ILTIS, kanonierka
| < Poprzednie | Następne > |
„ILTIS”, SMS, okręt wojenny, lekka kanonierka (Avisos, Kanonenboot) o żelaznym kadłubie, budowany w Stoczni Cesarskiej ( Stocznia Królewska) od 1877, wodowany w 1878, w służbie od 1880. Nazwę (Iltis – tchórz, drapieżny zwierz z rodziny łasicowatych) przejął po wybudowanym w tej samej stoczni w 1855 okręcie pomocniczym (Tonnenleger, stawiacz boi). Należał do typu „Wolf”. Wyporność 561 ton, długość 44,5 m, szerokość 7,6 m, zanurzenie 3,4 m. Napędzany maszyną parową (1 śruba) i trzema żaglami w typie barkentyny (co uniezależniało go od stacji węglowych), prędkość 8 węzłów, uzbrojony w 2 działa gwintowane 125 mm, 2 działa 87 mm, 2 działa 37 mm, załoga 85 ludzi.
Z uwagi na posiadanie dobrych właściwości morskich skierowany został do służby na Dalekim Wschodzie, z braku niemieckich baz stacjonował w brytyjskim Hongkongu. Dowodzony przez kapitana (Kapitänleutnanta) Hofmeira – 25 VIII 1885 dokonał, kosztem praw Hiszpanii, aneksji na rzecz Cesarstwa Niemieckiego Wysp Karolińskich, poprzez wywieszenie na ich terenie niemieckiej flagi. Sprawę rozstrzygnął dopiero arbitraż papieża Leona XIII, który przyznał wyspy Hiszpanii, jednocześnie zapewniając duże koncesje gospodarcze Niemcom (w 1899 Hiszpania jednak sprzedała wyspy Cesarstwu Niemieckiemu).
W 1886 wyremontowany w Gdańsku, powrócił na Daleki Wschód. W chwili wybuchu wojny japońsko-chińskiej w 1894 otrzymał zadanie ochrony niemieckiego konsula w Seulu i obywateli niemieckich. 25 lipca, wraz z francuską kanonierką „Lion”, przy wejściu do Zatoki Asan (Korea Południowa), brał udział w ratowaniu z morza około 2000 żołnierzy chińskich, przewożonych na statku transportowym „Kowshing”, zatopionym przez japoński krążownik „Naniwa”. W kwietniu 1895 skierowany na wody zajmowanego przez Japończyków (na mocy układów) Tajwanu, udzielił ochrony, ewakuowanemu z Danshui na niemieckim parowcu „Arthur”, prezydentowi Republiki Tajwanu, wraz ze skarbcem krajowym. Wobec ostrzelania parowca przez niezadowolonych z ucieczki prezydenta żołnierzy miejskiego garnizonu – zbombardował chińskie baterie nabrzeżne (zginęło 20 ludzi).
Zatonął, przełamany na pół, po zepchnięciu na skałę przez tajfun 23 VII 1896, w pobliżu Cingtao (Tsintao, Qingdao), niemieckiej bazy na Półwyspie Szantuńskim nad Zatoką Kiaoczou i Morzem Żółtym w Chinach. Uratowano jedynie 11 z 88 ówczesnych członków załogi (bez kapitana Ottona Brauna i oficerów). 21 XI 1898 w Szanghaju książę Albert Wilhelm Heinrich von Preussen dokonał odsłonięcia pomnika poświęconego załodze.
