawił 8 XII 1636 w kościele oliwskim.
Po wyborze na koadiutora (pomocnika) i na następnie na opata oliwskiego Aleksandra Grabińskiego (1637–1638), w proteście i w atmosferze skandalu (przeczytał nie adresowane do niego pismo w sprawie wyboru, za co skazany został na trzy dni bez jedzenia i picia), w sierpniu 1638 opuścił Oliwę i przebywał w klasztorze cystersów w Pelplinie. Po śmierci Aleksandra Grabińskiego otrzymał staraniem rodziny od króla Władysława IV nominację na opata oliwskiego. Wybrany opatem przez konwent oliwski 6 VIII 1639. Zmarł 28 V 1641, pochowany w klasztornym kościele (katedrze św. Trójcy) 15 lipca tego roku. Poświęcony mu utwór żałobny przygotował m.in. działający na dworze królewskim, związany z królową Cecylią Renatą z Habsburgów (żoną Władysława IV), Ewerhard Wassenberg (1610–1668) (Oratio in obitum Michaelis Konarski Abbatis Olivensis).
Zachowała się w oliwskim kościele jego płyta nagrobna, przeniesiona w 1969 na ścianę nawy południowej.
Bibliografia:
Iwicki Zygmunt, Nekropolia oliwska, Gdańsk–Pelplin 2001, s. 68-69.
Iwicki Zygmunt, Konwent oliwski 1186–1831, Gdańsk–Pelplin 2010, s. 108-109.
Kotłowski Grzegorz, Starek Elżbieta, Łacińskie inskrypcje w kościołach Gdańska. Katedra w Oliwie, Pelplin 2019, s. 47-48.
Mikulski Krzysztof, Urzędnicy Prus Królewskich XV–XVIII wieku. Spisy, Ossolineum 1990, przez indeks (Konarscy).
